Button Bashers Top 25 Draft: PlayStation 4!

[kingoftherain]

E: ja ok, dit is wel echt een SciFi FPS, dus die sla ik even over.

Het was te proberen.

[kingoftherain]

Beter goed gejat dan slecht bedacht, zeggen ze weleens. Met dat in het achterhoofd presenteer ik U...

Star Wars Jedi: Fallen Order



Release date: 15 november 2019
Ontwikkelaar: Respawn Entertainment
Genre: Action-adventure 3D soulslike Metroidvania

Eerst maar beginnen met een bekentenis, dan hebben we dat maar gehad. Ik vind Star Wars leuk, maar ik ben geen hardcore fan van de franchise. Sorry, van de wereld bedoel ik natuurlijk. De oude films vond ik goed, de prequels waren wel oké, maar wat daarna kwam was erg wisselend van kwaliteit. The Force Awakens vond ik errug leuk. Die heb ik drie keer in de bioscoop gezien. Het was voor mij een mooi begin van een nieuwe trilogie. De spin-off film Rogue One vond ik hartstikke tof en met gemak de beste van de nieuwere films. Deze speelt zich af vlak voor A New Hope en gaat over hoe de blauwdrukken van de Death Star zijn bemachtigd. Goed concept en nog beter uitgevoerd. The Last Jedi vond ik zo'n ongelofelijk slechte hoop bagger, dat ik me niet kon voorstellen dat dat het vervolg was op The Force Awakens. Hier kreeg ik voor het eerst het gevoel dat er iets mis was. Er zit een flink gedeelte in deze film dat verhaaltenchnisch volledig overbodig is. Het lijkt er dan ook op dat ze eerst die setting hebben bedacht en daarna nog snel een reden moesten hebben om zo ver te komen. Het zat zoooooo slecht in elkaar. Solo was wel aardig, maar vond ik niet echt geweldig. Van alle films ben ik hier het meeste van vergeten, omdat het nou niet echt een indruk heeft achtergelaten, behalve hoe hij aan zijn naam komt en ook dat vond ik een teleurstelling. The Rise Of Skywalker vond ik ietsje beter dan The Last Jedi, maar dat is niet bepaald een goeie graadmeter. Keuzes die in The Last Jedi waren gemaakt hadden natuurlijk automatisch invloed op deze film. Wat dat betreft stond-ie al meteen met 1-0 achter. Van de huidige tv-series heb ik maar weinig gezien, maar van wat ik erover gelezen heb is de kwaliteit daarvan ook all over the place. Ok, non-interactieve gedeelte gehad, op naar de game!



Zoals je bovenaan al kon zien is Fallen Order ontwikkeld door Respawn Entertainment, op dat moment voornamelijk bekend vanwege de Titanfall spellen. Waarom is deze titel relevant? Omdat één van de aspecten van Fallen Order rechtstreeks daar vandaan komt; wall-running. Het spel is namelijk een soort monster van Frankenstein, waarin diverse spellen met naald en draad aan elkaar zijn genaaid en samen een nieuw geheel vormen. Zo is de combat bijvoorbeeld gebaseerd op de stijl van soulslikes. Dat betekent dus een normal en heavy attack, een dodge, een parry en bonfires. Daarbij komt natuurlijk dat vijanden weer terug zijn nadat je daar gerust hebt en kun je je karakter bij de bonfires upgraden. Het verkennen van de wereld lijkt dan juist meer op de Uncharted en nieuwere Tomb Raider spellen. Er wordt geklommen en geklauterd, met hier en daar geheime locaties. Dit gecombineerd met wall-running zorgt voor behoorlijk wat mogelijkheden qua verkenning. De opbouw van de wereld heeft dan juist weer meer weg van een Metroidvania. Al gauw kom je op een planeet, waarvan je denkt dat je alles verkend hebt. Het menu weet je echter te vertellen dat je nog lang niet de helft gezien hebt. Je hebt gewoonweg de mogelijkheid nog niet om bij de andere gedeelten te komen. Je zal dus nog een ability moeten unlocken om de toegang vrij te spelen. Het klinkt bijna als een zooitje, maar Todd Howard zou willen dat zijn spellen zo goed zouden werken.



