Speel ik dit wel eigenlijk?

[Arjan Gameboyman]

Het plan bij mij is dat ik me heel erg beperk met wat en hoeveel ik verzamel. Mijn verzameling is nu al bijna compleet. Ik mis eigenlijk nog maar 1 GBA spel die ik per se wil en maar 1 GBA console die ik een keertje zou willen.

Welke GBA console zoek je nog? Eén of andere exclusieve editie?

Nee. Ik zoek nog een zwarte GBA micro.




Ik mis alleen nog een DS Phat, DSi. oude 3DS en GBA Micro in het zwart. Maar die DSen hoef ik niet, en ik ben ook niet zn grote fan van de Micro. Dus ik heb daar ook geen haast mee.

Ik vermijd expres de special editions omdat ik ze dan allemaal wil, of alle coole specials. En die zijn duur.

[OldSchool]

Ik ben ooit vooral begonnen uit nieuwsgierigheid. Ik had ooit een gameboy, toen was ik een jaar of 12 denk ik. Ik wilde toen zooooo graag een game gear, maar die was te duur om zo maar te krijgen of te kopen. Als je dan later groot bent en opnieuw dat gevoel ervaart, maar dan in de wetenschap dat je het nu wel zomaar kan kopen, dan doe je het.

Ik wilde vooral zien, voelen, ervaren. Ik ben daardoor redelijk snel begonnen met het door verkopen. Puur als hobby en omdat ik besefte dat ik in dit volle huis maar beperkt de ruimte heb. En omdat ik weet dat alles wat nu zo belangrijk voor je lijkt, dat op termijn niet meer zo zal zijn.

Ik heb een aantal zaken die ik nooit zal verkopen. Dat zijn vooral de dingen die ik vroeger al had. En een aantal dingen die ik gewoon te vet vindt. Ik heb bv altijd wel meerdere Atari Lynx in huis, dus ik heb één mooie apart gehouden voor mezelf. De Videopac zal altijd speciaal blijven en een pareltje zoals Quest for the Rings zal ik niet te koop zetten. De doos is gaaf, het spel concept (combinatie bordspel en videogame) zo briljant voor die tijd, alleen het er naar kijken geeft al een goed gevoel.

Ik verkoop dus regelmatig games, of andere dingen, soms ook met enige pijn in het hart. Maar ik vind winkeltje spelen gelukkig ook erg leuk, waardoor ik daar toch mee door blijf gaan.

Het monster dat tijdgebrek heet, treft ons allemaal, dus ook ik heb daar last van. Daarom heb ik ook genoeg games die ik wel ooit wil spelen, maar er niet echt aan toe kom. Deze worden óf verkocht óf ze blijven netjes staan. Met beide kan ik goed leven .

[Farokh]

Ik vermijd expres de special editions omdat ik ze dan allemaal wil, of alle coole specials. En die zijn duur.

Wijze woorden
Ik heb er zelf in het verleden wel een aantal van gekocht. En ze allemaal hebben of in ieder geval de echt leuke, is eigenlijk niet te doen.

[Arjan Gameboyman]

Inderdaad.
En dan zouden er (in mijn geval) 10 kei gave en dure GBA SP AGS-001 special editions liggen. Terwijl ik vervolgens alleen maar speel op een standaard kleurtje GBA SP AGS-101.

[Farokh]

Inderdaad.
En dan zouden er (in mijn geval) 10 kei gave en dure GBA SP AGS-001 special editions liggen. Terwijl ik vervolgens alleen maar speel op een standaard kleurtje GBA SP AGS-101.

Ja, klopt helemaal. Die speciale edities moet je eigenlijk ook niet op gaan spelen. Maar dan zijn ze puur voor de heb en de verzameling. Voor die euro's kun je een hoop andere spullen halen, die niet slechts vitrine vulling zijn.

Weet jij trouwens of er ergens op internet een overzicht is van alle edities van de GBA? Het liefst met foto's? Ik kijk wel eens op Ebay, maar daar kom je ook lang alles niet tegen.

[Arjan Gameboyman]

Ja dat is er. Maar dan moet ik even zoeken.
Dit is een site waar je alle edities kan zien:
https://www.consolevariations.com/ninte ... ariations/

GBA en GBA SP staat apart van elkaar.

[Farokh]

Oh, dat is een leuke site, zeg! Thanks. Erg cool te zien, wat er allemaal uitgekomen is.

[OldSchool]

Ik ben ooit vooral begonnen uit nieuwsgierigheid. Ik had ooit een gameboy, toen was ik een jaar of 12 denk ik. Ik wilde toen zooooo graag een game gear, maar die was te duur om zo maar te krijgen of te kopen. Als je dan later groot bent en opnieuw dat gevoel ervaart, maar dan in de wetenschap dat je het nu wel zomaar kan kopen, dan doe je het.

Ik wilde vooral zien, voelen, ervaren. Ik ben daardoor redelijk snel begonnen met het door verkopen. Puur als hobby en omdat ik besefte dat ik in dit volle huis maar beperkt de ruimte heb. En omdat ik weet dat alles wat nu zo belangrijk voor je lijkt, dat op termijn niet meer zo zal zijn.

Ik heb een aantal zaken die ik nooit zal verkopen. Dat zijn vooral de dingen die ik vroeger al had. En een aantal dingen die ik gewoon te vet vindt. Ik heb bv altijd wel meerdere Atari Lynx in huis, dus ik heb één mooie apart gehouden voor mezelf. De Videopac zal altijd speciaal blijven en een pareltje zoals Quest for the Rings zal ik niet te koop zetten. De doos is gaaf, het spel concept (combinatie bordspel en videogame) zo briljant voor die tijd, alleen het er naar kijken geeft al een goed gevoel.

