Most badass ballerina ever.
Button Bashers Top 25 Draft: PlayStation 4!
-
KillingRaptor
- Locatie: Izegem, België
-
Dynamike
- Beheerder
- Contacteer:
- Locatie: Enschede
Bericht
Re: Button Bashers Top 25 Draft: PlayStation 4!
Dat zeker! Maar zo voelde ik me wel als door gangen en ruimtes als een soort zwevende monsterslayer aan het werk was. Zo goed en soepel is die gameplay van DOOM (2016) voor mij.
-
arjen1981
- Animal Crossing Tour 2020
Bericht
Re: Button Bashers Top 25 Draft: PlayStation 4!
Ik DOOM (2016) ook niet verwacht voor deze Draft, maar ik heb hier net als jullie ook echt wel van genoten. Ik kijk ook uit naar het derde deel in deze serie.
-
Dynamike
- Beheerder
- Contacteer:
- Locatie: Enschede
Bericht
Re: Button Bashers Top 25 Draft: PlayStation 4!
Detroit: Become Human
Release date: 25 mei 2018
Ontwikkelaar: Quantic Dream
Genre: Action-Adventure
Na het succes van Quantic Dream's Heavy Rain en in mindere maten Beyond: Two Souls, bracht men in 2018 het Androidverhaal uit van Detroit: Become Human. Een verhaal waarbij drie figuren allemaal hun eigen verhaal volgen en, en dat is geen geheimen, ze op den duur ook samenkomen. Elk figuur heeft een eigen insteek, een eigen doel en eigen keuzen, moralen en acties. En die laatste drie bepaal jij. De uitkomst van het verhaal bepaal jij als speler. Wie er blijft leven, wie je redt en wie niet... bepaal jij. Het toffe aan een game zoals deze is dat je niet game over kan gaan, maar door je acties en keuzes verloopt de game soms anders dan je zou willen. Een beetje zoals het echte leven dus.
Quantic Dream's is voor een mij een ontwikkelaar die soms pareltjes aflevert maar soms ook de plank misslaat. Sowieso met de laatste games van de ontwikkelaar is het een hit or miss voor spelers. Want het genre mag dan action-adventure zijn, het is geen Tomb Raider. Of Uncharted. En die games zijn ook action-adventures. Nee, Detroit: Become Human is meer een point-and-click adventure die hier en daar het reactie vermogen van de speler wil testen. En daar is het erg goed is. Heel erg goed.
Het verhaal is echt waar je deze game voor wil spelen. En misschien ook nog wel wil herspelen als je alle verhaal-arcs wil zien die de game rijk is. Want kies je er voor om links te gaan in plaats van rechts, om persoon A te redden en niet persoon B of om een verdachte te laten leven, dan verloopt het verhaal gewoon anders. Kom je misschien op andere plekken uit of mis je bepaalde locaties omdat je er niets meer te zoeken hebt. Aan het einde van elke chapter krijg je dan ook een soort flowchart te zien met pad je hebt bewandeld.
Voor mij was overigens het tonen van de pad wel iets dat je even uit de game haalde, want het breekt een beetje de immersie van de wereld en het verhaal dat je aan het spelen bent. Maar niet genoeg om het geen geweldige titel te vinden. Zelf heb ik de game ook nooit opnieuw gespeeld om andere keuzes te maken. Want die keuzes draven dan tegen mijn gevoel in. Ik maak deze keuze, of ik stuntel op dit punt, en ik ik leef met de consequenties. En dat maakt deze game, in deze vorm, zo goed.
De reden waarom ik de game in de top 25 zet is omdat het iets met mij deed. En dat is knap. Want pixels doen dat namelijk niet met mij. Maar deze game stelde mij op een aantal vlakken voor zulke lastige keuzes, dat ik het er echt even moeilijk mee had. Ergens in de game sta je tegenover een android. En die moet worden neergeschoten. Hoe, wat en waarom gaat het nu niet om. Maar die android vraag jou, terwijl ze recht in de camera kijkt, het niet te doen. Daarbij is het ook nog eens een dame en ze blond, en best knap, maar toch... iemand vraagt jou als speler, terwijl ze je aankijkt, haar niet te doden. En jij hebt er wellicht ook geen reden voor. Als je dat combineert met de geweldige grafische pracht die de game heeft, is dat echt heel erg pittig.
En zo heb ik mij uren vermaakt met Detroit: Become Human. Een game die ik ook rustig bij iemand op de bank mee zou kunnen kijken om te zien wat voor keuzes iemand zou maken. Een game die mijn dochter, die eigenlijk nooit games speelt, op platinum heeft gezet omdat het haar zo meetrok. Een game die mij sommige personages liet haten en liefde opwerkte voor anderen. Een game die in deze top 25 thuishoort.
Release date: 25 mei 2018
Ontwikkelaar: Quantic Dream
Genre: Action-Adventure
Na het succes van Quantic Dream's Heavy Rain en in mindere maten Beyond: Two Souls, bracht men in 2018 het Androidverhaal uit van Detroit: Become Human. Een verhaal waarbij drie figuren allemaal hun eigen verhaal volgen en, en dat is geen geheimen, ze op den duur ook samenkomen. Elk figuur heeft een eigen insteek, een eigen doel en eigen keuzen, moralen en acties. En die laatste drie bepaal jij. De uitkomst van het verhaal bepaal jij als speler. Wie er blijft leven, wie je redt en wie niet... bepaal jij. Het toffe aan een game zoals deze is dat je niet game over kan gaan, maar door je acties en keuzes verloopt de game soms anders dan je zou willen. Een beetje zoals het echte leven dus.
