Button Bashers Top 25 Draft: Nintendo 3DS

[arjen1981]

Toen ik deze destijds speelde was dit mijn favoriet in de hele serie. En ik was daarvoor zelfs al een beetje Mario moe. Deze schudde mij wakker.

[KillingRaptor]

Deze is inderdaad heel erg tof!

[Apenheul]

Toen ik deze destijds speelde was dit mijn favoriet in de hele serie. En ik was daarvoor zelfs al een beetje Mario moe. Deze schudde mij wakker.

Ik kan me hier wel iets bij voorstellen, het was niet mijn favoriet maar het voelde als een game met veel passie en ideeën die een midden probeerde te houden tussen Super Mario Bros 3 achtige vibes en Galaxy gameplay. Het zoeken naar exits vond ik ook erg leuk om te doen.

[Joey]

Fantastische Mario-game!

[Apenheul]

Etrian Odyssey IV: Legends of the Titan



Release date: 2012
Ontwikkelaar: Atlus
Genre: Blobber

Etrian Odyssey is een old-school first-person-dungeon crawling RPG serie in de trant van klassiekers zoals Ultima Underworld, Wizardry en Might and Magic. Dit soort games waren in hun hoogtijdagen in de jaren 80 en 90 op PC en brachten elementen uit de regelset van de tabletop game Dungeons and Dragons samen met rogue-like gameplay en vaak een exploratief aspect in een serie labyrinten. In het jaar 2006 bracht Atlus de eerste game in de Etrian Odyssey serie uit op de Nintendo DS waarbij het onderste scherm gebruikt werd voor een kaart, of om preciezer te zijn, voor het maken van een kaart. Net zoals je vroeger met pen en papier een kaart tekende van de ingewikkelde ondergrondse doolhoven stelde Atlus je in deze serie in staat om ditzelfde te doen middels het touch-screen met allerlei stempels en iconen om aan te geven waar de deuren zich bevinden, waar de mining-spots zijn en waar zogenaamde environmental hazards zijn.

Etrian Odyssey IV: Legends of the Titan was de eerste 3DS game in de serie, waarna er nog twee nieuwe games en twee remakes van DS games zouden volgen, en is misschien wel het beste startpunt in de serie. De serie staat namelijk bekend om haar genadeloze moeilijkheid, omdat character builds en party samenstelling altijd puzzles op zichzelf waren, maar IV valt eigenlijk nog best wel mee. Het heeft de klassieke en verslavende loop van dungeon crawling, waarbij je steeds dieper het labyrint verkent, maar ook wat interessante environmental puzzles. Zo is er een lava-gebied waarbij je het vuur kan stollen en hiermee doorgangen kunt vrijmaken, echter smelten deze doorgangen weer om de zoveel tijd en dat maakt het moeilijk om bij de eindbaas te komen. Het is dan aan jou om een run te doen waarin je de lavarivieren in de juiste volgorde moet stollen zodat je in de volgende run in 1 keer kunst doorsteken richting de eindbaas.



De onderscheidende feature van Etrian Odyssey games is dat je de map zelf moet tekenen op het onderste scherm, er is wel een auto-mapping optie voor spelers die hier niet van houden, maar ik vond het persoonlijk altijd toevoegen aan de vibe van het verkennen. Het spel kent ook random turn-based battles, waarbij de positionering van je partymembers en hun skills erg mooie synergieën op kunnen leveren (en sterker nog: deze synergieën zijn op een gegeven moment noodzakelijk om eindbazen te verslaan). Etrian Odyssey IV heeft mij geleerd om niet te gehecht te raken aan mijn party, want na zo'n 40 uur speeltijd moest ik erkennen dat mijn characters niet meer opgewassen waren tegen eindbazen. En dan sta je voor de harde keuze om enkele karakters waar je tientallen uren in hebt geinvesteerd met pensioen te sturen, hierbij verlies je ze permanent maar kun je een nieuw character aanmaken met meer groeipotentie. Maarja, die begint wel weer helemaal vanaf level 0.

