Wanneer doe je een game weg?

[Arjan Gameboyman]

Hallo,

Ik zit met een heel interessant dilemma waar jullie vast meer bekend mee zijn dan ik.
Ik heb een aardige backlog van super goeie games waar ik nog niet aan begonnen ben. Daar zit 1 wat exclusievere game tussen waar ik al 2x een poging voor gedaan heb maar nooit doorgezet heb. Gewoon een geinige, goed aangeschreven platformer. Twee of drie jaar terug gekocht voor 30,- euro.
Nu is dat spel meer dan 120,- euro waard.

Wat doe je in z'n situatie?
Waarom zou ik hem verkopen want ik heb het geld niet per se nodig. Misschien ga ik ooit nog een poging wagen. Waarschijnlijk daalt hij niet meer in waarde.
Waarom zou ik hem houden want ik zou er zelf absoluut geen 120,- euro voor over hebben. Voor dat geld kan ik andere games kopen waar ik waarschijnlijk meer plezier uit haal.

Ik vind het erg lastig.
Een zelfde dilemma heb ik met "oke-ish" games die ik uitgespeeld heb, en waarschijnlijk nooit meer opnieuw ga spelen.
Pokemon Heartgold bijvoorbeeld. Die is nog nooit zo duur geweest als nu. Maarja, die zal ook niet in waarde dalen. En als ik hem tóch ooit nog wil spelen...

Wanneer beluiten jullie om een spel toch maar te verkopen?

[Swey]

Ik doe zelf niet vaak games weg. Eerlijk gezegd alleen als ik zeker weet dat ik ze nooit meer zal spelen. Zo had ik een tijdje terug Felix the Cat voor de gameboy gespeeld. Het is een game van twintig minuten die gemiddeld wel €30 kost. Nu had ik hem voor vijf piek gekocht en uitgespeeld , daarnaast snapte ik niet zo goed waarom die game zo gehyped is door de YouTube community. Dat soort spellen gaan weg, games die ik gewoon echt niet leuk vind. De rest bewaar ik om meerdere redenen: ik vind het mooi om mijn collecte bekijken en te ordenen, ik bewaar ze om ooit nog een keer te kunnen spelen en ik bewaar ze voor de kids als ze oud genoeg zijn.
Ik doe nooit spellen weg die ik leuk vindt of niet gespeeld heb omdat ze veel waard zijn. Al moet je mij dat nog maar eens vragen als ik het equivalent van Little Samsom zou hebben gekocht voor een prikkie....

[Gozert]

Ik doe een game weg zodra hij niet aan minstens één van de volgende criteria voldoet:

• Ik wil de game in kwesite waarschijnlijk later (nog) een keer spelen
• De game in kwesite heeft een bepaalde nostalgische waarde
• De game in kwestie heeft een bepaalde historische waarde

Dit zijn criteria die ik nu al een jaar of 5 hanteer, waardoor ik al heel veel games van de hand heb gedaan zonder spijt te hebben. Financiële waarde of zeldzaamheid zijn voor mij geen factoren om een game hoger (of lager) in te schatten als onderdeel van mijn verzameling.

[OldSchool]

Ik doe een game weg als hij aan één van de volgende criteria voldoet:

- Ik heb hem dubbel.

That is it

[Kunstschilder1987]

ik sta voor de 2e x in een paar maanden op het punt mijn verzameling met meer dan 50 games in te korten door het naar een webshop te sturen. een deel ervan komt uit lotjes, waar je niet alle games uitkiest... je pikt eruit wat je wil hebben en doet de rest dan in de verkoop. als het me niks lijkt doe ik m weg. wanneer ik eenmaal de stap zet om een stapel weg te brengen ga ik mn hele collectie even af, en als ik in de wegdoe modus zit gaat het soms best snel waar je afstand van wilt doen merk ik altijd wel.
de volgende games neem ik dan mee:
-Wat heb ik uitgespeeld en ga ik nooit meer opnieuw spelen? niet voor iedere goede game is een replay leuk
-wat heb ik een kans gegeven en viel tegen (of het nu slecht of niet mn smaak is), waardoor ik m nooit meer opzet? ook die gaan mee

