Vroeger en nu

[OldSchool]

Velen van ons gamen al vanaf jongs af aan. Er is in de tussentijd veel veranderd. Desondanks is er ook een grote groep mensen die juist van retro gaming houdt. Maar de vraag die in mij opkomt is deze:

Wat is er bij jou persoonlijk veranderd tussen vroeger en nu? Kijk je anders naar dingen? Was je vroeger Nintendo en nu Sega? Houd je van andere games?

Ik ben benieuwd, dus brandt los!

[KillingRaptor]

Ik was vroeger Nintendo en Sega. Eerst Master System en dan de SNES. En die 2 consoles zullen altijd een speciaal plaatsje in mijn hart blijven houden.

Wat er is veranderd... Dat is wel een goede vraag. Ik hou eigenlijk nog steeds van dezelfde soort games als toen dus zoveel is er niet veranderd denk ik.

[arjen1981]

ja, voor mij is er ook weinig veranderd. Dezelfde type spelen spreken mij nog altijd het meeste aan. Ik merk wel dat ik juist op zoek ga naar spelen die dat oude vast houden. Zo ben ik nu bezig in Slitherhead. Maar bijvoorbeeld Humanity of Kunitsu-Gami zijn voor mij echte throwbacks naar de start van bijvoorbeeld de Playstation. Vaak zijn dat niet de populaire titels. Waar deze dit vroeger wel waren. Eigenlijk zou je kunnen zeggen dat ik niet zo graag wat anders speel (de Playstation AAA spelen van nu zijn ook echt niet voor mij). Live Service games, Survival titels en andere nieuwe genres laat ik veel links. En dan kun je zeggen dat de Souls serie een nieuwe genre is. Maar dat is het hem juist. Dit geeft mij juist dezelfde ervaring als een Shinobi of Castlevania en staat dichter bij de evaluatie van die titels dan wat die geworden zijn. Een genre die echt onveranderd is en ik ook graag en veel speel, zijn SHUMPs. Wanneer daar een poging tot verandering aan wordt gedaan werkt het nooit. Tenministe ik moet de eerste nog zien. Ik ben benieuwd hoe lang we de SHUMP houden. Want het bloed lijkt niet in de nieuwe generatie te zitten. Dat vind ik dus wel beangstigend.

Wat wel zo is, is dat ik vroeger top Quake en Starcraft speelde. Dat soort spelen online heb ik gewoon de tijd niet meer voor. Om te concuren met jongens en meisjes zoals mijn zoon en dochter. Die gaan zo hard. Komt er een vervolg op FFXIV door Naoki Yoshida dan wil ik wel overwegen om weer een MMORPG in te duiken.

In verhouding game ik nog zeker net zo veel als toen ik 14 was.

[KillingRaptor]

Wat betreft de nieuwe AAA titels van bijvoorbeeld Sony, die zijn echt hit or miss voor mij. Een Ghost of Tsushima vond ik bijvoorbeeld fantastisch, The Last of Us vind ik dan alweer iets minder mijn ding (heb nog steeds de behoefte niet gehad de tweede op te starten). En dan heb je Astro Bot, ja die was simpelweg top omdat hij net wat terugkeert naar heet tijdperk van de 3D platformers van vroeger. Nintendo blijft vaak wel bij hun roots en dat vind ik wel mooi ook. En ik twijfel nog altijd of ik games als Bayonetta enzo de 'nieuwe' beat 'em ups kan noemen, ik vind ze echt fantastisch. Zelfde met een NieR Automata, Stellar Blade,...

[Mark]

Er is bij mij op zich wel veel veranderd. De games die ik in mijn jeugd heb uitgespeeld zijn op één hand te tellen. Ik speelde maar wat, gewoon voor de lol. De doelen die ik in een spel had waren mijn eigen doelen, gewoon lekker ravotten. Bij Mario Kart Double Dash proberen om de CPU onder het dek te krijgen in Daisy Cruiser, dat soort dingen. Tegenwoordig kan ik een game pas echt goed voor mezelf 'afsluiten' als ik hem heb uitgespeeld. Hoort waarschijnlijk bij het ouder worden, dingen moeten zin hebben; prestatie geeft voldoening.

RPG's moest ik in mijn jeugd eigenlijk ook niks van hebben (Pokémon daargelaten, maar leerde pas later dat het een RPG was). Later ben ik dat veel meer gaan waarderen, waarschijnlijk ook door meer begrip. Vrienden van me die in hun jeugd RPG's speelden hadden altijd oudere broers die redelijk Engels konden en speelden dat dan samen. Had ik niet. Nu ben ik oud en slim enzo en kan ik ze gewoon prima alleen spelen. Ook speel ik nu veel meer puzzelgames dan vroeger, toen speelde ik alleen maar games met actie (racen, platformers etc., wederom Pokémon daargelaten).

