Button Bashers Top 25 Draft: PlayStation 4!

[Ribbelchips]

Het is mijn beurt, maar ik ben deze week zowel prive als op het werk heel erg druk. Ik hoop donderdag of vrijdag tijd te hebben voor mijn bijdrage.. Kan iemand inspringen?

[OldSchool]

Misschien Arjen die na jou is?

En anders wachten we op jou, mocht het Arjen niet lukken.

[arjen1981]

Ik heb de titel inmiddels wel gekozen. Maar voor mij wordt het ook later deze week. Ik moet ook de secret santa wat andacht geven

[arjen1981]

Nion 2


Team Ninja
2020
Actie RPG
1 speler / 3 speler online co-op

Voor de liefhebbers van intens combat is Nioh 2 een absolute must. Beide delen zijn razendsnel en herinneren ons aan de Ninja Gaiden serie. Team Ninja, oorspronkelijk onderdeel van Tecmo (later Koei Tecmo), heeft met de latere Ninja Gaiden games een ongekende standaard gezet voor de technisch complexe actiegames. Parallel ontwikkelde From Software de Souls serie, welke ook een geheel eigen stempel drukte op de actie RPG.

Nioh (2017) was het resultaat van een kruisbestuiving tussen twee studio's. Team Ninja keek naar From Software's aanpak van complexe, uitdagende gameplay en level design, terwijl From Software op zijn beurt geïnspireerd raakte door de precieze combat van Ninja Gaiden.



Onder leiding van producer Yosuke Hayashi en game director Fumihiko Yasuda heeft Nioh 2 vrijwel alle aspecten van zijn voorganger geperfectioneerd. En wanneer je er dan één kiest voor een draft. Dan is het duidelijk deel 2. Het gevechtssysteem is een balans tussen complexiteit en intuïtieve gameplay. Ondanks de talloze lagen en mechanische nuances voelt Nioh 2 verrassend natuurlijk aan, alsof elke beweging een verlengstuk is van je eigen reflexen. Het is complex genoeg om diepgang te bieden voor ervaren spelers, maar tegelijkertijd zo vloeiend dat nieuwe spelers snel de flow van de gevechten kunnen oppikken. Elke slag, ontwijking en combo voelt organisch en responsief, waardoor de leercurve eerder aanvoelt als een uitnodiging dan als een hindernis.



De combat in Nioh 2 is een knappe prestatie in game ontwerp. De bewegingen voelen als een choreografie die even complex zijn als die van een 3D fighter. Fighters, een ander troef van Team Ninja. De camera zit veel dichter op je personage dan bij de titels van From Software, waardoor elke slag, ontwijking en tegenaanval een intieme ervaring is, maar ook beter te maken, te lezen en op te reageren is. Het Ki systeem (stamina) vormt het hart van de gameplay: elke aanval, verdediging en speciale techniek vraagt om een zekere vorm van beheersing. Je zit in een skirmish en zo voelt het ook.

De diversiteit aan gevechtsstijlen gaan ook een stap verder dan je gewend bent uit andere series. Spelers kunnen schakelen tussen verschillende poses en een groot arsenaal aan passende wapens. De Yokai transformaties voegen een laatste redmiddel toe. Je kunt transformeren in krachtige vormen die je tijdelijk onoverwinnelijk maken, wat de tactische mogelijkheden nog verder uitbreidt.



De DLC's: The Tengu's Disciple, Darkness in the Capital, en Trial of the Warrior verrijken de ervaring en mogen ook zeker niet gemist worden. Ik ben dan ook benieuwd wie in de posts hieronder nog gaan zeggen dat de DLC's nog niet zijn gespeeld. Ik zou zeggen, doe het! En het goede nieuws is dat DLC ook in de Complete Edition van Nioh 2 zit welke een jaar later verscheen voor PS5 en PC.

Verhaalmatig continueert Nioh 2 de verhaallijn van zijn voorganger als een prequel. Niet dat het verhaal in een dergelijke titel een verschil maak, wel is het leuke dat ook een rol voor Naoto Takenaka is weggelegd. Zijn rollen in film vind ik altijd genieten. Het geeft ook wel aan wat de doelgroep voor Nioh is.