Ik verkoop dus regelmatig games, of andere dingen, soms ook met enige pijn in het hart. Maar ik vind winkeltje spelen gelukkig ook erg leuk, waardoor ik daar toch mee door blijf gaan.

Het monster dat tijdgebrek heet, treft ons allemaal, dus ook ik heb daar last van. Daarom heb ik ook genoeg games die ik wel ooit wil spelen, maar er niet echt aan toe kom. Deze worden óf verkocht óf ze blijven netjes staan. Met beide kan ik goed leven .

Bovenstaande post is al weer meer dan zeven jaar oud. Wat kan er in die tijd veel veranderen zeg. Ik ben inderdaad destijds begonnen met een kleine webwinkel. In de praktijk verkocht ik met name via Marktplaats, dus de website ben ik op een gegeven moment gestopt. Ik heb destijds ook wel onderschat hoeveel werk dat eigenlijk is. Kort daarna ben ik ook helemaal gestopt met verkopen. Het ging steeds meer pijn doen om dingen weg te doen. Het meeste heb ik inmiddels ook wel weer terug.

De eerste jaren kocht ik álles. In eerste instantie ook nog echt met het idee dat ik alles wel wilde proberen. Maar dat kon ik op een gegeven moment ook echt niet meer volhouden. Een PS2 versie van Dora heeft maar een kleine kans ooit gespeeld te worden, nihil eigenlijk. En toch, terwijl ik dit type, denk ik alsnog: waarom eigenlijk niet? Het zou toch zo maar kunnen? Dus de wens is er eigenlijk nog altijd, maar de realiteit heeft hem ingehaald. Ik heb lange tijd alle rommelmarkten en kringlopen afgestruind. Kocht alles alles wat ik voor een euro tegen kwam en nog niet had. Ik heb daar veel plezier uitgehaald en genoot van het zien groeien van de collectie.

Ik heb ook een tijd gehad dat ik ook erg hardware gericht was. Vond het leuk om nieuwe hardware aan te sluiten. Dus ik heb een Laser 310 homecomputer, een Mattel Aquarius, een Hartung Game Master en meer van dat soort dingen. Maar zowel het alles wat ik voor een euro tegen kom neem ik mee verhaal, als het hardware aanschaffen, is voorbij. Op een gegeven moment gaat ruimtegebrek echt een rol spelen. Dan moet je echt kunnen verantwoorden waarom je iets doet. En dat lukte uiteindelijk steeds minder goed, waardoor de glans er van af ging. Het leverde me niet meer op, wat het daarvoor wel deed. Daarnaast heb je op een gegeven moment zo veel, dat het ook steeds lastiger wordt iets te vinden wat je nog niet hebt. Of het moeten de dure dingen zijn. Maar ik heb het heel lang gedaan onder het motto: een aankoop mag me niet meer kosten dan 50€. Verrassend hoeveel ik met die regel toch heb kunnen verzamelen. Het enige dat in deze hobby meer waard is dan geld, is geduld, zo is bij mij gebleken.

Uiteindelijk ben ik gegaan voor wat wil ik nou écht? Het meeste van mijn game tijd, is op handhelds. De populariteit van de Anbernic, de Evercade en de Analogue Pocket, maakten dat dat de apparaten waren, waar ik 95% van mijn game tijd op doorbracht. En in plaats van tien euro uit te geven aan tien generieke ps2 games in een kringloop, ging ik voor die tien euro liever twee Gameboy carts kopen om op de pocket te spelen. En dan echt op zoek gaan naar games die twee dingen met elkaar gemeen hadden: betaalbaar én ik moet ze echt willen spelen. Een compleet andere manier om met de hobby om te gaan. En dat bevalt goed. Ik hou nog steeds de full set bij voor de Evercade en ik koop zo nu en dan een nieuwe Gameboy cartridge. Overigens heb ik ook veel uit mijn al bestaande Gameboy collectie gespeeld op de pocket. De lol van het spelen met echte cartridges, is overigens zo groot, dat ik de Anbernic al maanden niet heb aangeraakt. Echte cartridges vind ik vele malen leuker dan emulatie op het moment.

Als ik dan kijk naar de originele vraag uit dit topic: nee, ik speel heel veel niet. En heel veel ga ik waarschijnlijk ook nooit meer spelen. Maar nu ik een gameroom aan het inrichten ben, kriebelen de consoles toch ook wel weer. Ik merk dat ik vooral veel zin heb om weer af te spreken met een groepje mensen om samen te spelen. Daarin zit de wens om zelf te spelen, maar ik vind het ook leuk om te entertainen, de hobby te delen. Dat andere mensen kunnen ervaren hoe het is om de oude spellen te spelen of misschien zelfs wel te herleven. Ook om die reden zal ik die ene Dora PS2 game niet verkopen. Misschien komt een van mijn nichtjes ooit langs en wil zij hem wel spelen? Waarschijnlijk in de praktijk niet, maar in de theorie heeft elke game zo een bepaald potentieel. En dat potentieel heeft elke game in meer of mindere mate. Maar als je al dat potentieel hij elkaar optelt, voelt dat als een enorme rijkdom. En die schat blijft vooralsnog voorlopig gewoon in huis en speel ik zo veel mogelijk en verkoop ik helemaal niets.