Old School’s Gaming Biography! - Epiloog

[KillingRaptor]

Deze ziet er inderdaad fantastisch uit maar heb hem zelf nog niet gespeeld. Wil ik zeker wel eens gaan doen uiteindelijk.

[OldSchool]

Ik heb de game al heel lang in mijn Steam library staan en ik kon er destijds niet inkomen, maar na het lezen krijg ik het idee dat ik het toch nog wel eens een kans moet gaan geven. De game ziet er wel fantastisch uit, dat was destijds voor mij ook de hoofdreden om hem aan te schaffen. Ik zal eens kijken of hij ook Steamdeck compatible is

Hij zal niet voor iedereen zijn, maar ik zou hem je zeker aanraden nog eens te proberen. Zeker handheld!

[OldSchool]

A Nice! Deze mis ik inderdaad ook nog in mijn speelervaringen. Ubisoft had toen echt zo'n fase van toffe kleinere games.

Valiant Hearts en Grow Home waren ook van die pareltjes!

Ik ken beide titels nog niet, maar ga ze nu zeker eens checken!

[OldSchool]

Deze ziet er inderdaad fantastisch uit maar heb hem zelf nog niet gespeeld. Wil ik zeker wel eens gaan doen uiteindelijk.

Voor zover ik je een beetje ken, zou dit toch wel iets voor jou moeten zijn!

[Swey]

Ik ben zo’n fan van deze game, een van de JRPGs waar ik het meest plezier mee heb gehad. Super ondergewaardeerd wat mij betreft.

[OldSchool]

Ik ben zo’n fan van deze game, een van de JRPGs waar ik het meest plezier mee heb gehad. Super ondergewaardeerd wat mij betreft.

Nog een fan! Love you!

[Galious]

Het beste wat Ubisoft de laatste jaren heeft uitgebracht,
Child of Light is een game van grote visuele pracht.

Een dijk van een sfeer die druipt van de melancholiek.
Met schilderachtige visuals en meeslepende muziek.

Het is een fraaie RPG in een betoverend sprookjesland.
Alleen al dat gerijm... dat werd wel een beetje irritant

[Fing3r]

Hij is helaas niet speelbaar op de Steamdeck, maar ik heb hem nu wel op de pc geïnstalleerd

Sent from my J9210 using Tapatalk

[OldSchool]

Hij is helaas niet speelbaar op de Steamdeck, maar ik heb hem nu wel op de pc geïnstalleerd

Sent from my J9210 using Tapatalk

Goed bezig! Denk dat je er geen spijt van zal krijgen!

[OldSchool]

Het beste wat Ubisoft de laatste jaren heeft uitgebracht,
Child of Light is een game van grote visuele pracht.

Een dijk van een sfeer die druipt van de melancholiek.
Met schilderachtige visuals en meeslepende muziek.

Het is een fraaie RPG in een betoverend sprookjesland.
Alleen al dat gerijm... dat werd wel een beetje irritant

Haha, ik vond dat rijmen juist wel wat hebben. Paste prima in de sfeer van de game!

Maar mooi dat je het ook een toffe game vindt!

[OldSchool]

Gaming Biography
Part thirty-seven: Koloro - Nintendo Switch

Nadat de kinderen een PS4 geregeld hadden, kwam er een Nintendo Switch. Als verzamelaar heb ik het motto ‘hoe meer consoles, hoe beter’. Dus als de kinderen vragen naar een PS4 of een Switch, dan zal ik ze 100% steunen. Dat horen ouders nou eenmaal te doen! De middelste in huis speelde bij een vriend Pokemon Sword. En dat vond hij geweldig. Hij vertelde daar over en ook al vroeg hij er niet direct om, het was wel duidelijk dat hij erg graag een Switch wilde hebben. Na wat overleg besloten we dat het een mooi kerstcadeau zou zijn. We hadden eigenlijk alle kerst cadeaus al in huis, maar we besloten dat we als gezin wel een extraatje konden gebruiken. Wat vervolgens begon, was een enorme zoektocht naar een Switch. Want vlak voor Kerst zijn die dingen klaarblijkelijk overal uitverkocht. Ik vond een Game Mania in Venlo die er nog eentje had. Eentje is precies genoeg en Venlo was destijds een plek waar ik met enige regelmaat voor het werk moest zijn.