Quantic Dream's is voor een mij een ontwikkelaar die soms pareltjes aflevert maar soms ook de plank misslaat. Sowieso met de laatste games van de ontwikkelaar is het een hit or miss voor spelers. Want het genre mag dan action-adventure zijn, het is geen Tomb Raider. Of Uncharted. En die games zijn ook action-adventures. Nee, Detroit: Become Human is meer een point-and-click adventure die hier en daar het reactie vermogen van de speler wil testen. En daar is het erg goed is. Heel erg goed.
Het verhaal is echt waar je deze game voor wil spelen. En misschien ook nog wel wil herspelen als je alle verhaal-arcs wil zien die de game rijk is. Want kies je er voor om links te gaan in plaats van rechts, om persoon A te redden en niet persoon B of om een verdachte te laten leven, dan verloopt het verhaal gewoon anders. Kom je misschien op andere plekken uit of mis je bepaalde locaties omdat je er niets meer te zoeken hebt. Aan het einde van elke chapter krijg je dan ook een soort flowchart te zien met pad je hebt bewandeld.
Voor mij was overigens het tonen van de pad wel iets dat je even uit de game haalde, want het breekt een beetje de immersie van de wereld en het verhaal dat je aan het spelen bent. Maar niet genoeg om het geen geweldige titel te vinden. Zelf heb ik de game ook nooit opnieuw gespeeld om andere keuzes te maken. Want die keuzes draven dan tegen mijn gevoel in. Ik maak deze keuze, of ik stuntel op dit punt, en ik ik leef met de consequenties. En dat maakt deze game, in deze vorm, zo goed.
De reden waarom ik de game in de top 25 zet is omdat het iets met mij deed. En dat is knap. Want pixels doen dat namelijk niet met mij. Maar deze game stelde mij op een aantal vlakken voor zulke lastige keuzes, dat ik het er echt even moeilijk mee had. Ergens in de game sta je tegenover een android. En die moet worden neergeschoten. Hoe, wat en waarom gaat het nu niet om. Maar die android vraag jou, terwijl ze recht in de camera kijkt, het niet te doen. Daarbij is het ook nog eens een dame en ze blond, en best knap, maar toch... iemand vraagt jou als speler, terwijl ze je aankijkt, haar niet te doden. En jij hebt er wellicht ook geen reden voor. Als je dat combineert met de geweldige grafische pracht die de game heeft, is dat echt heel erg pittig.
En zo heb ik mij uren vermaakt met Detroit: Become Human. Een game die ik ook rustig bij iemand op de bank mee zou kunnen kijken om te zien wat voor keuzes iemand zou maken. Een game die mijn dochter, die eigenlijk nooit games speelt, op platinum heeft gezet omdat het haar zo meetrok. Een game die mij sommige personages liet haten en liefde opwerkte voor anderen. Een game die in deze top 25 thuishoort.
-
KillingRaptor
- Locatie: Izegem, België
Bericht
Re: Button Bashers Top 25 Draft: PlayStation 4!
Deze heb ik nooit gespeeld. Heavy Rain en Beyond Two Souls wel, die vond ik zeker niet slecht maar behoren ook niet tot de topgames (voor mij persoonlijk dan). Deze is dus beter als ik dit zo lees?
-
Dynamike
- Beheerder
- Contacteer:
- Locatie: Enschede
Bericht
Re: Button Bashers Top 25 Draft: PlayStation 4!
Zeker, ik vond Beyond helemaal niet goed om eerlijk te zijn. Later kwam de game nog een keer uit met een optie voor chronologische volgorde van het verhaal en vond ik het al wat beter. Maar door de techniek en de kracht van de PS4 werd het hier echt levendig en met emotie. Dus deze zou ik zeker aanraden.KillingRaptor schreef: ↑24 okt 2024, 20:48Deze heb ik nooit gespeeld. Heavy Rain en Beyond Two Souls wel, die vond ik zeker niet slecht maar behoren ook niet tot de topgames (voor mij persoonlijk dan). Deze is dus beter als ik dit zo lees?
-
OldSchool
- Contacteer:
Bericht
Re: Button Bashers Top 25 Draft: PlayStation 4!
Deze had ik niet zo snel verwacht. Maar met je verhaal erbij zeker een mooie toevoeging. Goed gedaan Mike!
-
kingoftherain
- Locatie: Puttershoek
Bericht 
Wooloo = love, Wooloo = life
Re: Button Bashers Top 25 Draft: PlayStation 4!
Dit vond ik een erg toffe game. Ik heb 'm ook maar één keer uitgespeeld. Ik wilde wel voor nog een playthrough gaan, maar dat is er nooit van gekomen. Het is ook maar één van de twee Quantic Dream spellen die ik heb uitgespeeld. Heavy Rain is de andere, die vond ik ook tof. Beyond: Two Souls vond ik op zich wel leuk, maar heb ik nooit afgemaakt. Wel heb ik bijna een volledige playthrough gezien toen een vriend jaren geleden over de vloer was. Fahrenheit ben ik nooit ver mee gekomen, ook al vond ik de demo erg tof. (Omikron:) The Nomad Soul heb ik amper gezien, al schijnt dat nog wel wat te wezen. Als het goed is zijn ze nog steeds bezig met een Star Wars game genaamd Eclipse, maar daar heb ik al een hele tijd niets meer over gehoord. Heel benieuwd wat dat op gaat leveren, als dat ooit nog uitkomt.