In mijn jeugd was ik ook een 100% Nintendo-jong. Ik had een SNES en een Gameboy Pocket. Later een Gameboy Color en toen die op vakantie werd gejat bij een inbraak in het huis van m'n grootouders heb ik van het verzekeringsgeld een GBA gekocht. Daarna de GameCube en (zelfs op release) de Wii. Pas daarna ben ik eigenlijk andere 'merken' gaan ontdekken. De eerste PlayStation die ik kocht was volgens mij al rond mijn studententijd (of vlak daarvoor); de PS1. Merk dat ik wel ben overgestapt tegenwoordig. Heb alle 5 de PlayStation's en nieuwe games koop ik eigenlijk alleen maar voor de PS4. De Switch (gekregen van m'n werk) heb ik wel, maar als ik 20 games heb is het veel. Vind het ook leuk, maar de Sony libraries zijn in mijn ogen veel groter en veel beter betaalbaar.

Ik kan waarschijnlijk nog wel een hoop verschillen bedenken, maar kan me niet voorstellen dat iemand nog 4 oninteressante alinea's van een random gamertje gaat zitten lezen.

[kingoftherain]

En ik twijfel nog altijd of ik games als Bayonetta enzo de 'nieuwe' beat 'em ups kan noemen, ik vind ze echt fantastisch.

Ik heb ze weleens spectacle fighters horen noemen.

[KillingRaptor]

Ik heb ze weleens spectacle fighters horen noemen.

Spectakels zijn het zeker! Ik hoor soms ook wel character action games als genre bij deze. Maar spectacle fighter klinkt wel toffer eigenlijk.

[arjen1981]

Wat betreft de nieuwe AAA titels van bijvoorbeeld Sony, die zijn echt hit or miss voor mij. Een Ghost of Tsushima vond ik bijvoorbeeld fantastisch, The Last of Us vind ik dan alweer iets minder mijn ding (heb nog steeds de behoefte niet gehad de tweede op te starten). En dan heb je Astro Bot, ja die was simpelweg top omdat hij net wat terugkeert naar heet tijdperk van de 3D platformers van vroeger. Nintendo blijft vaak wel bij hun roots en dat vind ik wel mooi ook. En ik twijfel nog altijd of ik games als Bayonetta enzo de 'nieuwe' beat 'em ups kan noemen, ik vind ze echt fantastisch. Zelfde met een NieR Automata, Stellar Blade,...

Ja Astro Bot zeker. Ik vind dat ook wel uitzondering. Per toeval een hoogvlieger voor Sony geworden. Zo voelt het eerder. Maar juist net als vroeger. Die hoort ook precies in mijn lijsjte thuis.

[OldSchool]

Wat ik bij mezelf van vroeger vooral herinner, is het alles is gratis principe. Natuurlijk was het dat niet, maar de Videopac hadden we toen ik nog echt jong was en ik speelde dat wat er was. Mijn ouders maakten de keuzes en ik was zelf nooit op zoek naar games. Later kregen we ook een mega drive en dat ging hetzelfde, ookal was ik hier al ouder. Ergens in mijn tiener jaren kwam de Gameboy. Ik kreeg er wat games bij en deed het er mee. Ik kreeg een 68 in 1 cartridge en het was klaar. Ik ben nooit een type geweest die in de Intertoys gids ging bladeren om vervolgens te gaan sparen voor die ene game of dat ene systeem. Ik wist wel wat een game gear was. En natuurlijk had ik die best willen hebben, maar ik deed er geen enkele moeite voor. Ik was gewoon tevreden met wat ik kreeg.

Het alles is gratis model werd natuurlijk volledig ondersteund door de home computer wereld, en daarna de pc. We hadden wel wat officiële games voor de C64, maar het was 99% een kwestie van alles kopiëren wat je tegen kwam. Hetzelfde geldt natuurlijk voor de pc. Eerst diskettes uitwisselen, later werden dat twilight cd’s. Ik heb in al die tijd denk ik oprecht nooit een game gekocht.