Dat Etrian Odyssey IV zich leent voor mastery bewijzen de vele video's op youtube wel, waarin spelers (van veelal Japanse afkomst) allerlei tactieken hebben bedacht om post-game eindbazen zo snel en efficient mogelijk te verslaan. Het is een game voor hardcore dungeon crawling fans, en voor gamers die zich echt in systemen willen verdiepen en bereid zijn te experimenteren en hun darlings te killen.

Oh en ik had de muziek nog niet eens genoemd! Check deze battle theme eens: https://www.youtube.com/watch?v=c1_7UQHIDcA



Dus ja, ik houd van Etrian Odyssey en dan in het bijzonder van Etrian Odyssey IV: Legends of the Titan. Helaas was dit deel niet inbegrepen bij de Etrian Odyssey Origins Collection op Steam en Switch, maar om eerlijk te zijn ben ik te verknocht aan de touch-screen implementatie om zo'n poort een kans te geven. Wat de toekomst van de serie is is op dit moment nog onduidelijk. In 2018 kondigde Atlus een nieuwe Etrian Odyssey aan en daarna bleef het stil; tot februari 2023 toen Atlus bevestigde dat de game nog steeds in ontwikkeling was. Horen we er dan misschien in 2024 van?

[Ok Impala!]

Etrian Odyssey IV is een fantastische game. Heb me zo lang vermaakt met deze game. Zoals Niels zegt. De charme zit 'm in zelf de kaart tekenen op het touchsreen. Rustig en methodisch de dungeons uitkammen en zo stapje voor stapje verder komen. Uniek in z'n soort!

[koekiemonster]

Deze game heb ik onlangs gekocht. Kijk er erg naar uit om hiermee te starten. Het hele concept spreekt mij enorm aan. Orcs and Elves op de Nintendo DS vond ik bv enorm gaaf.

[Dynamike]

Ik heb besloten, nu Niels het al best wel vaak over deze game heeft gehad en hem nu weer opgooit, om hem ook maar eens te gaan kopen. Want ik ben toch wel nieuwsgierig geworden. En met mijn treinreizen wat ik doe is handheldgamen een stuk belangrijker geworden, dus kom maar op!

[arjen1981]

Deze had ik van Niels verwacht. Inderdaad is het niet de eerste keer dat hij dit deel noemt. Ook Jeremy Parish hoor ik op podcasts en youtube altijd over de serie en ook dit deel. Ik heb deze in mijn collectie, maar ben er nog altijd niet aan begonnen. Voor mij blijft het moeilijk om zo'n lange game, die ook veel focus vraagt, op een handheld te spelen. Maar gebonden aan treinreizen snap ik het goed.

[Joey]

Alle delen in bezit maar nog nooit gespeeld! Begint wel te kriebelen als ik dit zo lees.

[Flozem]

Shovel Knight 3DS



Release date: 2014
Ontwikkelaar: Yacht Club Games
Genre: Sidescroller

Shovel Knight heeft denk ik niet veel toelichting nodig... in het 3DS era kwamen ineens flink wat 8-bit geïnspireerde titels beschikbaar, en dit is daar één van. En wat voor één…

Deze debuut titel van Yacht Club Games leent gameplay facetten van zowat alle goede NES-era titels. Het speelt als een combinatie van Ducktales, Megaman en Zelda 2 met een vleugje Super Mario Bros 3. Dezelfde eenvoudige controlscheme, maar dan met supernauwkeurige controls; weg zijn de cheap deaths! Yup: dat was echt je eigen schuld…



Als Shovel Knight moet je de wereld redden van “The Order of No Quarter”, enkele tegenpolen van Shovel Knight met ieder hun eigen thema en gevechtsstijl met bijbehorende levels. In de overwereld / kaart kies je je route in SMB3 stijl, en kun je dus in bepaalde mate de volgorde van je uitdagingen bepalen.
Je bevecht je vijanden door met je Zwaardschep te zwaaien of in pogo-stijl bovenop ze te springen. Met diezelfde schep kun je bovendien schatten opgraven en de spelwereld manipuleren. Daarnaast zul je nog wat speciale vaardigheden leren gedurende de reis, waar je in enkele levels dankbaar gebruik van mag maken in echte Megaman / Metroidvania stijl.



