Hoeveel games kunnen we uitspelen in 2024?

[Fing3r]

F.I.S.T.: Forged In Shadow Torch (PC)

Toffe metroidvania, doet niet veel bijzonders maar is echt wel goed gemaakt.



Sifu (PS5)

Tot mijn spijt heb ik de game maar tot het vierde level gespeeld op de oorspronkelijk moeilijkheidsgraad en kwam ik niet meer verder, daarna op de makkelijke stand uitgespeeld. Verschil tussen de standaard moeilijkheidsgraad en de makkelijke stand was wel erg groot trouwens.

[Galious]

Evil West (PS5)
Toffe titel in de PS Plus catalogus, speelt als een kruising tussen God of War (reboot) meets Resi 4 met een vleugje Duke Nukem. Gebrek aan enemy variety breekt de game in de tweede helft wel een beetje op, maar alsnog absoluut het checken waard als je van het old school soort lineaire, double-A action game type houdt dat we vooral tijdens het PS2 tijdperk veel zagen!

[Fing3r]

Marvel's Spider-Man: Miles Morales (PC)
Gewoon meer van hetzelfde, maar speelt lekker en heeft een aardig verhaal.

[KillingRaptor]

Metal Slug (arcade / Switch) - Staat al in de lijst
Deze voor de zoveelste keer nog eens doorgespeeld. Dit blijft echt zo'n gave game.

[ikk]

Ghost Recon Wildlands (PC):


The Incredibles (Gamecube):

[Galious]

Infinite - Beyond the Mind (PS4)
Vermakelijke indie action platformer.

[ikk]

Trine 5 (PC):

[Ok Impala!]

Trails from Zero (NS) . Wat een heerlijke game dit. 10 jaar geleden speelde ik Trails in the Sky en dit is heel duidelijk een direct vervolg. Grotendeels zelfde combat, herkenbare grafische stijl en muziek. Het voelde als de terugkeer van een goede vriend. De vroege Trails games bevinden zich in een heel eigen niche. JRPGs met een grote focus op world-building, karakter ontwikkeling en verhaal. Het script van deze game is gigantisch. Iedere NPC heeft z'n eigen sub verhaallijntje en velen ontwikkelen zich ook door het verhaal heen. Normaal ben ik niet zo'n fan van JRPGs die eindeloos tekst op je af blijven vuren, maar bij Trails is het erg goed gedaan. Ik raakte helemaal ondergedompeld in de wereld en had geen haast om weer te vertrekken. Deze game heeft overigens een mooi verhaal over de vertaling. Dit is jarenlang een Japan exclusive geweest die pas enkele jaren geleden werd vertaald door een groep fans. Naar aanleiding daarvan heeft de Amerikaanse publisher (NIS America) om die fan vertaling over te nemen. Ze hebben vervolgens met de fan vertalers samengewerkt om de game vertaald naar de Switch te brengen. Hetzelfde is gebeurd met het vervolg, Trails to Azure. Een prachtig voorbeeld van hoe de community het onvoorstelbare tot werkelijkheid kan brengen!

[KillingRaptor]

Princess Peach: Showtime! (Switch)
Positief verrast door deze, echt heel tof. Hij is niet moeilijk ofzo maar gewoon erg vermakelijk. Was maar 1 van de kostuums waarvan ik de gameplay minder vond.

[arjen1981]

Rise of the Ronin
Gespeeld op: PS5
Jaar uitgave: 2024
Credits screen: Link naar credits / ending screen



Wat vond ik er zelf van:
Het was in het begin even spannend. Een moeilijkheidsgraad kiezen, iconen op een Ubisoft achtige open wereld map? Tja. Maar ik kan gelukkig melden dat dit alles 100% meeviel en ik me juist ontzettend heb vermaakt met deze open wereld versie van NioH / Wo-Long.
Verrast was ik van de setting en lore, deze was echt veel beter uitgewerkt dan nodig. Hier zal Sony zijn bijdrage in hebben gehad?
Maar wat Rise echt goed maakt, is de combat gameplay. Dit is 1 op 1 Nioh / Wo-Long. En staat gameplay op nummer 1. Open wereld of niet. En dat maakt dat Rise voor mij gewoon wel werkt. Het is de klik in de combat die ik nodig heb. Dit trok bv. Tears of the Kingdom voor mij vorig jaar echt wel naar beneden. Elke encounter hier is leuk. Hoe groter de open wereld, hoe leuker, kun je haast stellen.
En tegelijkertijd voelt Rise pas als een begin. Want er is zoveel nog niet gedaan. Je ziet de shortcuts overduidelijk en is dit voor mijn gevoel een eerste stap in de richting van het nieuwe Team Ninja. Het zou mij niks verbazen als namelijk NioH 3 dit stokje over pakt. En daar kijk ik nu al weer naar uit, want Rise is door mij echt grijs gespeeld. Alles 100% inc. Platinum.
Voor mij zijn de systemen in de Team Ninja reeks altijd net even beter doordacht en fijner uitgevoerd in de gameplay dan hoe From Software het aanpakt. En dat zorgt ook nu weer voor de klik bij mij. Ik zie ook weer van die slimmigheden in de systemen waarvan ik wel zeker weet dat deze zullen worden opgepakt door de andere series.