Eerste games die ik ooit echt zelf kocht, waren twee mega drive games. Bubble and Squeak en de Sonic Compilatie. Die waren afgeprijsd en voor weinig opgepikt. Maar dat zijn in een tijdspanne van 30 jaar waarschijnlijk de enige games die ik in een winkel heb gekocht. Dat goedkope, dat is altijd gebleven. Bijna mijn hele retro verzameling is opgebouwd met de vuistregel: het mag maximaal 50€ kosten. Een keer per jaar gunde ik mezelf een duurdere aankoop. Maar ik zocht altijd naar de goede deals en pikte alles op wat ik in kringlopen tegen kwam.

Ik kwam tussendoor wel aan een PlayStation 1. Mijn neef kocht een nieuwe tv en kreeg deze er gratis bij. Maar hij had er al een en ik mocht deze hebben. Eerste wat je in die tijd deed: om laten bouwen en mijn neven regelde dat voor me en ik kreeg er een stapeltje games bij. Vervolgens praktisch alleen Colin McRae opgespeeld, de rest speelde zich af op de PC.

Dat hele alles is gratis principe werkte in alles door. Ik kocht ook wel muziek, maar met de komst van de CD-brander werd dat vooral kopiëren. Er was denk ik een tijd dat 75% van mijn collectie gekopieerd was. Ik luisterde veel naar MP3’s en gebrande cd’s. Want het ging me om de muziek en niet zo zeer of het origineel was.

Games voor full price, uhm, heb ik denk ik nog nooit gedaan. Ik koop nu wel gerichter, en koop alleen iets waarvan ik denk dat ik het écht wil spelen. Ik heb nu een kleine Switch backlog, maar alles wat ik daar heb gekocht heb ik verdiend met Evercade carts verkopen. Ik wil nog steeds dat het me niks en anders zo min mogelijk kost.

De grootste verandering is dan wel dat ik vroeger geen waarde hechtte aan het bezit en nu ben ik in eens een verzamelaar geworden. Wel twee uitersten op zich. Natuurlijk doe je dat voor jezelf, maar ik vind het ook erg leuk om het te delen. Maar met het verzamelen blijft het zo dat ik het allemaal zo goedkoop mogelijk wil. Alleen met de Videopac loop ik daarmee tegen een grens aan. Maar dit los ik dan ook weer op door dingen te verkopen en van het verdiende geld de aankopen te doen.

Nu zul je denken: die gast geeft nooit geld uit, die moet ondertussen een dikke bankrekening hebben. Maar nee. Ik geef juist erg makkelijk geld uit, maar dan aan ervaringen. We gaan straks in juli op vakantie. Dat is bij ons echt vakantie en dan wil ik niet op de centen letten. Willen we uit eten? Dan gaan we uit eten. Willen de kids naar dat pretpark? Dan gaan we. Ik speel veel escaperooms, en die worden steeds duurder. Laatst de duurste ooit gespeeld: 70€ per persoon, insane. Vaak plannen we ook escape room tripjes. Dan spelen we twee of drie kamers met een overnachting en een etentje erbij. Enfin, aan het einde van mijn salaris hou ik altijd een stukje maand over. Naast dit soort ervaringen gaat mijn expandable inkomen naar games en bordspellen. En sinds kort begint vinyl weer een deel op te eisen.

Samengevat: grootste verandering is dat ik van geen waarde aan bezit hechten ben veranderd in een verzamelaar. Wat het zelfde gebleven is, is dat deze hobby me zo min mogelijk mag/moet kosten.

[OldSchool]

Ik kan waarschijnlijk nog wel een hoop verschillen bedenken, maar kan me niet voorstellen dat iemand nog 4 oninteressante alinea's van een random gamertje gaat zitten lezen.

Als je tijd en zin hebt: gewoon doen. Ik vind het juist erg interessant dit soort dingen te lezen en uit te wisselen!

[Blossom]

Voor mij was vroeger de Wii, en ik vindt het moeilijk omdat als kind het heel anders was dan als volwassen persoon. Maar tja als kind speelde ik veel minder natuurlijk want mijn ouders hadden regels dat ik maar een uur per dag mocht gamen

[Slati]

Door de jaren heen is er best veel veranderd: Als kind speelde ik net wat er voorhanden was. Bij de Commodore 64 zaten wat bandjes en ik speelde de spellen die erop stonden. Ik kocht geen games (wist niet eens dat dat kon) en speelde ze niet uit of zo.

Dat zette zich voort als tiener: Ik speelde alles wat ik in handen kon krijgen (gekopieerde floppies) en pas later kocht of huurde ik mijn eerste games. Daarmee maakte ik meer bewuste keuzes en wilde ik de spellen ook uitspelen.

Daarna speelde ik alleen maar rpgs, adventure games en af en toe 3D platformers.

Pas sinds een paar jaar ben ik weer wat breder georiënteerd. Dat komt onder andere door de Evercade en de MiSTer project.

