Button Bashers Top 25 Draft: Nintendo Wii!

[OldSchool]

Laten we Arjen vandaag nog de tijd geven. Mocht er vandaag geen reactie komen, dan gaat Niels even voor.

[arjen1981]

Ojee, ik had niet door dat ik al weer aan de beurt was. Vanavond ga ik tijd maken!

[arjen1981]

The House of the Dead: Overkill
Headstrong Games
2009
Arcade lightgun shooter
2 spelers

Binnen het domein van arcade lightgun shooters is The House of the Dead: Overkill uniek. Waar de meeste delen uit de serie trouw bleven aan SEGA’s klassieke formule, korte en intensieve arcade sessies met een focus op memorisatie, kiest Overkill voor een compleet andere insteek. Ontwikkeld door Headstrong Games in het Verenigd Koninkrijk, is dit geen port, maar een volwaardige home console shooter gebouwd rond de Wii’s pointer functionaliteit.



De game gooit de herkenbare “mad scientist” thema’s van THOTD 1 t/m 4 overboord en omarmt in plaats daarvan een grindhouse stijl. Alles ademt die 70’s exploitation sfeer: filmgrain, verkleurde filters, jump cuts, en over-the-top voice acting. Het resultaat is een audiovisuele trip, een psychedelische, vuilgekleurde nachtmerrie die perfect contrasteert met de meer gepolijste vervolgen in de serie. Een stijl dat goed past bij de Wii’s beperkte hardware.

Qua flow doet Overkill denken aan Ghost Squad en THOTD 2, maar met meer variatie in pacing en encounter design. Vijanden verschijnen in golven die goed getimed zijn met de muziek en cinematografie, wat een bijna ritmisch schietgevoel oplevert. De pointertracking is daarbij responsief en accuraat. De hitboxen zijn consistent en een reload voelt direct en authentiek.

De enemy placement is slim: mutanten (geen zombies dit keer) komen uit onverwachte hoeken, vaak in patronen die ervaren spelers belonen met snelle reflexen en precisie. Headshots en “core kills” zijn bevredigend, lichamen exploderen met veel bloed in slow motion en het gevoel van feedback is daardoor perfect! Geen goede feedback is geen goede lightgun game.

De boss fights zijn typisch House of the Dead, chaotisch, maar met herkenbare patronen.



De twee speler co-op is waar Overkill echt schittert. Het tempo blijft hoog, en de chaos die ontstaat met twee spelers maakt het bijna een partygame voor ervaren spelers. De balans tussen de hoeveelheid vijanden en ammunitie is uitstekend. Door de langere campagne (ongeveer drie keer zo lang als een typische arcade lightgun game) blijft de game fris en uitdagend, zonder in de herhaling te vallen.

Het verhaal is pure B movie goud. Twee karikaturen: Agent G en Isaac Washington racen door een mutantenplaag vol gore, seks, vloeken en onzin. De humor is bewust droog, maar slim en bewust geschreven, met cutscenes die net zo entertainend zijn als de gameplay. Voor kenners is het een bizarre wending in een serie die zelden serieus werd genomen en juist daardoor voelt Overkill bijzonder. SEGA rekent Overkill niet eens als cannon en dat zou het absoluut wel moeten zijn!



Er waren minstens drie andere titels die ik had kunnen kiezen als “beste Wii lightgun game”, maar juist omdat SEGA de toon hierna zelf naar beneden schroefde, springt Overkill er bij mij nu uit. Overkill is een liefdesbrief aan THOTD en lightgun games in het algemeen. Heel anders dan je in eerste instantie zal verwachten.

[KillingRaptor]

Ja Overkill is vet! Ook echt dat grindhouse stijltje erin. Ik denk dat ik zelf de compilatie van 2 en 3 op de Wii nog wat beter vind maar deze hoort hier zeker thuis.