Naar de waarde kijk ik dan niet zo. voor een paar krijg je misschien meer terug dan je betaald hebt, voor een paar minder... uiteindelijk mag hobbie best een beetje (verantwoord) geld kosten, al zie ik veel retrogames dus gemiddeld als een soort 'borg die je betaald'. Zelfde met een 2e hands gitaar bvb, je krijgt altijd evenveel ongeveer terug als je m weer wegdoet. Overigens geldt dat niet als je zoals ik het wegbrengt naar een gameshop natuurlijk. Dan kies je voor gemak tegen een deel van de opbrengst. Vind ik prima persoonlijk.

Wanneer ik hier spullen heb die alleen maar 'staan te staan'... dan voel ik me er naar bij omdat er echt wel in nederland iemand rondloopt die er wél plezier van heeft. een soort schuldgevoel? schaamte? ik weet niet zo goed wat het is en hoe ik het onder woorden moet brengen.

Ik heb inmiddels teveel games om onder het kreto 'verzamelaar' uit te komen... maar ik probeer mn verzameling wel alleen maar met games gevuld te hebben die ik ooit wellicht wil spelen. de functie van mn verzameling is om keus te hebben bij het spelen. En aangezien smaken veranderen, verandert mn verzameling daarin met me mee.

Enige uitzondering zijn games die ik wellicht nooit meer opnieuw speel, maar zó veel indruk op me hebben gemaakt dat ze nostalgie in de maak zijn en een klein ereplaatsje krijgen. Dat geldt echt niet voor meer dan 10 titels in mijn verzameling vermoed ik.

[Flozem]

Ik doe een game weg als hij aan één van de volgende criteria voldoet:

- Ik heb hem dubbel.

That is it

Dit...

En als ik de verkeerde versie heb gekocht: PAL A vs PAL B voor NES...

[toejam]

Ik doe een game weg als ik geen ruimte meer heb om die game op een voor mij comfortabele manier uit te stallen. Ik heb geen dubbele rijen in mijn kasten dus bijvoorbeeld de PS1-kast heeft een beperkt aantal posities. Is die vol, dan doe ik de slechtste game weg.

[Tobascoman3]

Ik denk dat het een kwestie is van hoeveel waarde geld voor je heeft, kan per persoon verschillen. voor de een is 30 al veel voor de ander is 100 a 200 niet echt iets waar iemand wakker van word.

120 euro voor mij heeft niet echt veel waarde is best weinig geld imo, gaat geen impact maken of ik iets wel of niet wegdoe.

Als een spel leuk is/nostalgie van vroeger en de conditie is gewoon mooi en compleet doe ik het niet weg, het geld op echt heel dure uitzonderingen na is zoveel niet.

Ik doe het weg als het filler materiaal is games waar ik geen intersse in heb of als ik iets dubbel heb of de conditie te slecht is. als ik iets weg doe heb ik er gewoon geen intersse in, geld zal hiervoor nooit de reden zijn.

In het geval van de TS lijkt het er naar mijn mening op dat wegdoen de beste keuze is

Gezien je er meerdere leuke andere games van kunt kopen waar je meer plezier uithaalt. Dat lijkt me vrij duidelijk als ik het bericht lees kan het mis hebben maar my two cents.

qua gameplay mis je niet veel emulatie voor de meest oude consoles inclusief disc based is best wel te doen. als de nood hoog is.

[kingoftherain]

Normaal gesproken doe ik spellen niet weg. Ook spellen die ik wat minder vind blijven gewoon onderdeel van de verzameling. Er zijn in al die jaren maar een paar uitzonderingen geweest.

- Underworld: The Eternal War (PS2) is een spel gebaseerd op de films met Kate Beckinsale. Ik zat toen nogal op de Underworld hypetrain en de prijs van 15 euro (nieuw op dag van release!) was eigenlijk al een waarschuwing dat dit spel niet veel kon wezen.
- Singularity, Doom 3 en de Resurrection Of Evil uitbreiding (PC) heb ik aan een vriend gegeven en de PS3 versies van gekocht. Waarom? Omdat ik destijds een LG plasma tv had met een aparte aspect ratio (16:10 of 15:10, zoiets) en het "klopte" gewoon niet. Achteraf spijt van, want met name die Doom 3 doosjes vond ik erg mooi.
- Enkele spellen waar remasters of complete edities van waren verschenen, waaronder Tomb Raider, Dead Island en Dishonored (PS3).