[OldSchool]

Dat zette zich voort als tiener: Ik speelde alles wat ik in handen kon krijgen (gekopieerde floppies) en pas later kocht of huurde ik mijn eerste games. Daarmee maakte ik meer bewuste keuzes en wilde ik de spellen ook uitspelen.

Weet je nog voor welk systeem je zelf begon te kopen / huren?

[Slati]

Weet je nog voor welk systeem je zelf begon te kopen / huren?

Jazeker! Ik mag dan oud zijn en al veel vergeten zijn, maar dat niet. Misschien omdat aan mijn eerste aankopen een licht traumatische ervaring kleeft.

Nadat ik de Commodore 64 had verkocht om een Amiga 500 te kopen, was er een levendig floppy circuit op de middelbare school (X-Copy was mijn meest gebruikte programma). Toen kocht ik ook mijn eerste games magazines: Software Gids en Later Hoog Spel (waarvan inmiddels volledige collecties in mijn gelukkige bezit zijn . Daarin stonden reviews van games die ik graag wilde spelen. De eerste games die ik zelf kocht waren Dune II en Putty, Geweldige games! Het traumatische deel kwam toen ik die een keer uitgeleend had aan een klasgenoot. Die verhuisde en ik heb ze nooit meer teruggezien

Daarna niet veel spellen meer voor de Amiga gekocht (wel nog The Addams Family weet ik nog), voordat ik overschakelde naar de PC. Ook daarop meestal gekopieerde games gespeeld. Mijn eerste aankoop voor de PC was Ultima Underworld. Die heb ik nog steeds en dat is waarschijnlijk mijn oudste zelf gekochte game die ik nog heb.

Op een gegeven moment kocht ik consoles en daarvoor moest je wel originele games hebben. Een
Atari Lynx met California Games, Blue Lightening en Toki.

En een Super Nintendo met Super Mario World en later nog Starwing en Stunt Race FX. Daarvoor huurden we regelmatig games zoals Crazy Cars III , Mortal Combat en Mario All-Stars. Of Street Fighter II en Super Mario Kart, al waren die bijna nooit beschikbaar. Gelukkig had een vriend die games. Ik weet ook nog dat ik meerdere keren The Lost Vikings II heb gehuurd. Dat ging goed met die level codes.

Daarna volgde een Nintendo 64, maar daarvoor heb ik eigenlijk nooit games gehuurd.

[OldSchool]

Dune 2 is wel echt een klassieker! Aan wie heb je die uitgeleend? Misschien kunnen we hem of haar nog vinden .

[Slati]

Haha! Ik heb die jongen later nog wel eens gesproken en hij vertelde toen dat hij zich niet meer kon herinneren wat ermee gebeurd was. Maar... ik houd mezelf gewoon voor dat ik mijn originele aankopen inmiddels op miraculeuze wijze weer in bezit heb gekregen toen ik ze jaren geleden weer via marktplaats heb gekocht.

Putty heb ik zelfs weer gekocht en verkocht in mijn "eerste retro revival"/vroege midlife crisis van 2004-2010, en nogmaals gekocht tijdens mijn "tweede retro revival"/echte midlife van 2018-heden.

[OldSchool]

Haha! Ik heb die jongen later nog wel eens gesproken en hij vertelde toen dat hij zich niet meer kon herinneren wat ermee gebeurd was. Maar... ik houd mezelf gewoon voor dat ik mijn originele aankopen inmiddels op miraculeuze wijze weer in bezit heb gekregen toen ik ze jaren geleden weer via marktplaats heb gekocht.

Putty heb ik zelfs weer gekocht en verkocht in mijn "eerste retro revival"/vroege midlife crisis van 2004-2010, en nogmaals gekocht tijdens mijn "tweede retro revival"/echte midlife van 2018-heden.

Waar zou de retro game scène zijn zonder een goede midlife crisis per persoon?

Wel tof dat je ze weer in je bezit hebt!

[Shenglong83]

Mijn grootste verschil tussen toen en nu is dat ik vroeger heel veel multiplayer en sports games speelde en nu bijna alleen maar single player.

Toen ik jong was zat er bijna altijd wel een vriend (of m'n zusje) naast me op de bank tijdens gametime en dus was bijna alles OF multiplayer, OF "omstebeurt een leven" o.i.d. En een heel belangrijk onderdeel van het gamen was natuurlijk "beter zijn" dan je vrienden in whatever game je speelde.