Wat ik ook wel bijzonder vond van Detroit: Become Human was dat er in de aanloop naar de release een groep mensen ontstond die tegen bepaalde scenes waren. In de trailer zag je namelijk dat een kind werd mishandeld door haar vader en dat zou niet als entertainment mogen gelden. Als tegengeluid heb ik toen video's van mensen gezien die vroeger zelf werden mishandeld door één of meerdere ouders en het juist belangrijk vonden dat deze game uitgebracht werd. Het moest bespreekbaar worden en niet worden weggestopt, zodat andere mensen signalen zouden herkennen die ze daarvóór niet zouden opvangen. Het is iets waar ik zelf nooit aan gedacht zou hebben. Mijn ouders werden allebei door hun moeder achtergesteld ten opzichte van hun broers en zussen (let op, niet mishandeld), dus ze waren erop gebrand dat er geen verschil zou zijn tussen mijn zus en ik. Dat is ze goed gelukt, dus daar ben ik ze eeuwig dankbaar voor, maar video's zoals die hieronder zette me wel aan het denken, want niet iedereen heeft dezelfde mazzel.
YouTuber Dreamcastguy over waarom het belangrijk is dat Detroit: Become Human uitkomt:
Wat ik ook wel bijzonder vond van Detroit: Become Human was dat er in de aanloop naar de release een groep mensen ontstond die tegen bepaalde scenes waren. In de trailer zag je namelijk dat een kind werd mishandeld door haar vader en dat zou niet als entertainment mogen gelden. Als tegengeluid heb ik toen video's van mensen gezien die vroeger zelf werden mishandeld door één of meerdere ouders en het juist belangrijk vonden dat deze game uitgebracht werd. Het moest bespreekbaar worden en niet worden weggestopt, zodat andere mensen signalen zouden herkennen die ze daarvóór niet zouden opvangen. Het is iets waar ik zelf nooit aan gedacht zou hebben. Mijn ouders werden allebei door hun moeder achtergesteld ten opzichte van hun broers en zussen (let op, niet mishandeld), dus ze waren erop gebrand dat er geen verschil zou zijn tussen mijn zus en ik. Dat is ze goed gelukt, dus daar ben ik ze eeuwig dankbaar voor, maar video's zoals die hieronder zette me wel aan het denken, want niet iedereen heeft dezelfde mazzel.
YouTuber Dreamcastguy over waarom het belangrijk is dat Detroit: Become Human uitkomt:
Wooloo = love, Wooloo = life
-
kingoftherain
- Locatie: Puttershoek
Bericht
Wooloo = love, Wooloo = life
Re: Button Bashers Top 25 Draft: PlayStation 4!
God Of War
Release date: 20 april 2018
Ontwikkelaar: Santa Monica Studio
Genre: Action-adventure
Maar even wat sfeermuziek opzetten om dit stukje over deze top game te begeleiden?
In tegenstelling tot wat de simpele titel doet vermoeden is dit wél een vervolg op de oude games. Kratos heeft Griekenland verlaten en is naar het noorden vertrokken. Daar heeft hij een nieuw gezin gesticht en leven ze afgezonderd in het bos. Het spel begint op een minder mooi moment. Zijn vrouw Faye is net overleden en Kratos is samen met zijn zoon Atreus op zoek naar een boom die ze kunnen gebruiken als aanmaakhout voor de crematie. Nadat de as in een buidel is verzameld, begin je aan je reis om de laatste wens van je vrouw uit te voeren, het uitstrooien van haar as op de hoogste berg. Klinkt simpel, maar gelukkig voor ons verloopt hun reis alles behalve soepel. Zo ontmoeten ze nieuwe vrienden, vijanden en, eigenlijk wel het belangrijkste, leer je gaandeweg meer over de relatie tussen Kratos en Atreus. Of 'boy', zoals hij 'm steevast noemt.
Voor dit spel hebben ze de camera een nieuwe plek gegeven. In de oude games wisselde het camerastandpunt regelmatig, maar in de nieuwe God Of War zijn ze voor het modernere over-the-shoulder gegaan. Dit brengt je dichter bij de actie en dat zie je goed tijdens de gevechten. Kratos heeft zijn blades of chaos namelijk aan de wilgen gehangen en hanteert nu de leviathan axe. Dat wapen speelt sowieso al lekker, maar net als Thor in de Marvel comics en strips kun je het terugroepen nadat je het gegooid hebt. Geloof me, dat gaat nooit vervelen, zeker niet aangezien je op de terugweg ook nog vijanden kan raken. Wat ook mooi is is dat het spel één lang shot is. De camera draait wel vaker weg van Kratos, maar er is nooit een laadscherm of een onderbreking voor een cutscene. Erg mooi gedaan.
Tijdens je reis bezoek je verschillende realms en kom je diverse mythologische wezens en karakters tegen. Ik heb video's gezien van mensen die veel meer kennis van noorse mythologie hebben dan ik en helemaal uit hun dak gingen toen ze bepaalde karakters tegenkwamen. In die realms zijn ook verschillende collectibles te verzamelen en zijn er buiten het verhaal nog een aantal extra bazen. Veel succes daarmee.
Dit alles wordt ondersteund door de soundtrack van Bear McCreary. Misschien heb je er al een stukje van mogen ervaren door de video aan het begin te laten spelen. Dit is ook zeker geen uitschieter. Het volledige werk bestaat uit prachtige liedjes, van gevoelig tot spannend. Ik heb de volledige soundtrack op zowel cd als vinyl en het blijft een genot om naar te luisteren.