Maar wegdoen omdat ik het uitgespeeld heb of iets anders, dat zie ik mezelf niet zo gauw doen, eerlijk gezegd.

[Fing3r]

Ik doe een game weg als hij aan één van de volgende criteria voldoet:

- Ik heb hem dubbel.

That is it

Dit

Al heb ik zelfs daar nog wel eens moeite mee, stel je voor dat de disc/cartridge van die ene game stuk gaat dan heb ik in ieder geval nog een reserve

[Galious]

Ik deed normaal gesproken ook nooit games weg, maar ik zie mezelf dat in de toekomst toch wel vaker doen als ik een game heb uitgespeeld en weet dat ik het toch nooit meer ga spelen. Dat geldt dan vooral voor grotere, verhalende titels op modernere platforms. Ik heb simpelweg te veel andere hobbies waaruit collecties zijn ontstaan om alles te kunnen houden. Op een gegeven moment moet je keuzes gaan maken. En als ik dan kijk naar de afgelopen 10, 20 jaar hoeveel games ik na het uitspelen nog een keer heb opgepakt voor een tweede playthrough, dan zijn die zo'n beetje op twee handen te tellen, dus ik ben wel wat kritischer gaan kijken naar wat ik wil houden. Verder kan ik me goed vinden in de criteria van Gozert

[Arjan Gameboyman]

Ik doe zelf niet vaak games weg. .... ....

Snap ik. Alhoewel ik mijn twijfels heb of je je hobby kan achterlaten op je kinderen. Retro is toch met een gevoel van vroeger en die kids zijn niet met die games opgegroeid. Nouja dat kan. Oke nu snap ik je punt en nu ga ik mezelf tegenspreken. Kids kunnen natuurlijk met oude games opgroeien.
Noujakijkend naar mezelf, ik speel eigenlijk maar weinig wat ouder is dan 16 bit. Omdat die gameplay te primitief is voor mij, en ik heb daar geen nostalgische gevoelens bij. Nu zijn er wel wat uitzonderingen maar dat is erg afhankelijk van de game
Games houden omdat je kids ze eventueel niet willen emuleren en toch willen spelen zou ik niet doen, kans lijkt me klein. Ooit dalen games in waarde en dan zit je ermee terwijl je misschien helemaal niet van plan bent ze te spelen.

Ik doe een game weg zodra hij niet aan minstens één van de volgende criteria voldoet:

• Ik wil de game in kwesite waarschijnlijk later (nog) een keer spelen
• De game in kwesite heeft een bepaalde nostalgische waarde
• De game in kwestie heeft een bepaalde historische waarde

... ...

Heel strak. Ik neig er ook na om dit soort regeltjes te inplementeren. Spel die in waarde gestegen was waar ik het over had heeft ook echt geen nostalgische of histortisch waarde voor mij. En misschien heb ik ooit de neiging die te gaan spelen maar waarschijnlijk niet. Ik kende de game ook niet voor ik begon met verzamelen in 2016.

Ik doe een game weg als hij aan één van de volgende criteria voldoet:
- Ik heb hem dubbel.

Lol. Best sterk eigenlijk. Maar ik zou dat nooit kunnen goedpraten bij mezelf.
Ik deed in t verleden ook al spellen weg die ik geprobeerd had maar echt niet leuk vond. Oude zelda's bijvoorbeeld. Ik zit meer op mn telefoon te loeren omdat ik steeds de weg kwijt raak en niet verder kom dan dat ik zit te genieten van de game. Nouja dan ga ik ze ook niet houden, zijn toch geld waard.