In het spel speel je als Cal Kestis, een padawan die is ondergedoken nadat Order 66 van kracht is gegaan. Order 66 vond plaats in de prequel trilogy en was een duister plan van de sith om de jedi uit te roeien. Een voorval zorgt echter dat hij zijn force krachten gebruikt en op de radar van de Inquisitors komt te staan. Tijdens een gevecht met de Second Sister, wat hij op dat moment niet zou kunnen winnen, wordt hij gered door Cere Junda en Greez Dritus, die hem op het pad brengen om de Jedi weer terug te brengen. Cere is een voormalige Jedi, die het gebruik van The Force de rug heeft toegekeerd. Waarom, hoe en wat? Mogelijk kom je daar gedurende het verhaal wel achter. Greez is de kapitein van het ruimteschip The Stinger Mantis en niet bepaald de vriendelijkste. En het is een Star Wars game, dus natuurlijk wordt Cal vergezeld door een droid. In dit geval de small but cute BD-1, die gedurende je avontuur dingen voor je scant en je wijst op allerlei interessante bijzonderheden. Tijdens je avontuur kom je nog andere personages tegen, waaronder Saw Gerrera, ook hier gespeeld door Forest Whitaker, net als in de film Rogue One. Het geheel zorgt voor een bruggetje tussen Episode III, het einde van de prequel trilogy, en Episode IV, het begin van de originele films. Ik probeer altijd alles zo goed mogelijk te schrijven en had dus even opgezocht hoe je de namen van Saw Gerrera en Forest Whitaker precies schrijft. Daarbij kwam ik erachter dat het karakter waaaaaay back in 2012 al was geïntroduceerd in de animatieserie The Clone Wars. The more you know. De actrice die Cere Junda speelt zagen we dit jaar terug als Amanda Waller in Suicide Squad: Kill The Justice League, een keuze die ze achteraf misschien wel terug had willen nemen. Het is blijkbaar niet altijd feest.



In tegenstelling tot de meeste soulslikes heb je in deze game de keuze uit een aantal verschillende difficulty settings, variërend van makkelijk tot fucking moeilijk. Als echte n00b ging ik natuurlijk voor het makkelijkste van het makkelijkste, want dan maakte ik in ieder geval nog een kans. Sterker nog, toen ik de game voor het eerst speelde ging ik oorspronkelijk voor de op één na makkelijkste setting, maar op de tweede planeet na de intro heb ik die toch maar terug geschroefd. Stérker sterker nog, om me weer even op te frissen en wat screenshots te maken ben ik weer op de op één na makkelijkste setting gestart en wederom kreeg ik op diezelfde tweede planeet weer de neiging om de moeilijkheid terug te draaien. I suck. N00b for life!



Wat ook afwijkt van de meeste soulslikes is hoe je Cal upgrade. Normaal gesproken kun je 'souls' investeren in meerdere stats, zoals health, stamina en strength. In Fallen Order heb je echter diverse skill trees, waar je behaalde punten in kan steken. Deze zijn logischerwijs te bereiken via meditation points, de bonfires van deze game. Je experience bar wordt gevuld door zowel het verslaan van vijanden als het scannen van sommige dingen door BD-1. Ik vind het bij deze game juist wel goed passen op deze manier en je ziet de meter soms lekker snel gevuld worden als je een beetje rondzoekt tijdens het spelen.