Technisch is Nioh 2 ook een knappe prestatie. Ook dit keer is 60fps de target. Zoals het hoort! En zelfs op de basis PS4 ben je naar een dood direct weer geladen in het spel en kun je het nog een keer proberen. Het maakt het verschil tegenover de spelen van From Software. Het is die pure focus op de beste gameplay en combat. En dat maakt Nioh 2 de perfecte instap voor gamers die het Souls genre nu eindelijk eens willen ontdekken. Maar ook voor fans van From Software: geef Nioh 2 eens kans, want er zijn genoeg die deze serie net zo hoog hebben zitten als de pareltjes van From.

[arjen1981]

En voor de andere fans die deze docu nog niet gezien hebben. Aanrader: https://www.youtube.com/watch?v=YVVK5inm5q0

[OldSchool]

Mooie entry Arjen!

[kingoftherain]

Yes! Ik hoopte al dat deze voorbij zou gaan komen. Ik had 'm zelf niet op mijn lijst staan, omdat ik er alleen spellen op wil hebben die ik uitgespeeld of bijna uitgespeeld heb. Bij Nioh 2 ben ik eerlijk gezegd nog niet eens in de buurt. En dat vind ik eigenlijk niet eens erg. Ik vind dit gewoon een hele toffe game om af en toe even lekker voor te gaan zitten. En meestal begin ik dan gewoon weer opnieuw, al is het alleen maar voor dat gevecht met de eindbaas van het allereerste level. GE-WÉL-DI-GE game!

De move sets zijn erg gaaf, wat je al zegt met de verschillende stances. Je ki weer toppen vind ik ook mooi, al moet ik daar nog wel eens weer inkomen om dat te gebruiken. Het counter attack systeem vind ik erg tof. Dat voelt altijd weer erg veel impact hebben. En die soul cores vind ik leuk. Lekker effe een flinke aanval tussendoor. Het design van de vijanden is echt geweldig en ik denk dat deze game toch wel mijn favoriete character creator heeft. Ja, helemaal eens met deze pick.

[Apenheul]

Ik vond deel 1 wel tof, maar deel 2 ben ik nooit aan begonnen. Sinds Dark Souls III klikt het genre helaas niet meer dus sindsdien heb ik geen soulslike meer gespeeld.

[Apenheul]

Pak jij de volgende weer Ribbelchips?

[KillingRaptor]

Nioh, daar heb ik het eerste deel van geprobeerd maar dat was echt niet mijn ding en dat terwijl ik Ninja Gaiden wel heel gaaf vind.

[OldSchool]

Pak jij de volgende weer Ribbelchips?

Als je hem klaar hebt Niels, gooi hem er maar in. Ribbel kan altijd je voor zijn en anders een dag wachten om hem na jou te doen.

[Apenheul]

Ik heb een draft die ik nog moet uitwerken, zal kijken of dat vandaag nog lukt.

[Ribbelchips]

The Last of Us Part II



Release date: 19 juni 2020
Ontwikkelaar: Naughty Dog
Genre: Survival horror / Third person action adventure

The last of Us mag vooralsnog dan nog maar twee delen hebben, het staat wel keihard in mijn persoonlijke top 5 van beste video games series. Het eerste deel heb ik uitgespeeld op PS3, PS4 en de remake op de PS5 en ik ben op het moment van schrijven bezig aan mijn tweede re-run van ‘Part II’ op de PS5, wat natuurlijk eigenlijk een PlayStation 4 game is. En aangezien tot nu toe niemand deze had opgenomen in zijn ‘draft’ lijstje, pak ik de kans om deze moderne klassieker te behandelen natuurlijk dankbaar en met beide handen aan.