[Arjan Gameboyman]

... ...
de volgende games neem ik dan mee:
-Wat heb ik uitgespeeld en ga ik nooit meer opnieuw spelen? niet voor iedere goede game is een replay leuk
-wat heb ik een kans gegeven en viel tegen (of het nu slecht of niet mn smaak is), waardoor ik m nooit meer opzet? ook die gaan mee

Wanneer ik hier spullen heb die alleen maar 'staan te staan'... dan voel ik me er naar bij omdat er echt wel in nederland iemand rondloopt die er wél plezier van heeft. een soort schuldgevoel? schaamte? ik weet niet zo goed wat het is en hoe ik het onder woorden moet brengen.

Ik heb inmiddels teveel games om onder het kreto 'verzamelaar' uit te komen... maar ik probeer mn verzameling wel alleen maar met games gevuld te hebben die ik ooit wellicht wil spelen. de functie van mn verzameling is om keus te hebben bij het spelen. En aangezien smaken veranderen, verandert mn verzameling daarin met me mee.

Enige uitzondering zijn games die ik wellicht nooit meer opnieuw speel, maar zó veel indruk op me hebben gemaakt dat ze nostalgie in de maak zijn en een klein ereplaatsje krijgen. Dat geldt echt niet voor meer dan 10 titels in mijn verzameling vermoed ik.

Ik heb een vrij vergelijkbaar gevoel. Maar toch levert dat moeilijke situaties op. Want ik heb eigenlijk te veel games in mn backlog, en daar zitten spellen bij die ik heel graag een poging geef, en games die wat lager op de prioriteiten lijst staan. Meestal zijn die laatste games ook nouwelijks wat waard dus dan bewaar ik ze, maar als er waardevolle dingen bij zitten ga ik daar ook een schuld gevoel bij krijgen wat je beschrijft.
ik ben in 2016 pas begonnen met verzamelen. Dus nog best onervaren en mn smaak is ook niet veel veranderd.
Het gaf atlijd een fijn gevoel om mn backlog te verkleinen. Eerst was 80% unfinished en na een jaar ofzo 67%. Maar ook krijg ik de neiging dan om games vast te houden juist omdat ze uitgespeeld zijn. Heel lame maar anders kijk ik naar een verzameling die bijna niet is aangeraakt. Zou op zich niet erg moeten zijn want jij hebt dat zelf ook, je verzameling is om je een keuze te geven, thats it. En dat is eigenlijk ook heel mooi.

[Arjan Gameboyman]

Ik doe een game weg als ik geen ruimte meer heb om die game op een voor mij comfortabele manier uit te stallen. Ik heb geen dubbele rijen in mijn kasten dus bijvoorbeeld de PS1-kast heeft een beperkt aantal posities. Is die vol, dan doe ik de slechtste game weg.

Heel effectief.
Ik moet mn games nog (weer) een plek geven omdat ik over 2 weken ga verhuizen. Ik zal eens kijken of ik hier rekening mee kan houden.

Normaal gesproken doe ik spellen niet weg. Ook spellen die ik wat minder vind blijven gewoon onderdeel van de verzameling. ... ...

Dat word hamsteren

Ik deed normaal gesproken ook nooit games weg, maar ik zie mezelf dat in de toekomst toch wel vaker doen als ik een game heb uitgespeeld en weet dat ik het toch nooit meer ga spelen. Dat geldt dan vooral voor grotere, verhalende titels op modernere platforms. Ik heb simpelweg te veel andere hobbies waaruit collecties zijn ontstaan om alles te kunnen houden. Op een gegeven moment moet je keuzes gaan maken. En als ik dan kijk naar de afgelopen 10, 20 jaar hoeveel games ik na het uitspelen nog een keer heb opgepakt voor een tweede playthrough, dan zijn die zo'n beetje op twee handen te tellen, dus ik ben wel wat kritischer gaan kijken naar wat ik wil houden. Verder kan ik me goed vinden in de criteria van Gozert

Ik ben pas bezig vanaf eind 2016. Dus ik heb nog niet geleerd uit ervaring van mezelf.
Maar ik heb ook andere hobbys (basgitaar, bandjes, en competitief pokemon trading card game) dat kost tijd zat ik dat ik lange games ook niet snel opnieuw speel.
Pokemon games bijvoorbeeld zijn bij mij de eerste keer magisch goed. En dan krijg je de neiging om hem direct nog een keer te spelen. Maar dan 5 jaar niet. Ga ik die neiging nog krijgen in de toekomst of heb ik t wel gehad met t verhaal? Ik vind het lastig.
Nu is die shit veel geld waard en zit t daar... Achja, ik kom er uiteindelijk wel uit.