Sommige planeten hebben behoorlijke maps, groter dan je in eerste instantie denkt. Wel vaker zul je denken: “Wat de hel!? Is dit er allemaal ook nog!?” Dat maakt het verkennen ervan erg leuk, maar als je met 2D Metroidvania's al eens moeite hebt om je weg te vinden, dan kun je hier soms ook goed verdwaald raken. Er zijn twee gedeelten waar ik altijd even goed moet kijken hoe ik moet lopen om weer op een bepaald punt te komen, maar dat is ook echt het enige eventuele minpunt dat ik zou kunnen noemen. Gelukkig zijn er wel af en toe de shortcuts, wat weer een soulslike dingetje is.



Een leuk detail is dat je je outfit en je lightsaber kan customizen, maar laten we eerlijk zijn, je saber is daarbij toch wat leuker. Tijdens het spelen kun je allerlei onderdelen vinden, die je in The Stinger Mantis naar hartelust kan wisselen, tot aan de kleur van de laser toe.



In tegenstelling tot de vorige spellen die ik heb besproken, heb ik hier geen lang persoonlijk verhaal bij. Ik vind dit gewoon een geweldig uitgewerkt spel, zowel qua verhaal als gameplay. Het grootste eerbetoon dat ik er dan ook aan kan geven is het feit dat ik voor zowel de PS4 als de PS5 de platinum trophy heb. Ik ben totaal geen trophy hunter, maar ik vond deze game leuk genoeg om het twee keer volledig uit te spelen en alle trophies te halen. Er is geen enkel ander spel waar ik dat bij heb gehad. Ik heb dit jaar een aardig stuk gespeeld van Survivor, de opvolger van deze game, maar die moet ik nog steeds uitspelen. Kijken dat ik dat in 2025 eens voor elkaar krijg, want ik ben toch wel erg benieuwd hoe het verder gaat.



Trouwens, het duurt nog even voordat ik hierna weer aan de beurt ben, maar eerlijk gezegd heb ik de tekst voor mijn laatste game al bijna twee weken klaarliggen. Mocht niemand die game in de tussentijd voor m'n neus wegkapen, dan ga ik het gebrek aan een persoonlijk verhaal bij Fallen Order in mijn laatste entry ruuuuuuiiiiimschoots goedmaken. Tot dan!



Hij klinkt hier dan wel vrolijk, maar ik weet zeker dat-ie gewoon jaloers is...



Ik kan me trouwens niet herinneren dat ik ooit eerder een flinke bug ben tegen gekomen, maar tijdens het herspelen deze week viel ik toch een aardig end door de wereld. Whoops!

[KillingRaptor]

Jawel hoor, eentje die ik ook heb gespeeld! Zelfs uitgespeeld en de platinum gehaald. Erg gave game vond ik deze.

[OldSchool]

Het enige wat ik leuk vindt aan het hele verhaal zijn de skill trees. Deze game is zo niks voor mij, maar gelukkig zijn we allemaal anders!

Mooi verhaal weer Rob.

[kingoftherain]

En nu een week of drie achterover leunen.

[kingoftherain]

Jawel hoor, eentje die ik ook heb gespeeld! Zelfs uitgespeeld en de platinum gehaald. Erg gave game vond ik deze.

Ah, cool man!

[kingoftherain]

Het enige wat ik leuk vindt aan het hele verhaal zijn de skill trees. Deze game is zo niks voor mij, maar gelukkig zijn we allemaal anders!

Lijkt me ook niet echt jouw ding, nee. Ze zouden een skill tree game voor je moeten maken.

[KillingRaptor]

Het enige wat ik leuk vindt aan het hele verhaal zijn de skill trees. Deze game is zo niks voor mij, maar gelukkig zijn we allemaal anders!

Lijkt me ook niet echt jouw ding, nee. Ze zouden een skill tree game voor je moeten maken.

Dennis heeft volgens mij gewoon skills in de kerstboom hangen!