[arjen1981]

Ja Overkill is vet! Ook echt dat grindhouse stijltje erin. Ik denk dat ik zelf de compilatie van 2 en 3 op de Wii nog wat beter vind maar deze hoort hier zeker thuis.

Kan ik heel goed in komen. Ghost Recon staat voor mij nog boven die twee, maar het anders doen en niet alleen een port van een perfecte arcade lightgun game zijn brengt Overkill voor mij naar de top.

[KillingRaptor]

Ghost Squad is ook goed ja! Maar HotD 2&3 zijn ook geen rechtstreekse ports, je hebt een nieuwe mode erin ook.

[Apenheul]

The House of the Dead Overkill was echt een bijzondere verrassing, helemaal in vergelijking met de andere games van Kuju / Headstrong Games. De stijl sloeg bij mij enorm aan, en de soundtrack was de inspiratie voor een song waar ik in die tijd aan werkte (https://www.myownmusic.de/boilerz/play/?songid=260363), ik denk dat dat wel hoorbaar is.

Ook de humor van Isaac Washington wist goed bij mij te landen, ik kijk af en toe nog een compilatievideo op Youtube met zijn scheldkanonnades.

[Pius]

Dit is zeker een terechte toevoeging. Een van de beste lightgun games voor de Wii. Heerlijke stijl, humor en besturing. Ik vind deze persoonlijk wel een stuk beter dan de 2+3 compilatie, maar dat zal smaak zijn denk ik. De co-op hiervan is puur goud wat mij betreft.

[Apenheul]

Marbles! Balance Challenge



Release date: 2009
Ontwikkelaar: Hudson Soft
Genre: eh.. knikkeren?

Als kind heb ik altijd een fascinatie gehad met knikkerbanen. Mijn ouders hadden ernstige twijfels of die fascinatie zou beklijven, dus die knikkerbaan die ik ieder jaar van Sinterklaas vroeg heb ik nooit gekregen. Maar het ging bij mij nooit helemaal weg, dat werd bevestigd door de release van Marbles! Balance Challenge (vanaf nu M!BC genoemd) 26 jaar later.

Moxht je ooit een game uit de Super Monkey Ball serie gespeeld hebben, dan heb je denk ik al een aardig beeld van de gameplay. Het doel is om de knikker naar het einde van de baan te leiden, via een aantal pick-ups, en dat doe je door de baan te kantelen. En hier komt de Wii als platform echt in z'n kracht, want dat kantelen doe je dus met motion controls en hiermee krijg je een enorm precieze controle over de physics die met een stick niet mogelijk was geweest. En dat moet ook wel, want de banen zijn vaak enorm smal, en soms moet je het level voor lange tijd gekanteld houden om de knikker de juiste richting in te laten rollen. Het spel kent veel content: we hebben het over meer dan 150 levels in opbouwende complexiteit en met gevarieerde thematisering.

Als single player game is M!BC uiterst vermakelijk, maar in multiplayer transformeert het naar mijn favoriete local multiplayer game op consoles. Het krijgt ineens Trackmania achtige vibes omdat je op alle sectoren de snelste wilt zijn en enorme risico's gaat nemen om andere spelers achter je te laten. Je kan hier in alle 150+ levels in een soort Mario Kart Versus mode spelen met maximaal 4 spelers in split screen. Ook zijn er customization opties om alles nog een tandje competitiever te maken (denk aan bijvoorbeeld dat je elkaar van de baan kunt beuken). Als je al zenuwachtig wordt van achtervolgd worden door iemand in Mario Kart met een rood schild of ster, dan heb je nog niets meegemaakt!



Marbles! Balance Challenge staat in Amerika bekend onder de naam "Marble Saga Kororinpa" en is eigenlijk de tweede game in deze serie op de Wii. Het eerste deel is ook zeker de moeite waard om te spelen, maar het ontbreekt multiplayer opties die M!BC zo tof maakt. Het is jammer dat Hudson Soft ter ziele is want deze serie had ook op Switch zo goed tot z'n recht kunnen komen. De rechten van de IP zijn als het goed is inmiddels in handen van Konami, dus "ha Konami, leuk dat je Silent Hill, Metal Gear en Suikoden hebt teruggebracht. Maar waar ik eigenlijk op zit te wachten is de terugkeer van de Kororinpa serie"!