Op de PlayStation 2 en 3 was ik behoorlijk fan van de reeks. De actie was bruut, vlot en het zag er erg goed uit. Het karakter van Kratos zat ook wel goed in elkaar. Het hele spel bestuur je een man die de meest brute moorden pleegt, maar langzaam maar zeker leerde je meer over zijn achtergrond, waardoor je toch meer sympathie voor hem kreeg. De eerste game heb ik meerdere malen uitgespeeld, waaronder één keer terwijl ik bij mijn zus en haar vriend overnachtte, terwijl ze 's ochtends uit lagen te slapen en ik vroeg wakker was. De tweede maar één keertje, maar wel heb ik het eerste gedeelte vaker gespeeld, want dat was echt gaaf gedaan. God Of War III deed daar nog een behoorlijke schep bovenop en ging ook weer lekker los met de openings scene.
Toen God Of War voor de PlayStation 4 werd aangekondigd, wist ik nog even niet wat ik ermee moest. Het had geen ondertitel, dus was het een nieuw deel of een remake of reboot, ik had geen idee. Mijn twijfels werden nog wat versterkt toen ik de eerste gameplay beelden zag. Het leek er namelijk op dat ze precies twee elementen hadden samengevoegd waar ik minder mee heb. In de video zag je Kratos namelijk met een jongetje door een bos lopen, wat me het gevoel gaf dat de nieuwe game een open-world escort quest zou zijn. Misschien dat ik te snel tot die conclusie kwam, maar daardoor kreeg ik er steeds minder zin in. Richting de release werd ik toch nieuwsgierig en uiteindelijk heb ik de game gewoon op de dag één gekocht. Toen ik het spel zelf speelde, werden al mijn 'zorgen' al gauw aan diggelen geslagen, want BOY, was I wrong. Ik bleek het zó goed te vinden, dat het mijn favoriete game van 2018 werd.
Nu nog eens voor Ragnarök gaan zitten...
Release date: 20 april 2018
Ontwikkelaar: Santa Monica Studio
Genre: Action-adventure
Maar even wat sfeermuziek opzetten om dit stukje over deze top game te begeleiden?
In tegenstelling tot wat de simpele titel doet vermoeden is dit wél een vervolg op de oude games. Kratos heeft Griekenland verlaten en is naar het noorden vertrokken. Daar heeft hij een nieuw gezin gesticht en leven ze afgezonderd in het bos. Het spel begint op een minder mooi moment. Zijn vrouw Faye is net overleden en Kratos is samen met zijn zoon Atreus op zoek naar een boom die ze kunnen gebruiken als aanmaakhout voor de crematie. Nadat de as in een buidel is verzameld, begin je aan je reis om de laatste wens van je vrouw uit te voeren, het uitstrooien van haar as op de hoogste berg. Klinkt simpel, maar gelukkig voor ons verloopt hun reis alles behalve soepel. Zo ontmoeten ze nieuwe vrienden, vijanden en, eigenlijk wel het belangrijkste, leer je gaandeweg meer over de relatie tussen Kratos en Atreus. Of 'boy', zoals hij 'm steevast noemt.
Voor dit spel hebben ze de camera een nieuwe plek gegeven. In de oude games wisselde het camerastandpunt regelmatig, maar in de nieuwe God Of War zijn ze voor het modernere over-the-shoulder gegaan. Dit brengt je dichter bij de actie en dat zie je goed tijdens de gevechten. Kratos heeft zijn blades of chaos namelijk aan de wilgen gehangen en hanteert nu de leviathan axe. Dat wapen speelt sowieso al lekker, maar net als Thor in de Marvel comics en strips kun je het terugroepen nadat je het gegooid hebt. Geloof me, dat gaat nooit vervelen, zeker niet aangezien je op de terugweg ook nog vijanden kan raken. Wat ook mooi is is dat het spel één lang shot is. De camera draait wel vaker weg van Kratos, maar er is nooit een laadscherm of een onderbreking voor een cutscene. Erg mooi gedaan.
Tijdens je reis bezoek je verschillende realms en kom je diverse mythologische wezens en karakters tegen. Ik heb video's gezien van mensen die veel meer kennis van noorse mythologie hebben dan ik en helemaal uit hun dak gingen toen ze bepaalde karakters tegenkwamen. In die realms zijn ook verschillende collectibles te verzamelen en zijn er buiten het verhaal nog een aantal extra bazen. Veel succes daarmee.
Dit alles wordt ondersteund door de soundtrack van Bear McCreary. Misschien heb je er al een stukje van mogen ervaren door de video aan het begin te laten spelen. Dit is ook zeker geen uitschieter. Het volledige werk bestaat uit prachtige liedjes, van gevoelig tot spannend. Ik heb de volledige soundtrack op zowel cd als vinyl en het blijft een genot om naar te luisteren.
Op de PlayStation 2 en 3 was ik behoorlijk fan van de reeks. De actie was bruut, vlot en het zag er erg goed uit. Het karakter van Kratos zat ook wel goed in elkaar. Het hele spel bestuur je een man die de meest brute moorden pleegt, maar langzaam maar zeker leerde je meer over zijn achtergrond, waardoor je toch meer sympathie voor hem kreeg. De eerste game heb ik meerdere malen uitgespeeld, waaronder één keer terwijl ik bij mijn zus en haar vriend overnachtte, terwijl ze 's ochtends uit lagen te slapen en ik vroeg wakker was. De tweede maar één keertje, maar wel heb ik het eerste gedeelte vaker gespeeld, want dat was echt gaaf gedaan. God Of War III deed daar nog een behoorlijke schep bovenop en ging ook weer lekker los met de openings scene.