Mijn vorige entry was Resident Evil 2, dus het zal geen verrassing zijn dat ik een liefhebber ben van het survival horror genre, al hoor ik regelmatig mensen die het meer een 3rd person action-adventure vinden. Voor mij is het dat zeker wél. De sfeer, de apocalyptische setting, de vaak super spannende confrontaties met de ‘clickers’ in kleine, donkere ruimtes, het verzamelen van allerlei voorwerpen en ingrediënten om te kunnen craften.. If it walks like a duck and talks like a duck…



Wat TLOU anders doet dan veel genre-genoten is dat het die kleine beklemmende omgevingen afwisselt met enorm grote setpieces en dat een groot deel van het spel zich afspeelt in de open lucht en op klaarlichte dag. Daarnaast is de spelwereld enorm overtuigend neergezet. Je loopt echt in een verlaten stad, die compleet overwoekerd is. En door huizen, winkels en andere gebouwen die geplunderd en gesloopt zijn. Maar waar de serie écht in uitblinkt zijn het verhaal en de personages. In het eerste deel speelden we met Joel, die zijn eigen dochter verloor en de opstandige puber Ellie moet zien te smokkelen naar een ziekenhuis, omdat ze immuun blijkt te zijn voor de heersende schimmel-plaag en voor beten van geïnfecteerden. Aan het begin van dit tweede deel zit ook direct een soortgelijk heftige gebeurtenis waar je als speler echt even van moet bijkomen...



Hoe tof ik Resident Evil 4, Silent Hill of Condemned ook vind, je leeft niet zo met de personages mee als in The Last of Us. Sterker nog, ik kan me geen andere videogame bedenken, die dergelijke emoties bij mij hebben opriep. En The Last of Us 2 zit vól met dit soort momenten. Het eerste deel was al een topgame, maar dit tweede deel gaat er eigenlijk op elk vlak overheen. Zonder teveel te spoilen ga je spelen met Ellie, maar later in de game ook met haar grootste vijand. En is zij eigenlijk wel de badgirl van het verhaal of zijn dat misschien juist wel Joel en Ellie? Nog mooiere graphics, plottwists, schokkende en spraakmakende scénes, een verbeterd crafting-systeem, puzzels, sniper-missies, maar ook grote hordes vijanden, vluchtscenes, knallen vanaf de rug van een paard, gitaarspelen, sneaken door kelders van gebouwen, gevechten op leven en dood met zwaar gemuteerde en dodelijke vijanden.. The Last of Us 2 heeft het allemaal en het staat daarom hoog in mijn lijst beste videogames allertijden ooit gemaakt. En op eenzame hoogte in mijn lijstje favoriete PlayStation 4 games.

[kingoftherain]

Dit is toch ook wel een verplicht nummer, wat dat betreft. Ik verwachtte dan ook zeker dat-ie vroeg of laat voorbij zou komen. Ik moet eerlijk zeggen dat ik 'm nog steeds niet gespeeld heb, ook al heb ik 'm ondertussen al vier jaar.* De reden? Ik moet het origineel nog uitspelen. Ik ben tot halverwege gekomen, maar moet nog steeds verder. Misschien dat ik er het komende jaar toch eens voor moet gaan zitten.

Ik heb altijd het idee dat de meningen over dit spel behoorlijk verdeeld zijn, vanwege bepaalde keuzes die gemaakt zijn wat betreft het verhaal. Natuurlijk werd een bepaald moment in de game al gauw voor me gespoiled. Ik weet niet of dat een goed ding is of niet, want ik heb het nog niet gespeeld en dus nog niet ervaren. Ergens lijkt het me jammer, maar misschien werkt het goed in het verhaal en geeft het een drive, zegmaar.

Mooi stukje, man. Verplicht voer voor de PS4 bezitter.

* Makkelijk onthouden, want dit spel zat in het prijzenpakket van Praatje Podcast's kerstspecial in 2020.

[kingoftherain]

Dit vind ik altijd een erg tof plaatje.

[kingoftherain]

Ik weet ook nog wel dat er wat gezeik was over Dina. Onder andere ook vanwege de lesbische relatie met Ellie.

1. Boeit me niet. Als het goed in het verhaal past, dan is daar niets mis mee.
2. Kijk eens naar die neus. Die is toch prachtig!?