Iig leuk om jullie standpunten te lezen!

[Arjan Gameboyman]

Ik denk dat het een kwestie is van hoeveel waarde geld voor je heeft, kan per persoon verschillen. ... ...
ls een spel leuk is/nostalgie van vroeger en de conditie is gewoon mooi en compleet doe ik het niet weg, het geld op echt heel dure uitzonderingen na is zoveel niet.

Ik doe het weg als het filler materiaal is games waar ik geen intersse in heb of als ik iets dubbel heb of de conditie te slecht is. als ik iets weg doe heb ik er gewoon geen intersse in, geld zal hiervoor nooit de reden zijn.

In het geval van de TS lijkt het er naar mijn mening op dat wegdoen de beste keuze is

Gezien je er meerdere leuke andere games van kunt kopen waar je meer plezier uithaalt. Dat lijkt me vrij duidelijk als ik het bericht lees kan het mis hebben maar my two cents.

qua gameplay mis je niet veel emulatie voor de meest oude consoles inclusief disc based is best wel te doen. als de nood hoog is.

Ik snap je goed. Op zich wel chil dat je games er gewoon kunnen liggen zonder schuldgevoel te krijgen op financieel gebied.
Het spel heeft uiteindelijk 145,- opgeleverd. En de kans was klein dat ik er nog naar zou omkijken. Emulatie is lastig omdat t GBA spel is met een tril functie. Dus kan wel, maar de ervaring is dan toch minder.
Ik heb wat games op de want lijst staan waar ik veel meer zin in heb. Ik ga die maar snel aanschaffen om de kans te verkleinen dat ik spijt krijg van t weg doen van deze game

[kingoftherain]

Dat word hamsteren

En ik ben bang op den duur verhuizen.

[Dynamike]

Mijn eerste instinctieve reactie is: NOOIT! Maar, dat is niet helemaal waar. Zo heb ik ook weleens een Paper Mario CIB verkocht voor de N64. Waarom? Om iets ander te kunnen kopen waar ik meer mee heb dan met een game die ik nooit gespeeld heb voor een systeem dat me totaal niet trekt.

Ik denk dat er voor mij toch altijd een ding aan hangt met geld. Onlangs verkocht ik op eBay mijn PS3 Demon's Souls promo/reviewexemplaar. Waarom? Niet omdat ik niks heb met de game, in tegendeel, en ook de PS3 was een prima machine. Maar ik kon hem verkopen voor 200 dollar. En dan ga ik denken; een simpel single-cd plat doosje, met een papiertje erin en een disc, voor 200 dollar.... die konden mooi bij mijn Dolby Atmos set. En dan koop ik voor 40 euro wel een mooie editie terug met normale doosje etc etc.

Ik denk dat ik daar het meeste naar kijk. Ik wil iets nieuws in mijn verzameling/om mijn behoefte te krabbelen, en ga ik op zoek naar dingen die ik kwijt kan/wil en daar eventueel iets voor in de plaats kan neerzetten dat mij minder geld kost. Maar soms ook als ik mensen er een plezier mee kan doen. Aan OldSchool verkocht ik een Videopac cart. Lag hier te liggen, hij verzamelt het, doen we dat toch. Iedereen blij.

[arjen1981]

Ik heb in het verleden wel 95% van mijn collectie weg gedaan. Juist omdat ik toen toch echt geld nodig had. Natuurlijk zul je nooit rijk worden van video games. Dan kun je beter in iets anders investeren. Maar het heeft mij toen echt wel geholpen. Ik hoop niet dat ik ooit nog weer zoiets zal moeten doen en zie ik daarom nu ook niet wanneer ik mijn verzameling zou weg doen. En eigenlijk ook bijna niet een enkele game. Of het moet al per ongelijk dubbel zijn aangeschaft. Ik ben al zo selectief mogelijk met het kopen van games en koop daarom ook juist de titels die ik graag in mijn collectie houd. En als het al niet in mijn straatje past (vaak de populairdere modernere titels) is het omdat dit via een rommelmarkt ging voor slechts enkele euro's. Daar ga ik dan ook niet al te moeilijk over doen.