Een mens mag dromen, toch?

[KillingRaptor]

Ik wist niet dat Kororinpa een sequel had, die leek me al tof dus deze ook maar eens in de gaten houden.

[Pius]

Dit is echt een ware hidden gem van de Wii. Ik heb deze door vrij veel mensen laten spelen en iedereen die het speelt vindt het geweldig, maar niemand kent deze game. Ondanks dat ik hem best vaak gespeeld heb in het verleden was hij bij mij ook alweer een beetje weggezakt. Dat is het mooie aan deze draft natuurlijk, om hier weer aan herinnerd te worden. De multiplayer is inderdaad een waar feestje en je vergelijking met Trackmania kan ik helemaal volgen. Het heeft inderdaad dezelfde vibe en hectiek.

Ik vond het feit dat een aantal levels met de balance-board te besturen zijn ook wel een mooie toevoeging, al snap ik dat dat ook meer een gimmick is.

[arjen1981]

Kijk nog één die niet in de collectie zit en ik wel wil proberen. Of twee want Kororinpa zit er ook nog niet in. Super Monkey Ball vind ik erg leuk namelijk. Wel ben ik van mening dat op de Wii, juist door de motion controls Monkey Ball Banana Blitz een stuk minder is. Benieuwd ben ik dus wel hoe het hier wel werkt?

[Apenheul]

Kijk nog één die niet in de collectie zit en ik wel wil proberen. Of twee want Kororinpa zit er ook nog niet in. Super Monkey Ball vind ik erg leuk namelijk. Wel ben ik van mening dat op de Wii, juist door de motion controls Monkey Ball Banana Blitz een stuk minder is. Benieuwd ben ik dus wel hoe het hier wel werkt?

Monkey Ball werkte niet zo goed op de Wii omdat de tilt van het level begrenst was, maar dat is in Marbles! Balance Challenge niet het geval. Het level roteert echt 1-op-1 met de oriëntatie van de Wii controller.

[OldSchool]

Ik hou van party games, dus voor deze ga ik zeker ook mijn ogen open houden!

[Pius]

Okami



Release date: 20 april 2006
Ontwikkelaar: Clover Studios
Genre: Action Adventure

Daar is hij dan! Heb me even moeten verbijten om niet met deze game af te trappen en ik hoopte dat ik hem zelf zou mogen toevoegen aan deze draft. Nu is het zover. Okami is zo'n game waarvan veel mensen wel hebben gehoord maar die niet zozeer door iedereen ook daadwerkelijk is gespeeld. Dat is jammer en heeft er ook voor gezorgd dat we nooit echt een vervolg hebben mogen zien, maar daarover later meer. Ik zal proberen mijn onbeteugelde enthousiasme voor deze game door te laten klinken in onderstaande tekst, in de hoop mensen te enthousiasmeren deze game wél te gaan spelen.

Laten we bij het begin beginnen. Okami is in basis een game van het type Zelda. Er is een Overworld en er zijn dungeons met boss fights aan het eind die je uit moet spelen om bepaalde progressie in de game te maken. Het afdoen als Zelda-kloon is voor mij persoonlijk wat kort door de bocht, maar ik begrijp die vergelijking zeker wel.

Waarom is Okami dan toch zo anders? Ik kan alleen vanuit mijn eigen ervaring praten, dus dat ga ik ook doen:
Ik was in de gloriedagen van de Wii al groot fan van de console en ik was ook heel groot fan van Zelda games. En omdat ik van Twilight Princess echt genoten had, hoopte ik dat de volgende Zelda-game ook een topper zou worden. We weten inmiddels dat die game, Skyward Sword, 5 jaar op zich liet wachten en niet bij iedereen een onverdeeld succes was.