Toen God Of War voor de PlayStation 4 werd aangekondigd, wist ik nog even niet wat ik ermee moest. Het had geen ondertitel, dus was het een nieuw deel of een remake of reboot, ik had geen idee. Mijn twijfels werden nog wat versterkt toen ik de eerste gameplay beelden zag. Het leek er namelijk op dat ze precies twee elementen hadden samengevoegd waar ik minder mee heb. In de video zag je Kratos namelijk met een jongetje door een bos lopen, wat me het gevoel gaf dat de nieuwe game een open-world escort quest zou zijn. Misschien dat ik te snel tot die conclusie kwam, maar daardoor kreeg ik er steeds minder zin in. Richting de release werd ik toch nieuwsgierig en uiteindelijk heb ik de game gewoon op de dag één gekocht. Toen ik het spel zelf speelde, werden al mijn 'zorgen' al gauw aan diggelen geslagen, want BOY, was I wrong. Ik bleek het zó goed te vinden, dat het mijn favoriete game van 2018 werd.
Nu nog eens voor Ragnarök gaan zitten...
Wooloo = love, Wooloo = life
-
KillingRaptor
- Locatie: Izegem, België
Bericht
Re: Button Bashers Top 25 Draft: PlayStation 4!
Deze is inderdaad een goede ja. Heb hem zelf best laat gespeeld maar wel erg van genoten. Maar Atreus, wie is dat? Ik ben er van overtuigd dat die gewoon Boy heet. Ik heb eigenlijk enkel de eerste en deze gespeeld van de serie, moet echt eens aan die andere beginnen ook. Ooit... 
-
kingoftherain
- Locatie: Puttershoek
Bericht 
Wooloo = love, Wooloo = life
Re: Button Bashers Top 25 Draft: PlayStation 4!
KillingRaptor schreef: ↑25 okt 2024, 22:17Maar Atreus, wie is dat? Ik ben er van overtuigd dat die gewoon Boy heet.
Ik heb ze ook niet allemaal gespeeld. De eerste drie en deze wel. Ascension, Ragnarök en de PSP games moet ik nog. Ragnarök heb ik al best wat uren inzitten, maar ik zal wel weer eens afgeleid geraakt zijn en wat anders zijn gaan doen. Ascension ben ik al een paar keer aan begonnen, maar ik zit soortvan vast. Ik kon wel verder, maar ik zag ergens op het scherm een kist die ik wilde pakken, maar ik kon er niet binnen de tijd komen. Dan maar niet verder, ghehehe.KillingRaptor schreef: ↑25 okt 2024, 22:17Ik heb eigenlijk enkel de eerste en deze gespeeld van de serie, moet echt eens aan die andere beginnen ook. Ooit...
Wooloo = love, Wooloo = life
-
OldSchool
- Contacteer:
Bericht
Re: Button Bashers Top 25 Draft: PlayStation 4!
Ik heb nog even mijn Atari collectie gecheckt, maar toen was God of war er nog niet 
. Eerlijk, ik heb nog nooit een God of war game opgestart. Sorry, Rob! Maar je enthousiaste verhaal kan ik sowieso wel waarderen!
. Eerlijk, ik heb nog nooit een God of war game opgestart. Sorry, Rob! Maar je enthousiaste verhaal kan ik sowieso wel waarderen!-
kingoftherain
- Locatie: Puttershoek
Bericht
Wooloo = love, Wooloo = life
Re: Button Bashers Top 25 Draft: PlayStation 4!
Hahaha, geen probleem, man. Zo kom ik ook weer terug bij jouw recente topic over waarom we nog het forum bezoeken. Ik vind het wel mooi dat we allemaal onze eigen voorkeuren hebben en systemen waar we op spelen en dat dat gewoon samen kan bestaan, zonder dat er ruzie wordt gezocht, zoals je op sommige gaming nieuws sites weleens ziet.
Wooloo = love, Wooloo = life
-
Apenheul
- Beheerder
- Contacteer:
- Locatie: 's-Hertogenbosch
Bericht
Re: Button Bashers Top 25 Draft: PlayStation 4!
Detroit: Become Human heb ik geen ervaring mee, ik moet de developer niet en daarmee heb ik deze game nooit een kans gegeven. God of War stond ook op mijn shortlist, prachtige game en eentje die niet in een PS4 verzaemling mag ontbreken!
-
Dynamike
- Beheerder
- Contacteer:
- Locatie: Enschede
Bericht
Re: Button Bashers Top 25 Draft: PlayStation 4!
God of War (2018) is voor mij, denk ik, de beste God of War-game. Ik was nooit echt fan van het vaste camerastandpunt in veel van de games, en dat doorbrak deze game natuurlijk gelijk. Daarbij is het gevoel van de hakbijl die je hebt zo goed... niet te beschrijven. Het gooien en vooral het weer terughalen met het geluid en de kleine rumble die het geeft maakt het dat je echt het gevoel hebt dat je een enorm zware hakbijl in je handen geschoten krijgt. Machtig gewoon. Neem daarbij de semi-open wereld die de game heeft en alle extra uitdagingen en je hebt niet alleen de beste God of War, maar ook een van de beste PS4-games.
-
Joey
- Veteraan
Bericht 
Re: Button Bashers Top 25 Draft: PlayStation 4!
Deze staat geïnstalleerd op m'n PS4 en ga ik mee beginnen zodra CTR klaar is!
Bericht 
Re: Button Bashers Top 25 Draft: PlayStation 4!
God of War is echt zo'n blinde vlek voor me. Het spreekt me wel aan, maar ik heb me er nog nooit aan gewaagd. Echt nog nooit een seconde van gespeeld. Maar snel eens doen.
Hopelijk later vandaag mijn bijdrage!
Hopelijk later vandaag mijn bijdrage!
Bericht
Re: Button Bashers Top 25 Draft: PlayStation 4!