Erg veel plezier mee gehad!

[ikk]

Batman Arkham Knight (PC):

[KillingRaptor]

Star Fox 64 3D (3DS) - Staat al in de lijst
Deze nog eens doorgespeeld voor het 3DS draft topic. Wat blijft dit toch een fantastische versie van mijn favoriete Star Fox game!

[ikk]

Muse Dash (PC):


Leuke rhythm game, heeft geen end credits maar dit is het laatste nummer dat je unlocked.

[KillingRaptor]

The Little Tales of Alexandria (Evercade)
Dit was vreemd, niet eens tof en superkort. En heel irritant dat tegen ieder voorwerp dat je aanloopt je een omschrijving krijgt, je moet niet eens op een knop drukken.

[Dynamike]

Ravenlok op de XSX uitgespeeld

[Shenglong83]

Triangle Strategy - Nintendo


Square Enix heeft weer een pareltje afgeleverd.
Geweldige Strategy RPG met weer die prachtige HD-2D.

8/10

en net op tijd uitgespeeld voor de release van Eiyuden Chronicle

[arjen1981]

Dragons Dogma 2
Gespeeld op: PS5
Jaar uitgave: 2024
Credits screen: Link naar credits / ending screen



Wat vond ik er zelf van:
Dragon's Dogma 2 heeft voor mij niet dezelfde impact als het origineel, maar is tegelijkertijd wel één van de bijzonderste games die je dit jaar kunt ervaren.
Sterk en nu nog bijzonderder zijn de Pawns. De AI compagnons die je tijdens het spel bijstaan. Geen iconen op de map, nee deze zijn vervangen zijn door welwillende AI karakters die je graag de weg wijzen. Alsof je een questlijn doorloopt met een vreemde die je ontmoet hebt in een MMORPG. Of hoe je de gevechten als in een Monster Hunter speelt met 3 AI compagnons alsof je daadwerkelijk Monster Hunter online aan het spelen bent. Het is bizar hoe knap de AI systemen weer werken. Geen enkele keer voelde ik een disconnect. Het werkt echt en heb het niet eerder zo knap gezien in een spel met deze vrijheid en omvang.
Dragons Dogma 2 is ook lang genoeg om zeker 3 vocations tot het maximum te levelen. Dit maakt de speelstijl leuk en lekker divers. Zeker een aanrader. Zowel als je van Japanse character action spellen houdt, of niet kan wachten op de volgende Monster Hunter, of het gewoon liever rustig aan doet en elk hoekje wilt verkennen zoals in een westers open wereld RPG.

[arjen1981]

Teenage Mutant Ninja Turtles
Gespeeld op: Arcade
Jaar uitgave: 1989
Credits screen: Link naar credits / ending screen



Wat vond ik er zelf van:
Nu public beschikbaar op het MiSTer FPGA platform. Dan kan ik het natuurlijk niet laten. Of je ze nu heroes of ninja's noemt. Dit origineel blijft een klassieker en heeft erg veel invloed gehad. Niet enkel voor de Turtles, of franchise spelen in het algemeen. Nee, ook voor het Beat am up genre. Vier speler coop, speelbare personages welke ook echt anders spelen, power moves, een dynamische omgeving waar je mee kunt interacteren, en helemaal destijds waren de animatie stijl en kleuren alsof je naar een tekenfilm keek. Nu zou ik dat laatste overdreven vinden om nu nog vast te houden, maar voor 2024 is het nog steeds een mooie game om te zien. En zeker om te spelen. Ik heb de dip switches wel even op Easy gezet. Want met name in de latere stages wordt het anders toch een beetje frustrerend en onnodig gerekt door de difficulty. Op Easy heb je daar geen last van. Nog altijd erg leuk.

[Fing3r]

Afterimage (PC)[/img]

Toffe metroidvania, speelt heerlijk maar duurt net wat te lang en heeft een beetje ingewikkelde verhaalvertelling waardoor je soms echt moet zoeken waar je naar toe moet. De game heeft blijkbaar 10 verschillende einden en Homecoming is daar dus één van.

[KillingRaptor]

Narita Boy (PS4)
Echt een hele gave game dit! Qua sfeer doet het me aan Tron denken maar dan net wat anders. Speelt lekker weg ook.