Bij toeval kwam ik erachter dat Capcom een Zelda-achtige game had uitgebracht ontwikkeld door het inmiddels niet meer bestaande Clover Studios. Ik had wel zin om zoiets te spelen en de cover zag er best interessant uit qua artstyle. Ik had verder niks over deze game gehoord nog, maar ik kocht hem voor de zachte prijs (nieuw in seal) van 29,95. Okami was in mijn bezit.



Toen ik begon te spelen werd ik eigenlijk direct omver geblazen door de geweldige artstyle. Zoiets had ik nog nooit gezien. Elk willkeurig frame op het scherm lijkt wel op een aquarel-tekening. De kleuren spatten van het scherm en je waant je daadwerkelijk in een soort van sprookje. In de game speel je Amaterasu, een als wolf geïncarneerde vorm van de Japanse Godin van de Zon. Na een lange afwezigheid keert Amaterasu in deze vorm terug op aarde om allerlei problemen de kop in te drukken. Het land is namelijk zijn kleur verloren en er zijn allerlei duistere krachten aan het werk die het ooit zo rustige leven in de wereld overal tot een uitdaging maken. Aan jou de taak om letterlijk kleur te brengen in deze wereld.



Je hebt daartoe de beschikking over de zogenoemde Celestial Brush. Hiermee kun je in de wereld interageren met objecten zonder ze aan te raken en bijvoorbeeld verpieterde bloemen en bomen weer in bloei zetten. Zo geef je daadwerkelijk langzaam kleur terug aan de wereld. Dit voelt allemaal superimmersief en je hebt het gevoel dat je echt iets goeds doet voor de wereld en haar bewoners. In de combat wordt de Celestial Brush ook gebruikt om bepaalde gevechtsmoves te tekenen, zoals een bom of een uithaal. Het werkt op de Wii allemaal prima met de pointer controls. De controls zorgen voor heerlijke extra dimensie v.w.b. immersie in de spelwereld wat mij betreft.



Naast de artstyle, die daadwerkelijk uniek en geweldig is wat mij betreft, is er ook de muziek. Ik ben liefhebber van game soundtracks, en deze is voor mij ongeëvenaard. Alles past perfect bij de spelwereld en mengt zich heerlijk met de artstyle. Van heerlijke duistere deuntjes als de wereld nog niet is "ingekleurd" door Amaterasu, tot bombastische vrolijke muziek als je door de herstelde delen van de wereld loopt. Hierdoor voelt het allemaal nog wat lekkerder.



Dan hebben we ook nog het verhaal. Dat is altijd een lastige bij dit type game. In mijn ogen zijn Zelda-games er nooit echt in geslaagd om een goed en immersief verhaal weg te zetten. Okami doet dat veel en veel beter. Het verhaal zuigt je echt mee. Je raakt oprecht geïnteresseerd in wat er met de wereld gebeurd is en waarom. Er komt daadwerkelijk een connectie met veel van de levendige characters die deze gamewereld rijk is. En er is humor, veel humor. De dialogen zijn heerlijk snappy geschreven en er zijn vaak momenten geweest dat ik hardop moest lachen om de teksten of de graphical puns. Maar, het is niet allemaal rozengeur en manenschijn hier. Er zijn ook daadwerkelijk verdrietige momenten. Momenten dat je echt moeite moet doen om een traan te bedwingen omdat de characters waar je inmiddels een connectie mee hebt worden aangedaan. Het feit dat dit alles in zich heeft, gecombineerd met de aanwezige plot twists maken deze spelwereld heel interessant om in rond te lopen en aan deel te nemen.