Everybody’s Gone to the Rapture
Release date: 11-08-2015
Ontwikkelaar: The Chinese Room
Genre: Adventure / Walking Simulator
Everbody’s Gone to the Rapture is een beetje in de vergetelheid geraakt en mede om die reden heb ik besloten om hem op te nemen in deze draft. De game werd aangekondigd als PS4 exclusive, maar is later ook verschenen voor Windows. Het spel is alleen digitaal verkrijgbaar (wat natuurlijk ook niet heeft meegeholpen aan de bekendheid van de game). Naast een vergeten parel is EGTTR ook gewoon een fantastisch avontuur, dat 10 jaar na release nog altijd prima speelbaar is en er ook nog steeds prachtig uitziet.
De game kwam uit in de kortstondige ‘Walking simulator’ hype, naast titels als The Vanishing of Ethan Carter, Firewatch en What happened to Edith Finch? en valt zelf ook onder dit subgenre. Verwacht dus niet teveel actie, maar een ervaring die zwaar leunt op storytelling en het ontdekken en onderzoeken van de (schitterende) omgeving.
De 5 tot 8 uur die het spel duurt, breng je door in het fictieve Engelse dorpje Yaughton in het jaar 1984. Het dorp is compleet uitgestorven, maar al snel wordt duidelijk dat er zich iets vreselijks heeft afgespeeld. In het dorp is een onderzoekscentrum gevestigd en twee van de onderzoekers (het stel Stephen en Kate) zijn gestuit op een onbekende levensvorm die zich lijkt te verspreiden via onder andere telefoonkabels. Dit dood alles wat het op zijn pad treft en de lichamen van de mensen en dieren verdwijnen op mysterieuze wijze. De zielen van de overledenen zweven vervolgens als lichtbollen over de straten en velden van Yaughton.
Jij als speler zet voet in het dorp en moet ontdekken wat zich precies heeft afgespeeld. Dit doe je door huizen binnen te gaan, voorwerpen te onderzoeken, aantekeningen te lezen en radio berichten te beluisteren. En door de bovengenoemde lichtbollen te volgen, die de laatste gedachten van de overledenen bevatten. Deze berichten bevatten vaak hints hoe verder te komen in het spel en zo wordt langzaam maar zeker duidelijk wat zich heeft afgespeeld in het dorp, maar ook wie er allemaal hebben gewoond en wat de relaties tussen deze mensen was.
Ik was echt compleet gefascineerd door dit spel. Droomde er zelfs over. De combinatie van de prachtige graphics, het bizarre verhaal en de prachtig neergezette sfeer zorgde ervoor dat ik écht meeleefde met de hartverscheurende verhalen van de inwoners van Yaughton. Ik zat regelmatig met het kippenvel op mijn armen. Ook omdat de geluidseffecten enorm bijdragen aan de sfeer. De reviews van de game waren destijds unaniem lovend, maar het kritiekpunt dat overal terug kwam, was de enorm trage snelheid waarmee je door het dorp beweegt. De game was zó traag dat het zelfs puntaftrek kreeg door dit feit. Later is er een patch uitgebracht, waardoor je kunt sprinten, maar vreemd genoeg begin je pas te rennen wanneer je 7 seconden lang de R2 knop indrukt. Dit is ook niet terug te vinden in de manual of tutorial. Mocht je door deze draft toevoeging de game (nog) eens willen spelen: doe er je voordeel mee, het scheelt enorm!
Release date: 11-08-2015
Ontwikkelaar: The Chinese Room
Genre: Adventure / Walking Simulator
Everbody’s Gone to the Rapture is een beetje in de vergetelheid geraakt en mede om die reden heb ik besloten om hem op te nemen in deze draft. De game werd aangekondigd als PS4 exclusive, maar is later ook verschenen voor Windows. Het spel is alleen digitaal verkrijgbaar (wat natuurlijk ook niet heeft meegeholpen aan de bekendheid van de game). Naast een vergeten parel is EGTTR ook gewoon een fantastisch avontuur, dat 10 jaar na release nog altijd prima speelbaar is en er ook nog steeds prachtig uitziet.
De game kwam uit in de kortstondige ‘Walking simulator’ hype, naast titels als The Vanishing of Ethan Carter, Firewatch en What happened to Edith Finch? en valt zelf ook onder dit subgenre. Verwacht dus niet teveel actie, maar een ervaring die zwaar leunt op storytelling en het ontdekken en onderzoeken van de (schitterende) omgeving.
De 5 tot 8 uur die het spel duurt, breng je door in het fictieve Engelse dorpje Yaughton in het jaar 1984. Het dorp is compleet uitgestorven, maar al snel wordt duidelijk dat er zich iets vreselijks heeft afgespeeld. In het dorp is een onderzoekscentrum gevestigd en twee van de onderzoekers (het stel Stephen en Kate) zijn gestuit op een onbekende levensvorm die zich lijkt te verspreiden via onder andere telefoonkabels. Dit dood alles wat het op zijn pad treft en de lichamen van de mensen en dieren verdwijnen op mysterieuze wijze. De zielen van de overledenen zweven vervolgens als lichtbollen over de straten en velden van Yaughton.
Jij als speler zet voet in het dorp en moet ontdekken wat zich precies heeft afgespeeld. Dit doe je door huizen binnen te gaan, voorwerpen te onderzoeken, aantekeningen te lezen en radio berichten te beluisteren. En door de bovengenoemde lichtbollen te volgen, die de laatste gedachten van de overledenen bevatten. Deze berichten bevatten vaak hints hoe verder te komen in het spel en zo wordt langzaam maar zeker duidelijk wat zich heeft afgespeeld in het dorp, maar ook wie er allemaal hebben gewoond en wat de relaties tussen deze mensen was.