Gevonden schatten gebruik je om je vaardigheden / gezondheid / uitrusting te upgraden. Maar ook om te laten zien hoe goed je bent… want je hoeft natuurlijk niet alle hoeken van de wereld te verkennen, maar als echte bad-ass ridder moet je natuurlijk wel alle schatten hebben…

Muziek is ook tip-top in orde. En als je de game hebt uitgespeeld is er een new-game-plus voor wat extra uitdaging. Genoeg te doen dus: kopen!

[KillingRaptor]

Shovel Knight is fantastisch! De 3DS versie heb ik niet gespeeld maar wel op de Wii U en Switch.

[Joey]

Het 3D-effect is echt tof gedaan voor deze game!

[Dynamike]

Ik ben zovaak aan deze game begonnen, maar ik heb nooit echt doorgezet. Maar ik zet hem wel weer op mijn lijstje om te gaan doen. Want ik weet dat het een goede game is.

[OldSchool]

Dit zou ook precies in mijn straatje moeten passen, maar hij is nog nooit op mijn pad gekomen.

[Apenheul]

Ik heb een paar keer geprobeerd om in deze game te komen (Wii U versie) maar het klikt telkens maar niet, misschien had ik de 3DS versie moeten kopen want dan had ik er minstens een treinreis aan vastgezeten, Op een console zet ik een game vaak weer net zo snel uit als ik hem aan heb gezet.

[Apenheul]

Joehoe KillingRaptor, jij mag

[KillingRaptor]

Als iemand anders in mijn plaats wil, graag. Ik was ten eerste vergeten dat dit uberhaupt nog liep (dacht dat mijn vorige entry de laatse was) en nu weet ik geeneens welke game te kiezen. Heb er al verschillende geprobeerd maar ze klikken geen 100% meer zoals vroeger.

[koekiemonster]

Pushmo, Streets of Rage 2 3D, Puzzle & Dragons, Picross 3D, 3D Sonic 2, 3D Outrun, Steamworld Dig, Shantae, Retro City Rampage, VVVVVV, Mutant Mudds, Shakedown Hawaii, Boxboy serie, Harmoknight, The Denpa Men, Guild 01 serie, 3D classic Kirby, Shinobi 3 3D en Dark void zero.

Kirby: Robobot



Release date: 2016
Ontwikkelaar: HAL
Genre: Platformer

Er zijn een tweetal Kirby games verschenen op de 3DS die we als musthave typeren. Kirby: Triple Deluxe die ons omver blies. Het deed alles wat je van een Kirby verwachtte, in schitterend 3D zoals de 3DS dat alleen kan. Leuke levels, opbouwende gameplay, leuke extra’s en fantastische art. Een knaller die ik met liefde heb gespeeld van het begin tot het einde. Dit had hem moeten zijn, maar toen kwamen ze in 2016 met een nog betere Kirby en daar gaan we het nu over hebben.



Kirby: Planet Robobot maakt gebruik van dezelfde engine. Dat zie je aan alles, maar eigenlijk is dat niet erg als je er echt iets goeds mee doet. HAL heeft dat begrepen. Kirby’s planeet is in gevaar en dat alleen al is reden tot actie. Een schattig boefje verandert bewoners in hufterige robots. Dat is niet okay he! Zelfs de bekende boefjes King Dedede en Meta Knight kunnen deze nieuwe kracht niet aan. En je raadt het niet, maar iemand moet wel deze hufter aanpakken. Heb jij enig idee?



In deze Kirby kan je de bekende dingen doen: springen, zuigen, krachten overnemen/kopieren, kekke outfits aanmeten maar ook… in een Robot pak stappen en de boel is lekker kapot te meppen. En geloof me… dat is lekker! Je knalt letterlijk door de levels heen en die gimmick brengt deze game naar een hoger niveau dan Triple Deluxe. Soms moet je in dat Robotpak om dat ene geheim te unlocken en soms juist niet en die tactische laag maakt deze game net even wat uitdagender. Want je speelt Kirby niet om uit te spelen, maar om 100% uit te spelen en alles te unlocken. Dankzij het robotpak is er nu een extra dimensie om rekening mee te houden.