Ik zou nog uren kunnen schrijven over deze game, omdat ik er persoonlijk een zeer diepe connectie mee heb opgebouwd. Maar het is echt een game die je moet ervaren. Dus ik zou zeggen, wacht niet en ga dat alsjeblieft doen. Als je een beetje affiniteit hebt met Zelda-games dan kun je hier alleen maar tonnen plezier aan gaan beleven. Natuurlijk is tegenwoordig de beste manier om deze game te spelen de HD remake. En dan vooral op de Switch vanwege de touch controls. De graphics spatten echt van het scherm bij de HD remake en de immersie is door de controls nog groter. Maar op de originele Wii (of PS2, gelijktijdige release) voelt het ook wel weer nostalgisch. Voor allebei is wat te zeggen.

Voor mij is dit een tijdloze klassieker en na al die jaren nog steeds de beste game aller tijden. Ik ben niet iemand die normaal geneigd is dit soort games heel vaak opnieuw door te lopen, maar Okami is anders. Ik heb deze game inmiddels minstens 10 keer helemaal doorgespeeld en hij verveelt nooit. Er gaat eigenlijk geen week voorbij dat ik niet een keer aan deze game, de muziek of de artstyle denk of die voorbij zie/hoor komen. Nu maar hopen dat het inmiddels aangekondigde deel 2 de kwaliteit van deze kan evenaren. Ik hoop natuurlijk van wel!

[arjen1981]

Voor mij is dit toch meer een Playstation 2 titel, waar ik deze dan ook speelde. Dat was overigens niet gelijktijdig maar 2 jaar eerder. Een soort van new play controls in lijn met bv RE4 of Pikmin. Maar zeker ook op de Wii een hele goede game. Op het Zelda na vind ik deze minder typerend voor de Wii.

[Pius]

Voor mij is dit toch meer een Playstation 2 titel, waar ik deze dan ook speelde. Dat was overigens niet gelijktijdig maar 2 jaar eerder. Een soort van new play controls in lijn met bv RE4 of Pikmin. Maar zeker ook op de Wii een hele goede game. Op het Zelda na vind ik deze minder typerend voor de Wii.

Dat begrijp ik, ik had "gelijktijdig" ruim genomen; in de zin van dezelfde generatie consoles. Ik weet dat de PS2-release eerder was. Het maakt mij eerlijk gezegd niet uit op welke console je dit speelt, mijn verhaal blijft wel staan haha. Ik denk dat er weinig top 25-lijstjes van de Wii zijn waar deze niet op staat. Mijns inziens hoort hij op nummer 1. Zowel op de Wii als op de Playstation 2 als op de Switch etc.

[KillingRaptor]

Daar is hij hoor! Best game ever made, period.
De Wii versie heb ik wel liggen maar nooit gespeeld. Wel de PS2, PS3 en PS4 versies gespeeld (ook alle trophies gehaald in die laatste). Heb hem ook op de Switch liggen, dus als ik hem nog eens ga spelen zal het die versie worden. Kijk ook enorm uit naar Okami 2! En Okamiden was ook een hele toffe.

[OldSchool]

Ik wist dat de favoriete game van Mitch was en ik heb hem daardoor ooit opgestart. Maar niet ver gekomen… Nu ben ik ook totaal geen Zelda fan, misschien dat dat er mee te maken heeft.

Wel mooi om het enthousiasme in de entry te lezen!

[Apenheul]

Ik heb de Wii versie nooit gespeeld, maar samen met Mike heb ik ooit een volledige BB bulletin podcast aflevering aan de game geweid. Het was van begin tot eind genieten, ik kan me voorstellen dat het met pointer controls goed speelt.

[Ribbelchips]

De ene keer open je het topic en dan is er niets nieuws geschreven en een paar dagen later staan er ineens drie nieuwe artikelen. Mooi man

- House of the Dead Overkill is inderdaad fantatisch. Het verhaal, de over-acterende personages, de soundtrack.. Pure cult in videogamevorm. Heel erg van deze game genoten destijds en het toeval wil dat ik deze laatst voor een prikkie in huis heb gehaald. Jammer alleen dat ik de losse versie heb, zonder de bijgeleverde guns. Die waren wel heel fijn.