In m'n alone time had ik wel een voorkeur voor RPGs, maar ik kon het me (voor mijn gevoel) niet veroorloven om daar al m'n tijd in te steken - en daardoor minder goed te zijn in de multiplayergames. Stel je voor dat ik zou verliezen!

Dus ging bijna al m'n tijd in games als Street Fighter 2, Mortal Kombat 2, Killer Instinct, WWE Smackdown, ISS Pro, Fifa 98, Quake 2.


Inmiddels ben ik begin 40 en zit er, behalve heels soms m'n vrouw, niemand meer naast me op de game bank.
De vrienden zijn weg, de motivatie om hun te verslaan is dus weg en daarmee is m'n grootste reden voor het spelen van multiplayer en sports games weg.
Online multiplayer ben ik al helemaal geen fan van, dus gaat nu 95% van m'n gametime naar singleplayer games.

Motivatie is nu veel meer verschoven naar het uitspelen van zo veel mogelijk games.

[Pius]

Leuke verhalen om te lezen allemaal. Laat ze maar komen hoor. Hou je niet in @Mark!

Voor mij is het allemaal begonnen met Nintendo (Gameboy) en daarna ben ik ook in de home consoles gerold. De N64 was mijn eerste console. Daarop speelde ik heel veel multiplayer met vrienden op de zolder in mijn ouderlijk huis. Goldeneye, Perfect Dark, Mario Kart, Mario Party, Smash Bros noem maar op. Single Player deed ik natuurlijk ook wel, maar niet zoveel.

Uiteindelijk ben ik Nintendo blijven kopen/spelen. Ik speelde vaak bij vrienden wel op andere consoles, maar het trok me toch allemaal minder op een of andere manier. Toen ik uiteindelijk op mezelf ging wonen na mijn studie begon de retro game hobby te bloeien. Ik heb toen heel veel verschilende consoles gehad en geprobeerd. Atari, Vectrex, Playstations, Dreamcast etc. etc. Allemaal leuk, maar het was gewoon niet mij ding.

Daarom besloten dat allemaal weg te doen en te beperken tot puur Nintendo en wat PC gaming. Daar houd ik het ook bij en dat voelt voor mij prima. Ik speel helaas wel minder multiplayer omdat die echte couch-avondjes van vroeger thuis en ook in ons studentenhuis er gewoon niet meer zijn. Dat is jammer en helaas ook niet iets wat terug zal komen. Online is gewoon niet hetzelfde voor mij. Ik heb wel veel World of Warcraft en Sea of Thieves gespeeld met mijn real life vrienden. Dat was ook wel echt heel tof, maar zulke spellen spelen met mensen die ik niet ken, dat trekt me dan weer totaal niet.

Nu game ik door drukte met de kinderen enzo veel minder. Al wordt hier zeker nog wel een goed potje Mario Party gespeeld en ook in korte sessies single player games. Dat is ook prima. De hobby heeft bij mij weer een opleving gekregen en ik ben nu weer wat parels aan het kopen die ik ooit weg heb gedaan om zo de collectie weer een beetje op te bouwen. Op het dieptepunt had ik nog maar 20% over van wat ik ooit had. Dat voelde toen goed, maar vond ik uiteindelijk toch wel zonde. Ik heb zeker niet zoveel meer als vroeger en ik focus me nu ook echt op games ipv ook op merchandise enzo.

Hoe dan ook, veel veranderd. Al trekt couch multiplayer of co-op me nog steeds het meest. Ik kijk er daarom ook naar uit dit ooit met mijn kinderen te gaan beleven.

[OldSchool]

Ik herken mezelf wel een deel in de laatste twee verhalen. Vroeger draaide het gamen om het samen doen. Het was ook vaak niet ‘ik ga gamen’, maar eerder ‘zullen we gaan gamen?’. We speelden vaak samen. Met mijn broer of andere familie, later ook met vrienden van school. De grootste reden waarom ik Counter Strike in het begin zo cool vond, was omdat we dat dan met de halve AH vulploeg samen gingen spelen.

Ik vind het samen spelen nog steeds erg leuk. De afgelopen jaren deed ik dit nog regelmatig wel ook met mijn vader en twee neven, maar dat ligt op dit moment ook wel een beetje stil.

Ook bij mij staat daar tegenover dat ik meer zelf ben gaan gamen. En daar kan ik nu ook wel meer van genieten dan een paar jaar geleden. Het is natuurlijk anders, omdat je vroeger met je vrienden veel meer tijd had om dingen samen te doen. Want we speelden veel games, maar deze veel meer samen. En nu kost het meer moeite. Een datum prikken, mensen wonen nu vaak verder uit elkaar, enz.