En toen hadden we ineens een Switch. De zoon kocht met het geld van oma en opa Pokemon Shield en heeft de game met veel plezier gespeeld. Games die er verder nog gespeeld zijn, zijn Fortnite en Rocket League. Daar hield het voor hen wel redelijk op. Maar gelukkig is vader een verzamelaar en die ging ook interesse tonen. Ik moet wel zeggen dat ik geen groot liefhebber ben van de Switch. Ik gebruik hem alleen als handheld en ook al heeft het een mooi groot scherm, hij ligt niet echt lekker in de hand. Ik ben ondertussen de Switch wel wat meer gaan waarderen en heb er inmiddels wel wat games voor aangeschaft, overigens met wisselend succes. De eerste game die ik kocht en echt veel heb gespeeld, is Koloro.



Koloro is een precisie platformer. Een vergelijking met Super Meat Boy is snel gemaakt, maar gaat maar deels op. Een groot verschil is, dat je in Koloro maar één button gebruikt. Als je eenmaal start blijf je bewegen. Je kunt alleen springen. Daardoor zul je de andere kant op gaan bewegen. Muren laten je stoppen. Door te springen kom je weer in beweging en beweeg je ook in tegengestelde richting. De levels zijn zo opgebouwd dat timing essentieel is. Daarnaast komt er ook een puzzle element bij. Door schakelaars te passeren draaien er bijvoorbeeld elementen op het scherm. Daardoor ontstaan er andere routes en kun je verver komen. Er zijn onderweg natuurlijk meer dan genoeg manier om af te gaan. Doel is om in elk level het eindpunt te behalen.

De game wordt snel moeilijk. In het begin haalt je een level na een paar keer proberen. Maar zo blijft het natuurlijk niet. Het zorgt voor genoeg uitdaging, en uiteindelijk was ik wel een half uur of langer bezig met het uitvogelen van het level en het vervolgens fout uitvoeren van het parcours. Je voelt hem al aankomen: ik heb deze game nooit uitgespeeld. Ik denk dat ik ergens halverwege de game heb weggelegd. De one button gameplay is leuk, maar uiteindelijk wordt het ook wel een herhaling van zetten. Als het dan ook nog eens moeilijker wordt, verlies ik langzaam de interesse.



Aan de game zelf ligt het in ieder geval niet. Grafisch is het een plaatje. Er zit een verhaal achter. Aardig dun, maar het geeft wel net even een context aan wat je nou eigenlijk aan het doen bent. Muzikaal is het ook goed en de game raadt je zelfs aan om met hoofdtelefoon op te spelen. Ik heb er een tijdje veel plezier mee gehad en ik zie het als mijn eerste Switch game ooit. Ik kocht hem in een sale, voor het kleine bedrag van één euro. Daarvoor is hij vaker te vinden, de Nintendo Shop is goed om in de gaten te houden.

[KillingRaptor]

Deze ken ik niet maar precisie platformer wekt mijn interesse! Ik vind de Switch echt geweldig, al heel wat uren op gespeeld. Ik speel hem zelf wel nooit in handheld mode, altijd op de televisie.

[marxkemp]

Ik ben wel benieuwd hoe je switched maar dan via tv en de pro controller. Wereld van verschil.

[OldSchool]

Deze ken ik niet maar precisie platformer wekt mijn interesse! Ik vind de Switch echt geweldig, al heel wat uren op gespeeld. Ik speel hem zelf wel nooit in handheld mode, altijd op de televisie.

Volgens mij is hij op het moment ook weer een euro, just saying .

[OldSchool]

Ik ben wel benieuwd hoe je switched maar dan via tv en de pro controller. Wereld van verschil.

Ik heb een controller tevoorschijn getoverd, maar nog niet gebruikt… Ik was bezig met Ori, maar toen kwam de Pocket .

[Fing3r]

Nog nooit van gehoord!

[OldSchool]

Gaming Biography
Part thirty-eight: Guacemelee

Ik kocht naast Koloro nog wel wat meer games in de sale. Maar de Switch kon me nog niet grijpen. Ik had bijvoorbeeld best wel lol van Toki Tori 2, maar ik kwam vast te zitten en ook die game legde ik weg. Tetris 99 zorgde even voor een heuse Tetris revival, maar dat duurde ook niet eeuwig. De eerste keer dat ik echt helemaal wild werd van een game, was toen ik Guacemelee ontdekte. Om precies te zijn, de Super Turbo Championship Edition. Een hele mond vol en zo bleek later, had ik er ook mijn handen vol aan. Want ook deze games zijn regelmatig in de aanbieding en kocht voor ik een klein bedrag in de digitale Nintendo shop. Vervolgens meteen zo snel mogelijk uitgespeeld!