[arjen1981]

The Last of Us Part II is de beste game die Naugthy Dog ooit gemaakt heeft. Ik vind dit echt zo'n cinematische goede game dat zelfs Kojima en David Cage hier nog wat van kunnen leren. Deel één was ook al goed, maar deel 2 doet alles nog een stuk beter. De thema's vond ik juist erg boeiend. Juist helemaal niet geforceerd, maar heel echt en met veel gevoel. En dat voor virtuele karakters. Erg knap. De setting maakt ook het spel. Al blijft de gameplay vergelijkbaar met het origineel, het hele pakketje maakt het een perfecte game voor deze lijst. Ik had hem zelf niet op mijn shortlist, maar ben blij dat jij deze meebracht Ribbelchips.

Leuk dat 13 Sentinels Aegis Rim en op staat. Deze zul je niet snel op algemene lijsten zien (zoals TloU2) en dat maakt het toch een beetje een lijst van het forum hier. Tof Niels. Zelf ben ik meer van de actie klassiekers van Vanillaware en nog voor Vanillaware. Daar drukte ik al door de tekst ballonetjes heen

Star Wars Jedi: Fallen Order heb ik geprobeerd, maar weer op Marktplaats gezet. Sorry. Ik vond het een mengsel van populaire titels bij elkaar, maar geen van die elementen wist mij hier te pakken. Eigenlijk doet Stellar Blade dit jaar precies hetzelfde. Maar daar voelt de combat toch een stuk beter en gestroomlijnder. De Unchartedachtige gameplay neem ik in een Steller Blade dan maar even voor lief. Hier wist de rest van de game mij niet te overtuigen om daar doorheen te prikken. Het miste ook ook echt voor mij de uitdaging waar ik die vanuit het soulslikes model wel verwachte.

[Ribbelchips]

Ik ben wel een fan van de Star Wars films, maar door de wisselvallige kwaliteit van de games, heb ik de afgelopen jaren de helft links laten liggen. Zo ook deze, maar het feit dat het deels Metroidvania schijnt te zijn en vooral een goeie game, maakt me wel heel enthousiast. Deze ga ik binnenkort maar eens uitproberen! Thnx

[Ribbelchips]

Rocket League


Release date: 7 juli 2015
Ontwikkelaar: Psyonix
Genre: Sport-voetbal-racing.

Mijn meest gespeelde game van de afgelopen 10 jaar is geen GTA V, Call of Duty, Mario Kart of Fortnite. Die eer gaat naar Rocket League. Een spel waar ik bijna dagelijks wel een half uurtje tijd in stop, maar waar ik verrassend weinig van bleek te weten, zo ontdekte ik toen ik dit stukje begon te tikken. Zo wist ik bijvoorbeeld niet dat Rocket League een sequel is op het PS3 spel ‘Supersonic Acrobatic Rocket-Powered Battle-Cars. Sterker nog, ik had nog nooit van het bestaan van die game gehoord. En de naam van de ontwikkelaar moest ik ook opzoeken. Toen ik Psyonix zag staan, wist ik het natuurlijk wel weer, maar ik verbaasde me er echt over dat ik het niet blind kon opdreunen.

Rocket League behoeft volgens mij vrij weinig introductie. Het is voetbal met auto’s in indoor arena’s. De auto’s hebben een soort straalmotor, waarmee ze ook kortstondig kunnen vliegen en de bal is groter dan de auto’s. Daar komt het een beetje op neer. Verspreid over het veld vind je meerdere boost-punten waarmee je de boost-meter van je auto weer kunt aanvullen. Met die boost kun je harder rijden en door het te combineren met een sprong, kun je ook kris-kras door de arena’s vliegen. Gevorderde spelers kunnen dit vliegen gebruiken om hoge ballen uit de lucht te plukken of onmogelijke reddingen te maken. Wedstrijden duren 5 minuten en als er binnen die tijd geen winnaar is, volgt er een verlenging op basis van sudden-death (wie scoort, wint de wedstrijd).