Ik was echt compleet gefascineerd door dit spel. Droomde er zelfs over. De combinatie van de prachtige graphics, het bizarre verhaal en de prachtig neergezette sfeer zorgde ervoor dat ik écht meeleefde met de hartverscheurende verhalen van de inwoners van Yaughton. Ik zat regelmatig met het kippenvel op mijn armen. Ook omdat de geluidseffecten enorm bijdragen aan de sfeer. De reviews van de game waren destijds unaniem lovend, maar het kritiekpunt dat overal terug kwam, was de enorm trage snelheid waarmee je door het dorp beweegt. De game was zó traag dat het zelfs puntaftrek kreeg door dit feit. Later is er een patch uitgebracht, waardoor je kunt sprinten, maar vreemd genoeg begin je pas te rennen wanneer je 7 seconden lang de R2 knop indrukt. Dit is ook niet terug te vinden in de manual of tutorial. Mocht je door deze draft toevoeging de game (nog) eens willen spelen: doe er je voordeel mee, het scheelt enorm!
-
OldSchool
- Contacteer:
Bericht
Re: Button Bashers Top 25 Draft: PlayStation 4!
Mooie, Ribbel! Ik kende de game niet, maar wel de genre genoot van Finch. Dit klinkt wel als een game in mijn straatje. Hij komt iig op de wishlist!
-
arjen1981
- Animal Crossing Tour 2020
Bericht
Re: Button Bashers Top 25 Draft: PlayStation 4!
Tjonge wat gaat het hard hier!
Detroid vind ik een hele sterke toevoeging! Ik ben zelf het hele rijtje af geweest. Omicron begon bij mij op de PC en daarna Fahrenheit op de PS2. Fahrenheit vond ik echt zo iets speciaals. Dat wist zich haast met Shenmue te meten. En toen Heavy Rain kwam was het vooral grafisch zo ontzettend knap. Beyond Two Souls vond ik ook de minst goede. Detroid is zeker weten beter dan die laatste twee. Ik vergeet graag de problemen bij de studio, daar mag een goede game niet onder lijden. Zeker een terechte plek in deze top 25 en een mooie exclusive. Je kunt je ook nu nog bijna niet voorstellen dat de Playstation 4 dit kan. Ik ben ook benieuwd naar de volgende. Dit wordt een StarWars verhaal. Nu heb ik niks meer met StarWars. Maar op deze manier en door Quantic Dreams geloof ik er wel in dat het beter wordt dan de series en films die we nu hebben.
Detroid vind ik een hele sterke toevoeging! Ik ben zelf het hele rijtje af geweest. Omicron begon bij mij op de PC en daarna Fahrenheit op de PS2. Fahrenheit vond ik echt zo iets speciaals. Dat wist zich haast met Shenmue te meten. En toen Heavy Rain kwam was het vooral grafisch zo ontzettend knap. Beyond Two Souls vond ik ook de minst goede. Detroid is zeker weten beter dan die laatste twee. Ik vergeet graag de problemen bij de studio, daar mag een goede game niet onder lijden. Zeker een terechte plek in deze top 25 en een mooie exclusive. Je kunt je ook nu nog bijna niet voorstellen dat de Playstation 4 dit kan. Ik ben ook benieuwd naar de volgende. Dit wordt een StarWars verhaal. Nu heb ik niks meer met StarWars. Maar op deze manier en door Quantic Dreams geloof ik er wel in dat het beter wordt dan de series en films die we nu hebben.
-
kingoftherain
- Locatie: Puttershoek
Bericht
Wooloo = love, Wooloo = life
Re: Button Bashers Top 25 Draft: PlayStation 4!
Everybody's Gone To The Rapture heb ik nooit gespeeld, maar ik ken de naam wel. Ik wist niet waar het over gaat, maar het klinkt wel interessant. Een paar jaar geleden heb ik The Forgotten City gespeeld. Daar zit dan weer wel een klein beetje actie in, maar ik ben niet vies van een beetje rondlopen. Bedankt voor de tip. 
Wooloo = love, Wooloo = life
-
Apenheul
- Beheerder
- Contacteer:
- Locatie: 's-Hertogenbosch
Bericht
Re: Button Bashers Top 25 Draft: PlayStation 4!
Ik heb Everybody's Gone To The Rapture ook nooit gespeeld, vooral omdat het idee van een walking simulator mij niet aansprak. Het ziet er wel erg mooi uit.
-
Apenheul
- Beheerder
- Contacteer:
- Locatie: 's-Hertogenbosch
Bericht
Re: Button Bashers Top 25 Draft: PlayStation 4!
The Witcher III: Wild Hunt
Release date: 2015
Ontwikkelaar: CD Projekt RED
Genre: CRPG
In 2015 was de PS4 al meer dan een jaar uit, maar we hadden tot op dat moment nog niet echt een next-gen showpiece gezien. The Witcher III: Wild Hunt bracht daar ervandering in. Met een grote open wereld die atmosferisch in beeld gebracht werd, een dynamisch quest-systeem en side-quests met een diepgang die veel andere RPG mainline verhalen voorbij ging werd The Witcher III een monumentale release.