[KillingRaptor]

Ik heb deze wel liggen maar ook nog niet gespeeld. Vond de eerste wel erg goed eigenlijk.

[Ribbelchips]

Ik heb destijds bewust alle topics rond deze game gemeden. Ik had natuurlijk wel meegekregen dat er wat ophef was over een bepaald personage, maar ik wou gewoon absoluut niet gespoiled worden over het verhaal, dus ik las niks. Toen ik de game speelde dacht ik wel dat het over de relatie van Ellie was gegaan, maar ik heb me er zelf absoluut niet aan gestoord. Terwijl ik normaal trouwens wel het type ben dat zich irriteren kan aan geforceerd toegevoegde statements...

[kingoftherain]

Ik heb destijds bewust alle topics rond deze game gemeden.

Wijs. Ik had tot een jaar of vier geleden de 9GAG app op mijn telefoon en daar keek ik dagelijks op. Tussen alle grappen en grollen door werd ik weleens voor films en spellen gespoiled, dus dat was wel wat minder. Toen ik een keer een nieuwe telefoon haalde, heb ik de app er maar niet meer op gezet.

[Apenheul]

13 Sentinels Aegis Rim



Release date: 2019
Ontwikkelaar: Vanillaware
Genre: Sci-fi narrative adventure / real-time strategy

Houd je van filosofische sci-fi verhalen en real-time strategy? Dan hoop ik dat je 13 Sentinels Aegis Rim gespeeld hebt, en zo niet dat je door dit bericht geinspireerd raakt om de game op te pikken.

Een meisje uit 2025 die wordt teruggestuurd naar 1985, een Japanse soldaat ten tijden van de tweede wereldoorlog, een scholier in de jaren '80, een jongen die zowel in de toekomst als het verleden bestaat, en nog 9 andere characters hebben ondanks hun verschillen in tijd en ruimte 1 ding gemeen: ze ervaren dagelijks time-loops en hebben dezelfde dromen waarin ze Japan beschermen van buitenaardse monsters. Op een of andere manier is hun lot met elkaar verbonden, en als speler maken we hun dagelijkse routines van dichtbij mee op uiteenlopende plaatsen zoals de binnenstad van een metropool, in een oude Japanse vesting ten tijde van een de 2e wereldoorlog, op een hogeschool in de jaren '80 en een ruimteschip.

Het non-lineaire verhaal van 13 Sentinels wordt op een bijzondere manier verteld; je kan tijdens het spel voortdurend voor verschillende personages kiezen en het verhaal vanuit hun oogpunt (en tijd en ruimte) beleven. Het speelt dan als een soort mobile adventure game, waarin je het personage kunt besturen en kunt interacteren met karakters om je heen. In mijn persoonlijke mening is 13 Sentinels de mooiste en meest amtibieuze Vanillaware game tot nu toe. Zoals iedere game van deze ontwikkelaar wordt dit alles op een prachtig geillustreerde manier in beeld gebracht, van voice-acting voorzien, en ondanks de verschillende periodes en plaatsen die voorbij komen voelt het nooit eclectisch aan.



Het spel bestaat zoals eerder genoemd uit twee delen: het adventure-deel waarin je vanuit het perspectief van 13 verschillende characters het verhaal meekrijgt, en het real-time strategy deel. Deze twee onderdelen wisselen elkaar voortdurend af, waarbij soms het verhaal pas verder gaat wanneer je voortgang hebt geboekt in de RTS, en soms het volgende level van de RTS pas unlockt wanneer je voortgang hebt geboekt met het verhaal. Om een voorbeeld te geven; je kan misschien pas naar het volgende RTS level wanneer je het eerste chapter van ten minste drie personages hebt afgerond. Dit is een mate van 'gating' om te voorkomen dat je dusdanig ver doorgrind met het verhaal van 1 karakter dat het plot al verklapt wordt. Het beste is het om heel gedoseerd steeds een stukje verhaal van verschillende characters te spelen, en daarna de RTS te spelen totdat het spel je vraagt om weer verder te gaan met het verhaal.