Alle begin is lastig en mijn eerste aanraking met Rocket League voelde dan ook heel erg rommelig. Ik was constant de bal kwijt en iedereen was me te snel af. Gelukkig wordt er gewerkt met competities op verschillende niveaus. Als je een paar wedstrijden hebt afgewerkt, krijg je tegenstanders van ongeveer hetzelfde niveau en zo kun je je steeds verder opwerken naar boven. In de gerankte matches heb je 1 vs 1, 2 vs 2 en 3 vs 3, maar er is ook een categorie ‘gemoedelijk’ waar je tot 4 tegen 4 kunt spelen en soms allerlei leuke variaties met magneet-ballen of in ijs-arena’s.

Voor mij is Rocket League echt één tofste PS4 ervaringen geweest. Ik heb meerdere toernooien gewonnen, heb online leuke mensen ontmoet en het is een verplicht nummer op de game-avonden met mijn maten. Maar misschien nog wel het beste aan dit verhaal is dat het spel volledig gratis te spelen is en dat ik er nog nooit een cent aan heb uitgegeven. Je kunt natuurlijk allerlei gesponsorde auto-accessoires kopen en pakketten met zaken als goal explosies, geluidseffecten of liedjes die afspelen wanneer je hebt gescoord, gekke petjes op het dak van je auto tot aan auto’s van bekende merken aan toe. Maar dit is allemaal puur cosmetisch. De pro’s spelen bijna allemaal met auto’s die standaard in de game zitten (de Octane of de Fennec). En via allerlei ‘drops’ kun je toch best leuke en zeldzame items vrijspelen door bijvoorbeeld een seizoens-missie te voltooien of door aan toernooien mee te doen.

[Apenheul]

Ik heb totaal niet aan Rocket League gedacht maar sluit me hier helemaal bij aan.

Het scratcht voor mij diezelfde itch als Mario Kart kan doen, en het is zo tof dat je oline co-op met vrienden kan spelen.

[Mark]

"En via allerlei ‘drops’ kun je toch best leuke en zeldzame items vrijspelen door bijvoorbeeld een"

Cliffhangertje, hoor.

[KillingRaptor]

Rocket League is een goede ja! Heb die veel gespeeld op PC en Switch. Switch versie ziet er wel een stuk minder scherp uit.

[kingoftherain]

Ik moet bekennen dat ik Rocket League nog nooit gespeeld heb, terwijl ik het er wel leuk uit vind zien. Wat dat betreft ben ik meer van de single player games en als ik al iets speel dat multiplayer is, dan is het 1v1, zoals Street Fighter of Hearthstone. Misschien toch Rocket League maar eens proberen, want dat is tegenwoordig free to play, toch?

[OldSchool]

Yes! Eindelijk een game die ik ook heb gespeeld! Deze stond in mijn Top 10 Party Games. Want dat is het voor mij. Ik weet dat je het ook veel serieuzer kunt benaderen en dat er serieuze competities zijn. Maar ik bak er hélèmaal niks van. Ik ben er niet goed in en het is me ook nooit gelukt om beter te worden. Mijn kinderen vegen de vloer met me aan. #generatiekloof

Maar ik vind het wél erg leuk om te doen met anderen. Bij voorkeur als zij het ook niet kunnen. En dan gewoon lekker effe tekeer gaan en uiteindelijk zien we wel wie er wint. Op die manier vind ik het een geweldige game.

[kingoftherain]

Star Wars Jedi: Fallen Order heb ik geprobeerd, maar weer op Marktplaats gezet. Sorry. Ik vond het een mengsel van populaire titels bij elkaar, maar geen van die elementen wist mij hier te pakken. Eigenlijk doet Stellar Blade dit jaar precies hetzelfde. Maar daar voelt de combat toch een stuk beter en gestroomlijnder. De Unchartedachtige gameplay neem ik in een Steller Blade dan maar even voor lief. Hier wist de rest van de game mij niet te overtuigen om daar doorheen te prikken. Het miste ook ook echt voor mij de uitdaging waar ik die vanuit het soulslikes model wel verwachte.