[Galious]

Wo Long: Fallen Dynasty (PS5)
Weer een prima actie game van Team Ninja, maar wel verre van de god tier van Nioh. Het voelt alsof de level designs en de meeste enemies zo uit Nioh komen, maar het parry-based combat systeem geeft toch wel een frisse, doch beperkte twist aan het geheel. Het duurde even voordat het systeem een beetje begon te klikken en zelfs tegen het einde van de game voelde het maar zelden aan alsof er echt een lekkere flow in de combat zat, zoals de heerlijke back & forths van staal op staal in de duels van Sekiro, die qua parry/deflect heavy combat toch echt onovertroffen blijft wat mij betreft. Ook het parry systeem in Lies of P vond ik eerlijk gezegd toffer dan in Wo Long. Misschien komt het ook doordat Wo Long aanzienlijk makkelijker is en ik me nooit echt gedwongen voelde om het combat systeem te masteren, want ondanks het nodige geklungel met mistimed parries (en zeer lastig leesbare enemy attacks, ook echt wel een dingetje in deze game) gingen de meeste bazen binnen enkele keren of zelfs bij de 1e attempt al neer. Toch heb ik veel fun gehad, met name bij het exploren van de levels en bij enkele memorabele boss fights. Geen idee waar het verhaal over ging, dat was weer net zo compleet onnavolgbaar als we van Team Ninja gewend zijn, maar dat geeft niet. Gebrek aan level en enemy variety vond ik wel wat meer problematisch dit keer; voordat ik halverwege de game was, had ik al het gevoel alsof ik alles gezien had, met uitzondering van de bosses. Dus dat maakt me wel een beetje huiverig hoe Rise of the Ronin het ervan af brengt op dat gebied... Ik weet ook nog niet of ik wel zin heb in nog meer van hetzelfde met Wo Long, dus voorlopig laat ik de DLC expansions terzijde. Misschien gaat het wel weer kriebelen als ze een keertje langs komen in een mooie sale. Voor nu is het: so long, Wo Long!

[arjen1981]

Lethal Thunder / Thunder Blaster
Gespeeld op: Arcade
Jaar uitgave: 1991
Credits screen: Link naar credits / ending screen



Wat vond ik er zelf van:
Horizontale Irem shooter, maar voor mij geen hoog vlieger. De gimmick van deze is button bashen. Je hebt links een bar en hoe sneller je drukt hoe hoger deze komt en hoe meer kracht je wapen heeft. Dus geen power ups. Nee, echt button bashen. Leuk voor even, maar ook wel vermoeiend op een verkeerde manier. Voor 1991 wel op alle andere aspecten de hoge Irem standaard. Ook niet al te moeilijk, al had ik door juist het niet zo goed kunnen button bashen wel de minste einde.

[arjen1981]

Wo Long: Fallen Dynasty (PS5)
Weer een prima actie game van Team Ninja, maar wel verre van de god tier van Nioh. Het voelt alsof de level designs en de meeste enemies zo uit Nioh komen, maar het parry-based combat systeem geeft toch wel een frisse, doch beperkte twist aan het geheel. Het duurde even voordat het systeem een beetje begon te klikken en zelfs tegen het einde van de game voelde het maar zelden aan alsof er echt een lekkere flow in de combat zat, zoals de heerlijke back & forths van staal op staal in de duels van Sekiro, die qua parry/deflect heavy combat toch echt onovertroffen blijft wat mij betreft. Ook het parry systeem in Lies of P vond ik eerlijk gezegd toffer dan in Wo Long. Misschien komt het ook doordat Wo Long aanzienlijk makkelijker is en ik me nooit echt gedwongen voelde om het combat systeem te masteren, want ondanks het nodige geklungel met mistimed parries (en zeer lastig leesbare enemy attacks, ook echt wel een dingetje in deze game) gingen de meeste bazen binnen enkele keren of zelfs bij de 1e attempt al neer. Toch heb ik veel fun gehad, met name bij het exploren van de levels en bij enkele memorabele boss fights. Geen idee waar het verhaal over ging, dat was weer net zo compleet onnavolgbaar als we van Team Ninja gewend zijn, maar dat geeft niet. Gebrek aan level en enemy variety vond ik wel wat meer problematisch dit keer; voordat ik halverwege de game was, had ik al het gevoel alsof ik alles gezien had, met uitzondering van de bosses. Dus dat maakt me wel een beetje huiverig hoe Rise of the Ronin het ervan af brengt op dat gebied... Ik weet ook nog niet of ik wel zin heb in nog meer van hetzelfde met Wo Long, dus voorlopig laat ik de DLC expansions terzijde. Misschien gaat het wel weer kriebelen als ze een keertje langs komen in een mooie sale. Voor nu is het: so long, Wo Long!

Jammer dat deze jou minder beviel. Voor mij staat deze hoger dan NioH 1 en 2. Juist door het omarmen van alle systemen en deze optimaal te benutten. Maar het is zeker een spinoff van de souls serie met zijn eigen ingrediënten en die moeten je natuurlijk wel net liggen.

[Galious]

Jammer dat deze jou minder beviel. Voor mij staat deze hoger dan NioH 1 en 2. Juist door het omarmen van alle systemen en deze optimaal te benutten. Maar het is zeker een spinoff van de souls serie met zijn eigen ingrediënten en die moeten je natuurlijk wel net liggen.

Ik deed gisteravond nog een optionele missie in Wo Long, dat bleek een boss fight tegen Mezuki van Nioh 2 te zijn. Daarmee eindigde de game voor mij toch wel op een highlight, moet ik zeggen

Ben jij trouwens nog in de Wo Long DLC gedoken?

[LesserMagic]

Manor Lords (PC)