- Marbles heb ik nooit gespeeld. Kororinpa wel. Heb er alleen niet heel veel meer herinnering aan. Ik zat net even op Vinted te zoeken en het is eigenlijk toch bizar dat je voor een UK/HOL versie van deze game 30-40 euro neer moet tellen, maar dat je een Duitse of Franse versie gewoon voor €3 euro sealed hebt? Beetje vergelijkbaar met Beat the Beat van een paar pagina's terug. Eigenlijk zijn we knettergek met z'n allen. We zijn gamers, het gaat om de games. De games zijn gewoon in het Engels te spelen, maar we zijn bereid het tienvoudige betalen voor een andere taal op het doosje

https://www.vinted.nl/items/6707623725- ... er=catalog

- Okami ben ik een paar keer aan begonnen, maar nooit doorgepakt. Ik was niet zo'n fan van het stijltje en de intro volgens mij.

[Joey]

Okami kon ik op 1 of andere manier ook niet inkomen. Misschien nog eens een kans geven.

[Joey]

Muramasa: The Demon Blade


Release date: 2009
Ontwikkelaar: Vanillaware
Genre: Actie / 2D Hack & Slash / Metroidvania-light

In Muramasa: The Demon Blade stap je in de schoenen (of op de sandalen?) van twee mysterieus met elkaar verweven zwaardvechters: de bezeten monnikenkrijger Kisuke en prinses Momohime, die het lichaam deelt met een demonische zwaardvechter. De game speelt zich af in het mythische Japan van de Edo-periode, maar dan wel eentje vol Yokai, vervloekte katana's en ronin met tentakelarmen. Verwacht snelle actie, vloeiende zwaardgevechten en vooral: adembenemend mooie visuals waar je de eerste twintig minuten gewoon naar blijft staren zonder echt verder te komen (althans, toen ik de game voor het eerst speelde).

Muramasa is typisch zo’n game die steevast opduikt in lijstjes met “hidden gems voor de Wii” — en dat is volledig terecht. Niet omdat de game onvindbaar is (al wordt hij wel langzaamaan prijziger), maar omdat hij destijds een beetje onder de radar is gebleven. Geen grote marketingcampagne en geen motion controls als gimmick.

Waarom moet je deze game in je collectie hebben? Omdat het een zeldzame mix is van stijl en speelbaarheid, iets wat je vooral in de Wii-collectie niet altijd tegenkomt. Waar veel titels in de Wii-library teren op gimmicks en beweging, kiest Muramasa voor pure 2D-actie met een combat-systeem dat diepgang biedt zonder ingewikkeld te worden. Combineer dat met tientallen magische zwaarden die elk unieke aanvallen bieden, en je hebt een game die je meerdere keren kunt doorspelen — en dan nog nieuwe dingen ontdekt. Het is eigenlijk de Odin Sphere van de Wii, maar dan beter geoptimaliseerd, strakker in het design en zonder de performance-dips waar PS2-gebruikers destijds mee te dealen hadden.

Persoonlijk? Ik weet nog dat ik Muramasa ooit opstartte tijdens een late game night met een vriend die "even iets moois" wilde laten zien. Twee uur later waren we nog steeds aan het gamen. Alles klopte. En het mooiste? Geen Wii-mote gewiebel of gedoe, gewoon old-school knoppenactie zoals het hoort.

[KillingRaptor]

Deze heb ik liggen maar ik moet nog eens opstarten. Ziet er wel fantastisch uit!

[Pius]

Ge-wel-dige game. Stond ook op mijn lijstje om hier toe te voegen. Gewoon een tijdloze klassieker die niks van zijn glans verloren heeft door de tijd heen. Heb hem dit jaar nog opgestart en het speelt nog steeds heerlijk. Ik zou iedereen aanraden deze te spelen, stelt niet teleur.

Sent from my A059P using Tapatalk