Oja, dit was ook in het eerdere deel. Kirby: Robobot is lijp van het element voorgrond en achtergrond. Gameplay volgt zich constant op. Dan speel je weer achterin de scenes en dan weer vol in beeld. Je kent het inmiddels wel, maar ook hier combineert het heerlijk puzzels en speelt het lekker weg.



Ik noemde al Kirby’s zuigkracht. Elke Kirbygame moet nieuwe krachten bevatten, dat staat in het boek van Iwata. Enkele nieuwe krachten waar ik blij van werd hebben de namen: Doctor, Poison en ESP. Je kunt je wel voorstellen wat deze doen. Oke, oke… die laatste verwijst naar Earthbound (ook een leuk spelletje) en geeft Kirby psychische krachten. Had ik al gezegd dat het robotpak ook krachten kan kopiëren? Het voelt bijna als oneindige mogelijkheden.

En omdat het om robots draait is de wereld waarin je speelt ook net even minder zoet en meer technisch; overal zie je kabels, schroeven, stroom, sparks. Het helpt de sfeer en het onderscheid tussen die andere (mindere) Kirby.

Hoelang speelt dit lekker weg? Goeeie vraag! Ik was zelf zo’n 20 uur zoet met deze game. Weet niet of dit een goede graadmeter is, gezien ik mezelf niet als de beste gamer zie, maar voor mij is 20 uur genoeg. En stiekem komt dat ook omdat je die 100% wilt aantikken. Niet elke sticker is eenvoudig te scoren.

Er zijn ook nog andere modes in de game, maar eerlijk gezegd heb ik die amper gespeeld. Dat komt niet omdat deze van lage kwaliteit zijn, maar omdat de main game zo goed is. Kirby 3D Rumble en Team Kirby Clash zijn de extra gamemodes en de een is meer multiplayer georiënteerd en de ander focust zich op een zo hoog mogelijke score. Speel je het spel uit? Dan krijg je nog wat extra’s die ik niet ga verklappen, maar er wel voor zorgen dat je nog wel even door kunt…



Voor mij was dit de laatste 3DS game die ik mocht aanprijzen. Een waardig einde. Stiekem heb ik nog wat andere toppers genoemd boven de titel waarvan ik zeker weet dat die niet meer gekozen gaan worden en ben ik het tot dusver erg eens met de andere keuzes. Hoe dan ook… deze top 25 straalt kwaliteit uit. 3DS is een best beestje!

[Joey]

Voor mij de beste Kirby game aller tijden. Goede entry!

[Apenheul]

Veel games in de serie vind ik vermakelijk maar niet per se geweldig, maar Planet Robobot is zonder gekheid een van mijn favoriete platforming games.

[Swey]

Goeie entries met Robobot en Shovel Knight!
Zelf ben ik een soort shovel knight junky, ik heb de game op 3DS, Vita en onlangs de treasure trove editie op switch gekocht. En dan nog deze week de aankondiging dat er een DX editie uitgebracht wordt met hints van een heuse 3D shovel knight game

[Apenheul]

Animal Crossing: New Leaf



Release date: 2013
Ontwikkelaar: Nintendo
Genre: Life sim

Animal Crossing, de grootste nachtmerrie voor completionists, de game met honderdduizend dingen om te doen en weinig dingen om af te ronden. Mijn eerste aanraking met de franchise was op de Wii met Animal Crossing City Folk en i.v.m. mijn drukke levensstijl kwam ik slechts in de weekenden eraan toe om de game te spelen. Op zo'n manier komt Animal Crossing ook niet goed tot z'n recht, het is een spel dat veel commitment en routine vereist van spelers. Toch trok de sfeer en 'gezelligheid' zoals Steef het ooit in de Button Bashers Podcast omschreef mij heel erg en kon ik mijn geluk niet op toen er een nieuwe Animal Crossing game voor de 3DS werd aangekondigd.