Ja, wat is dat nou? Ik dacht altijd lekker met je te kunnen praten, maar dit valt me dan weer vies tegen. Een argument beschuldiging die je ook tegen mij kan gebruiken, hahaha. Het kan niet altijd je ding zijn. Dan moet je maar denken "These are not the soulslikes you're looking for."

[kingoftherain]

Ik ben wel een fan van de Star Wars films, maar door de wisselvallige kwaliteit van de games, heb ik de afgelopen jaren de helft links laten liggen. Zo ook deze, maar het feit dat het deels Metroidvania schijnt te zijn en vooral een goeie game, maakt me wel heel enthousiast. Deze ga ik binnenkort maar eens uitproberen! Thnx

Hopelijk bevalt het jou net zo goed als mij. Ik vond het een hele leuke mengelmoes van diverse genres en dat moet maar net klikken.

[arjen1981]

Ik kom er aan met een volgende hoor. Drukke dagen en nu wat ziek geworden. Had even niet door dat ik was. Ik heb nog 2 te gaan dus wordt even tactisch kiezen

[kingoftherain]

Ik kom er aan met een volgende hoor. Drukke dagen en nu wat ziek geworden. Had even niet door dat ik was. Ik heb nog 2 te gaan dus wordt even tactisch kiezen

Beterschap, man!

[arjen1981]

Het schrijven is dan eindelijk begonnen. Feestdagen en eerste werkweek zit er weer op. Vandaag een nieuwe entry.

[arjen1981]

Yakuza 6: The Song of Life

Ryu Ga Gotoku Studio
2018
Action-adventure, beat 'em up
1 speler

Een gezonde balans tussen realisme en absurditeit, een enorme toewijding aan authenticiteit. Dat is Ryu Ga Gotoku Studio, dat is de Yakuza / Like a Dragon serie. En met zoveel releases op de PlayStation 4 is het een plicht om er ten minste één te presenteren.
De serie heeft altijd weten te boeien, mede door de invloed van de klassieke yakuza films (Seijun Suzuki, Kinji Fukasaku, Takeshi Kitano, etc.) en de nostalgie die het oproept bij de vele Sega fanaten (Shenmue, Virtua Fighter of de klassieke 16-bit beat 'em up’s). Deze serie is de geslaagde evolutie op deze titels.



De speelwereld voelt altijd vertrouwd, en Yakuza 6 vormt daarop geen uitzondering. Wat het zesde deel bijzonder maakt, is dat het Kiryu Kazuma verhaallijn afsluit. Een wending die altijd wel risico’s met zich meebrengt. Zou het spel geforceerd alle losse eindjes moeten oplossen of juist het verhaal onterecht uitrekken naar een ongewenst vervolg? Gelukkig is het geen van beiden. Yakuza 6 levert een waardige afsluiting van Kiryu’s avontuur, een afsluiting die zowel voor de speler als voor Kiryu zelf voldoening geeft, maar alles met voldoende vernieuwing.

Yakuza 6 is het eerste deel dat de nieuwe Dragon Engine introduceert, en dat is duidelijk merkbaar. Kamurocho is opnieuw prachtig tot leven gebracht. De straten van Kamurocho en Sotenbori zijn zo gedetailleerd dat het verleidelijk is om stil te staan, de etalages in je op te nemen of de iconische Japanse architectuur te bewonderen. Het is een visuele traktatie. De Dragon Engine zorgt echter niet alleen voor visuele pracht, maar heeft ook het vechtsysteem flink vernieuwd. De gevechten voelen vloeiender en bieden Kiryu veel meer controle, wat de actie gestroomlijnder en dynamischer maakt. Het is niet langer nodig om constant te zorgen voor crowd control. Dit maakt de gevechten veel strategischer.