De andere kant van de game focust op real-time strategy. Hierbij moet je je niet meteen een RTS met base-building voorstellen zoals Starcraft of de Command & Conquer serie, maar meer soort real-time Advance Wars met mechs. Voordat de strijd begint maak je een selectie van 6 uit alle sentinels die je hebt (en gaandeweg het verhaal unlock je er steeds meer) en het doel is om te voorkomen dat het energy-shield van je basis wordt vernietigd. Elke sentinel die je bestuurt is bovendien customizable en heeft een eigen skill-set. Zo leent de ene sentinel zich voor area-of-effect damage, terwijl de andere misschien kan healen, lange afstandsraketten kan afvuren of blokkades kan opwerpen waardoor vijanden lastiger bij je basis in de buurt kunnen komen. Ik vond het RTS gedeelte overigens tamelijk gemakkelijk als strategy fan, ik geloof dat ik enkele keren door onoplettendheid een level niet heb gehaald omdat ik mijn basis niet in de gaten hield; maar over het algemeen is het een kwestie van units (sentinels) uitsturen en zorgen dat vijanden ondertussen niet je basis bereiken.

Waar het adventure-gedeelte prachtig hand-geillustreerd is, is de RTS juist heel stylistisch vormgegeven met iets wat aan 3D-vector graphixs doet denken. Ik vond dat eigenlijk wel passen bij de vibe van het soort grand-scale gevechten , alsof je vanuit een controle-kamer op basis van videobeelden en intercom-communicatie van grote afstand enorme mech units aanstuurt. Het deed me qua stijl en effecten ook wel aan Tetris Effect denken,



Dus ja, voor mij mocht 13 Sentinels Aegis Rim niet ontbreken. Het is niet alleen een top 25 PS4 game voor mij, maar ook een top-25 game überhaupt. Het is ook een game die ik graag nog een keer zou willen spelen zodra ik het plot vergeten ben, en een formule die hopelijk ooit nog door Vanillaware herhaald gaat worden.

[OldSchool]

Deze game klinkt goed. Ik had er nog nooit van gehoord volgens mij. Mooie toevoeging!

[kingoftherain]

Vanillaware games zijn altijd prachtig om te zien, maar wel vaker zijn ze qua gameplay niet helemaal voor mij. Onder dat laatste vallen bijvoorbeeld dit spel en het dit jaar uitgekomen Unicorn Overlord en ik vind dat best jammer. Ik had de Unicorn Overlord demo uitgeprobeerd en het zag er weer fantastisch uit, maar helaas waren de gevechten weer net niet mijn ding. Zoals je het verhaal van 13 Sentinels omschrijft, klinkt het erg gaaf en als iets wat precies in mijn straatje zou passen. Maar bij het RTS gedeelte neemt mijn enthousiasme helaas weer af. Vanillaware kenndende is het wel gewoon kwaliteit, dus als het gevechtssysteem wél voor jou is, dan lijkt me dit inderdaad een no-brainer. Mooie toevoeging, Niels.

[Mark]

Mooie entry inderdaad. Ik heb hem wel liggen, maar heb eigenlijk helemaal niets met SciFi. Wie weet, ooit, in een rustige periode waarin ik zin heb in wat nieuws, want je leest niets dan goeds over deze game.

[kingoftherain]

...maar heb eigenlijk helemaal niets met SciFi.

Ah, laat Returnal dan maar zitten, hahaha.

[Mark]

...maar heb eigenlijk helemaal niets met SciFi.

Ah, laat Returnal dan maar zitten, hahaha.

Nou, we hadden elkaar natuurlijk wel gevonden in FF X (daar schreef je toen nog een mooie, uitgebreide post over) en dat spelletje valt voor mij eigenlijk ook al wel in het SciFi genre. Ik ga eens e.e.a. bekijken op YouTube, want de tips op dit forum neem ik doorgaans wel serieus.

E: ja ok, dit is wel echt een SciFi FPS, dus die sla ik even over.