[Ribbelchips]

Gamen is best een dure hobby. Toen ik nog op mezelf woonde in een appartement van een paar knaken per maand, kocht ik alles wat los en vast zat. Ik had op een gegeven moment een vrije slaapkamer waar de dozen tot aan het plafond kwamen. Nu heb ik een gezin met drie kinderen en niet eens meer een vrije slaapkamer . Maar ook financieel is het gewoon niet meer verantwoord om constant veel geld in spullen te pompen die ergens op een plank of zelfs in een doos komen te staan zonder daadwerkelijk gebruikt te worden.

Ik let er dus veel meer op wat ik koop en ook verkoop. Ik heb recent echt gekeken wat ik echt nog ga spelen en wat ik 'voor de heb' staan heb. Eerst ging dat om complete systemen, daarna om individuele titels. PS4 en Xone titels gaan tegenwoordig na het uitspelen direct in de verkoop, tenzij het games zijn die ik verwacht nog eens op te pakken in de toekomst. Ook omdat deze games doorgaans snel in waarde dalen. Switch games (en zeker die van Nintendo zelf) zijn een stuk waardevaster en daar heb ik vaak ook meer mee, dus die hou ik eigenlijk bijna allemaal wel. Tenzij ze echt tegenvallen, zoals ARMS en Mario Party.

[Apenheul]

Ik kan me maar 4 momenten herinneren dat ik echt in een verkoopmodus zat. Zo verkocht ik ooit mijn originele xbox met 15 spellen en 4 controllers om een GameCube te kunnen kopen met spellen als Wind Waker en Metroid Prime. Daarna heb ik ooit 2 N64 spellen aan Nesrunner verkocht waaronder Gauntlet Legends, ik wist haast zeker mijn N64 toch niet meer te gebruiken (en dat klopt wel ongeveer). Een jaar of 10 geleden heb ik, aangestoken door verscheidene youtube video's, een heleboel NES carts gekocht omdat het mij leuk leek om een hele muur aan NES games te hebben en allerlei gems te ontdekken, maar voor gems moet je kennelijk bij de NES library niet zijn en zodoende heb ik mijn NES verzameling teruggebracht naar zo'n 50 titels en de rest heb ik in 1 keer voor dumpprijs op marktplaats gezet. Tot slot heb ik een tijd geleden mijn verzameling DS en Wii games wat uitgedund en aan Jur aangeboden.

Het enige wat ik nog wel eens doe, maar slechts heel af en toe, is een game die ik al op Wii U / 360 / PS3 / PS4 had 'upgraden' naar een Vita of Switch versie. Dit omdat ik mezelf over 10 jaar nog gemakkelijk een handheld op zie pakken maar niet zo snel een oudere console aan zie sluiten. Ik zie het als mijn library forward compatible houden.

[Tom]

Altijd lastig om een spel weg te doen maar als je het geen leuk spel vindt en je kan voor het geld weer leuke spellen kopen...doen!

Het is een hobby en die moet leuk blijven. Je hoeft geen spel te houden omdat het misschien zeldzaam is of prijzig maar niet je ding is.

Verkopen lucht ook op. Alleen maar spullen hebben om te hebben is ook maar een last.

[segatarian]

Ik vind dit altijd heel lastig.
Ik koop zelden meer wat, dus voor bepaalde systemen zit een complete set er toch niet in.
Voor mij was het toch een extra motivatie om setjes op te kopen en dubbele weer te verkopen, om er zo min mogelijk geld aan kwijt te zijn.
Setjes zijn schaarser en de aangeboden losse games aan de prijs.
Ik deed het ook niet om rijk van te worden, maar het maakte retro gamen op die manier extra leuk.
Ik zit na te denken wat uit te gaan dunnen en dat zal als eerste bij de megadrive het geval zijn als ik dit gevoel blijf houden.
misschien dat ik er dan nog een paar terug koop die ik wel graag wil hebben met het geld voor huidige prijzen.
(mijn laatste game die ik sinds een tijd weer eens kocht is niet eens aangekomen, met dank aan postnl)
de megadrive heeft best veel games en met ca.50% compleet nog een lange weg te gaan. ook de ruimte die het dan in zou nemen zou er voor zorgen dat ik rijen achter elkaar moet zetten,waardoor ik de helft niet eens kan displayen.
Qua artwork kijk ik ook liever naar de witte muur van master system dozen bijvoorbeeld.
Saturn, gamegear cibs en dreamcast games is het laatste waar ik in zou snijden.