The Witcher III speelt zich af in een ruige high fantasy wereld met aan de ene kant standaard Lord of the Rings rassen zoals orcs, elven en dwergen maar aan de andere kant ook mythologische monsters en duistere paranormale wezens. Dat klinkt eclectisch maar de wereld van The Witcher III brengt dit alles zo overtuigend dat je die indruk tijdens het spelen absoluut niet zal hebben. Verwacht geen vrolijke Shire achtige bedoelingen want de wereld van The Witcher is bikkelhard en beroept zich op de middeleeuwen om diens onverbloemende tijdsgeest van misdaad, seks en geweld. Het hoofdrolpersonage heet Geralt of Rivia, een soort strijder met een die getraind en verbouwd is om sterke monsters te kunnen verslaan. Zijn missie is om Ciri op te sporen en tijdens de game wordt je vaak op een "Thank you Mario! But our princess is in another castle!"achtige manier getrakteerd op weer een nieuw spoor om haar te vinden. Ciri is geboren met krachtige magie en in sommige stukken van de game mag je haar ook besturen. De wereld van The Witcher III, The Continent, is enorm groot en kent een grote variatie aan landschap en natuur en beslaat ongeveer 74 vierkante kilometer. Hij is gegenereerd met World Machine en verder aangekleed door de artists van CD Projekt RED. Doordat World Machine rekening houdt met bijvoorbeeld erosie en veroudering van lanschappen ontstaat een vrij realstisch ogende wereld. Deze wereld komt tot leven met de dorpen en steden vol NPCs die The Continent rijk is.
Wat vooral opviel aan The Witcher III was de kwaliteit van de quest-lines, menig side-quest had de diepgang van een volwaardige game. Ik zal niet snel het tragische verhaal rondom de Baron vergeten, of de verwikkeling met de drie heksen; het zijn stuk voor stuk ervaringen die betekenisvol zijn, en waarbinnen je keuzes kan maken die jouw persoonlijke avontuur een eigen kleur geven. Wat ook niet onbenoemd mag blijven zijn de twee fantastische expansions die echt wezenlijke content toevoegen aan een spel dat toch al zoveel te bieden heeft. En ook Gwent, het in-game en volledig functionele kaartspel, heb ik me vele uren mee vermaakt. Er is zelfs een standalone game van verschenen voor als je er nog geen genoeg van hebt kunnen krijgen.
CD Projekt RED is nog niet klaar met de franchise, want de studio is inmiddels druk bezig met een remake van deel 1 en er zijn al geruchten over project Polaris wat de sequel van The Witcher III moet gaan worden.
Release date: 2015
Ontwikkelaar: CD Projekt RED
Genre: CRPG
In 2015 was de PS4 al meer dan een jaar uit, maar we hadden tot op dat moment nog niet echt een next-gen showpiece gezien. The Witcher III: Wild Hunt bracht daar ervandering in. Met een grote open wereld die atmosferisch in beeld gebracht werd, een dynamisch quest-systeem en side-quests met een diepgang die veel andere RPG mainline verhalen voorbij ging werd The Witcher III een monumentale release.
The Witcher III speelt zich af in een ruige high fantasy wereld met aan de ene kant standaard Lord of the Rings rassen zoals orcs, elven en dwergen maar aan de andere kant ook mythologische monsters en duistere paranormale wezens. Dat klinkt eclectisch maar de wereld van The Witcher III brengt dit alles zo overtuigend dat je die indruk tijdens het spelen absoluut niet zal hebben. Verwacht geen vrolijke Shire achtige bedoelingen want de wereld van The Witcher is bikkelhard en beroept zich op de middeleeuwen om diens onverbloemende tijdsgeest van misdaad, seks en geweld. Het hoofdrolpersonage heet Geralt of Rivia, een soort strijder met een die getraind en verbouwd is om sterke monsters te kunnen verslaan. Zijn missie is om Ciri op te sporen en tijdens de game wordt je vaak op een "Thank you Mario! But our princess is in another castle!"achtige manier getrakteerd op weer een nieuw spoor om haar te vinden. Ciri is geboren met krachtige magie en in sommige stukken van de game mag je haar ook besturen. De wereld van The Witcher III, The Continent, is enorm groot en kent een grote variatie aan landschap en natuur en beslaat ongeveer 74 vierkante kilometer. Hij is gegenereerd met World Machine en verder aangekleed door de artists van CD Projekt RED. Doordat World Machine rekening houdt met bijvoorbeeld erosie en veroudering van lanschappen ontstaat een vrij realstisch ogende wereld. Deze wereld komt tot leven met de dorpen en steden vol NPCs die The Continent rijk is.
Wat vooral opviel aan The Witcher III was de kwaliteit van de quest-lines, menig side-quest had de diepgang van een volwaardige game. Ik zal niet snel het tragische verhaal rondom de Baron vergeten, of de verwikkeling met de drie heksen; het zijn stuk voor stuk ervaringen die betekenisvol zijn, en waarbinnen je keuzes kan maken die jouw persoonlijke avontuur een eigen kleur geven. Wat ook niet onbenoemd mag blijven zijn de twee fantastische expansions die echt wezenlijke content toevoegen aan een spel dat toch al zoveel te bieden heeft. En ook Gwent, het in-game en volledig functionele kaartspel, heb ik me vele uren mee vermaakt. Er is zelfs een standalone game van verschenen voor als je er nog geen genoeg van hebt kunnen krijgen.
CD Projekt RED is nog niet klaar met de franchise, want de studio is inmiddels druk bezig met een remake van deel 1 en er zijn al geruchten over project Polaris wat de sequel van The Witcher III moet gaan worden.
-
KillingRaptor
- Locatie: Izegem, België
Bericht
Re: Button Bashers Top 25 Draft: PlayStation 4!
Everybody's Gone to the Rapture heb ik ook nooit gespeeld maar heb die wel staan. The Witcher heb ik geprobeerd maar is echt niets voor mij. Ik heb sowieso heel weinig met westerse fantasy RPG's.