Voor degenen die nog nooit een Animal Crossing game gespeeld hebben zal ik een poging wagen om uit te leggen wat het is en waarom het zo'n grote fanbase heeft. In Animal Crossing verhuis je naar een dorpje waar je een nieuw bestaan op moet bouewn. Je krijgt een huurhuis van Tom Nook en vervolgens laat de game je compleet los. Het ontbreekt aan een concreet doel in Animal Crossing, er is geen maatstaf aan de hand waarvan je progressie kan boeken anders dan wat jij zelf belangrijk vindt. Zo vond ik het belangrijk om mijn huis zo groot mogelijk uit te bouwen en helemaal af te betalen, en ik wilde graag een complete Nintendo meubelset sparen. Tegelijkertijd hielp ik het nabijgelegen museum met het uitbreiden van hun fossielencollectie, die werd zelfs op een gegeven moment compleet. Als burgemeester bemoeide ik me ook met het bestemmingsplan van de winkelstraat en met welke faciliteiten er in het dorp gebouwd werden. En ook al stond mijn 3DS uit dan leefden de dorpsbewonders voort, bleven de gewassen groeien en gingen winkels open of dicht. Dat laatste is nog een interessant gegeven; Animal Crossing is niet alleen een 'persistent world' wat wil zeggen dat de wereld zich door blijft ontwikkelen ook waneer je niet speelt, ook kent deze wereld een dag en nachtcyclus die gekoppeld is aan de tijdsinstellingen van je 3DS. Zo wordt het in Animal Crossing nacht wanneer het in Nederland ook nacht wordt, gaan de winkels 's avonds dicht (waar ik dus rekening mee moest houden wanneer ik de game speelde) en gaat het sneeuwen in de wintermaanden. En ondertussen leer je je dorpsbewonders steeds beter kennen en is het des te zuurder wanneer eentje besluit te vertrekken. Als je een goede band ermee hebt opgebouwd rkijg je misschien nog wel een brief of een gedenkfoto. Dit soort dingen, en het gegeven dat elke speler een ander dorp zal hebben met andere dorpsbewoners maakt dat Animal Crossing heel persoonlijk en 'echt' aanvoelt. Het is een zeer bijzondere game waarvoor ik mezelf tot doel gesteld had om het een jaar te blijven spelen en dat heb ik gedaan zonder me ook maar 1 keer te vervelen.



Elke Animal Crossing game doet bepaalde dingen net weer even iets anders, zo had New Leaf nog geen crafting en miste het customization opties vergeleken met New Horizons, maar daarentegen had het naar mijn mening wel wel interessantere winkeltjes. Zo had je een supermarkt die gedurende de game meerdere malen kan uitbreiden, zoiets gaf het idee dat de wereld met je meegroeide, iets wat ik in New Horizons erg ben gaan missen. Maar mijn favoriete element van deze Animal Crossing is Brewster's koffiebar. Deze kwam later ook terug in New Horizons op de Switch maar in New Leaf kon je als speler ook een bijbaantje als barista hebben bij Brewster. Dan kwamen er allemaal dorpelingen voorbij die verschillende koffies bij je bestelden, en je moest hun individuele smaken leren kennen om beter te presteren en hiermee allerlei barista-tools van Brewster te krijgen.

En dat was dan mijn laatste nominatie voor het top-25 draft topic voor de Nintendo 3DS. Naar mijn mening mocht Animal Crossing New Leaf niet ontbreken want ook al heb je New Horizons gespeeld dan doet deze game nog meer dan genoeg anders (en sommige dingen beter) om het de moeite waard te maken om eens te spelen.

[Dynamike]

Pfoeh! New Leaf, wat een avontuur was dat voor mij. Mijn eerste echte Animal Crossing, want daarvoor had ik er totaal geen oren naar. Maar dit, dit was toch een speciale. En in mijn ogen een betere dan New Horizons. Vooral de kringloopwinkel in New Leaf en de winkelstraat boden voor mijn gevoel meer "te doen" dan in New Horizons. Al is het, zoals Niels zegt, wat je er zelf van maakt. Maar dat maakte het ook zo leuk. Elk dag even kijken en wat doen, even (in die tijd) met Niels en Steef overleggen en kijken wat die gescoord hadden of waar ze mee bezig waren. Voor on the go is dit nog steeds een hele goede game dus snap dat hij in dit rijtje staat.

[koekiemonster]

Hele goede keuze! Ik houd van dit soort games en deze is ook supergoed.