Verhaaltechnisch is Yakuza 6 wederom een solide ervaring, met een strak plot, ondersteund door de best geregisseerde cutscenes en acteerwerk tot dan toe. Susumu Terajima bekend uit film klassiekers als Sonatine en Hana-bi, maakt zijn terugkeer, maar dit keer schittert ook de man, de legend: Kitano Takeshi zelf. Hij speelt de leider van de Hirose-familie, een kleine yakuza-groep in Hiroshima. Zijn personage lijkt in eerste instantie een vriendelijke en zorgzame vaderfiguur, het type die Kiryu vaker ondersteunt. Echter, naarmate het verhaal vordert, blijkt hij een meer complexe en gelaagde rol te hebben. Dankzij Kitano's reputatie als acteur en filmmaker draagt dit flink bij aan de emotionele diepgang en authenticiteit van het spel.



Haruto Sawamura over wie Kiryo een grote verantwoordelijkheid voelt, is een belangrijke rode draad voor het verhaal. Sommigen zien haar als een symbool van falen omdat ze niet langer aan het onrealistische beeld van een idol voldoet, terwijl anderen haar steunen vanwege haar moed en toewijding als moeder. Het zijn deze thema’s die je normaal niet verwacht uit een computer spel verhaal. Thema’s die een standpunt neerzetten en tegen de culturele idealen in durven te gaan. De serie zit bomvol dergelijke thema’s en Yakuza 6 is niet anders.

Dit keer verplaats je je naar de stad Onomichi in Hiroshima, een relatief kleine, maar sfeervolle setting die je het gevoel geeft dat je je daadwerkelijk op vakantie bent. Ondanks de beperkte omvang van de stad weet het spel een sterke indruk achter te laten. Het is altijd een plezier om de nieuwe plekken te verkennen, zelfs al zijn ze niet zo uitgebreid als Kamurocho.



De minigames zijn altijd een belangrijk onderdeel van Yakuza, en Yakuza 6 biedt opnieuw een indrukwekkende mix. Hoogtepunten zijn de nieuwe baseball simulator, de bekende Cabaret Club Manager, en vooral ook de Clan Creator. Deze laatste is een interessante toevoeging, een soort tower defense waarbij je je eigen clan moet rekruteren en op strategische wijze moet verdedigen. Deze minigame is robuust en erg verslavend, je steekt hier gemakkelijk uren achter elkaar in. Het internetcafé is een leuke afwisseling waar je live kunt chatten met de webcammodellen. Dit keer echte actrices, gefilmd in live-action. Echt hilarisch, absurditeit, maar tegelijk zoals bijna alles in de serie spot on wat betreft de culturele context. Als laatste hebben we een Sega litegun game in de vorm van speervissen.



Het zijn die roots, die authenticiteit en het stuk regie dat Ryu Ga Gotoku Studio pakt, onder leiding van Toshihiro Nagoshi. Juist in combinatie met die culturele context blijft de serie kwaliteit leveren ook in dit zesde deel. En zesde deel of niet, een afsluiting van een verhaallijn, het maakt niet uit waar je begint. Ik zou juist zeggen start met de latere delen, zoals deel 6. Je zit echt zo in het verhaal. En werk je als het bevalt gewoon rustig terug. Een absolute aanrader en één van de beste delen in de serie.

[OldSchool]

Mooi verhaal Arjen!

[Mark]

Zeker een mooi verhaal, lekker uitgebreid. Je leest wel dat jij echt een fan van de serie bent.

Ik heb ergens afgelopen jaar een uurtje of 10 in Yakuza 0 gestopt (volgens mij was het 0), maar dat wilde maar niet klikken. Ik word een beetje claustrofobisch van die game. Overal zijn invisible walls, je kan echt maar naar een beperkt aantal plekken. Het voelt allemaal zo ontzettend ongepolijst aan. Dat in combinatie met dat Japanse, absurdistische geschreeuw etc., nee, deze serie wordt het voor mij niet.

[KillingRaptor]

De enige Yakuza die ik heb gespeeld is Kiwami (en de spinoff Ishin) en die vond ik wel echt goed. Het is alleen zo imposant om nu aan alle delen te beginnen.