[HeatherGrace]

Onlangs heb ik alle afleveringen van Ons Huis Vol Met Spullen opnieuw bekeken. Daarin bezoeken Lieke van Lexmond en opruim coach Zamara Kok de huizen van mensen wie niet zo goed zijn in opruimen. En ik krijg dan altijd meteen zelf zin om op te ruimen. Ik heb van de extra crisis tijd al gebruik gemaakt om een grote bezem door mijn collectie heen te halen, maar dat ga ik nog eens doen. En ik dacht, goh, misschien heeft iemand er baat bij!

Dit zijn mijn regels voor "Wanneer doe ik een game weg?", deze print ik uit en hang ik op, en pas ik toe op iedere game in mijn bezit:


To Keep:

I intend to play this game.

I have played/beat this game.

It’s part of a series I really like.

It has a high historical value.

I owned this as a kid.

***

To Let Go:

I know someone who values it more.

It’s a double.

Don’t intend to play it; no historical importance.

It’s scratched and/or not working.

Sell value higher than emotional value.

Belongs to system I do not and will never own.

[Apenheul]

Dat lijkt heel erg op een uitgebreide versie van wat (ik meen) een Japanse "opruimingscoach" als tip gaf. Bv welke kleding wil je houden? Gooi alles op een hoop (dat alles door elkaar ligt is belangrijk), pak een willekeurig item op, bekijk het goed en vraag je af of je er op dit moment gelukkig van wordt. Dat geluk mag uit emotionele waarde bestaan of wat dan ook, maar is het antwoord "ja" dan moet je het niet weg doen en is het antwoord "nee" dan kun je het wel weg doen.

Ik heb dat ooit met mijn NES, SNES en DS verzameling gedaan en daarmee mijn library (ik geloof dat ik die term van jou heb overgenomen HG) toch zo'n 10% kunnen inslinken en ik heb er tot op de dag van vandaag nog geen spijt van gehad. Nu moet ik daar wel bij zeggen dat ik bij de geringste twijfel de game ook wel in mijn library hield.

[HeatherGrace]

Dat lijkt heel erg op een uitgebreide versie van wat (ik meen) een Japanse "opruimingscoach" als tip gaf. Bv welke kleding wil je houden? Gooi alles op een hoop (dat alles door elkaar ligt is belangrijk), pak een willekeurig item op, bekijk het goed en vraag je af of je er op dit moment gelukkig van wordt. Dat geluk mag uit emotionele waarde bestaan of wat dan ook, maar is het antwoord "ja" dan moet je het niet weg doen en is het antwoord "nee" dan kun je het wel weg doen.

Ik heb dat ooit met mijn NES, SNES en DS verzameling gedaan en daarmee mijn library (ik geloof dat ik die term van jou heb overgenomen HG) toch zo'n 10% kunnen inslinken en ik heb er tot op de dag van vandaag nog geen spijt van gehad. Nu moet ik daar wel bij zeggen dat ik bij de geringste twijfel de game ook wel in mijn library hield.

Marie Kondo inderdaad! Volgens mij is door haar een "opruim coach" ook een ding geworden, ik denk dat alles van 'Zamara Kok' daar ook van is afgeleid.

En zou heel goed kunnen, haha. Ik ben ook met handheld games begonnen, maar ik ga er nog een stapje bijzetten. Ik kijk vaak naar mijn recentere collecties en ben dan altijd zo blij dat ze "schoon" zijn. Alleen de games waar ik blij van word en dat wil ik ook graag bij de rest!