Guacemelee is een actie platformer en hoort ook in de categorie Metroidvania. Je speelt als een luchador en dat verraadt al dat de game een Mexicaans tintje heeft. Jouw karakter, Juan, begint niet erg sterk aan de game. Al in de eerste minuten wordt zijn jeugd vriendin ontvoerd en tijdens zijn poging haar te redden, wordt hij zelf direct gedood. In deze game lopen leven en dood nogal door elkaar heen. Je leert in de game dat je kunt switchen tussen de wereld van leven en dood. In de verschillende werelden kom je anderen karakters tegen, waar je andere informatie kunt ophalen. Ook je vijanden zijn verschillend in het land er levenden of in het land der doden. In de game is het continue zoeken naar antwoorden. Je praat met mensen, ontdekt plekken waar je eerder niet kon komen. Met behulp van de antwoorden kom je telkens verder in de game en ontdek je nieuwe gebieden en mogelijkheden.



Als je de game start, kun je nog niet zo veel. Maar je leert telkens nieuwe dingen. Gewone dingen, zoals een double jump. Maar ook speciale moves, of dat je bijvoorbeeld jezelf kunt veranderen in een kip. Een kip is een stuk kleiner dan jij en kan op plekken komen waar je anders niet zou kunnen komen. Het leren van nieuwe moves en mogelijkheden gaat in een gestaag tempo, wat de game alleen maar ten goede komt. De game wordt daardoor nooit saai. Of eigenlijk moet ik games zeggen, meervoud. Wat er is ook een deel 2 en ondanks dat er verschillen in de game zitten, is het ook meer van hetzelfde. En dat is precies wat je wil. In beide games krijg je te maken met vele eindbazen. Hierin is het essentieel dat je de patronen doorkrijgt, zodat je leert hoe je de tegenstander kunt verslaan. Daarnaast is er sprake van precision platforming. In de eerste game ligt de nadruk op de gevechten. In het tweede deel ligt de nadruk meer op het platformen.

De Mexicaanse setting is goed en volledig. Er zijn meerdere side quests te vinden, onder andere ingrediënten zoeken voor een lekker Mexicaans gerecht. De game zit vol met humor en dat is echt genieten. De gameplay is heerlijk en je komt in diverse werelden en zelfs diverse dimensies. Er zit een goede mix in van speuren en vechten. Ik kon eigenlijk niets vinden in deze games, wat ik niet prettig vond. Beide eindbazen zijn moeilijk, maar goed te doen. Enige probleem waar ik last van had, was het feit dat je veel verschillende knoppen moet gebruiken in de game. Op mijn leeftijd is dat nou eenmaal lastig. Ik ging zo vaak onnodig af, puur omdat ik het goede knopje dacht in te drukken… Met de nadruk op dácht. Deze knopjes-dyslexie is geen handige handicap in games als deze.



De games zijn beide net verschillend genoeg om de aankoop van beide te rechtvaardigen. Zul je je in deel 1 met name frustreren over de eindbazen, in deel 2 zul je dat vooral doen over mislukte sprongen. Erg slim van de makers om de games hetzelfde te houden, maar een andere stempel te drukken op de gameplay. Ik heb genoten van deel 1 en toen ik een tijdje later met deel 2 startte, was het heerlijk dat er ook iets anders van je gevraagd werd. Ook van deel twee heb ik enorm genoten. Ik kan beide games zeker aanraden, ze staan dan ook hoog op mijn lijstje favoriete games aller tijden!

[Fing3r]

Echt een topper deze inderdaad, ik had de game in 2014 op de Vita gespeeld toen hij bij PS+ zat. Deel twee later op de PC aangeschaft en ook erg van genoten.

[arjen1981]

Ja aanraders! Ook voor mij een kennismaking met PS Plus en daarna ook nog eens genoten van deel 2. Maar blijft deel 1 wel mijn favoriet omdat die toch de meeste focus heeft op combat en iets minder op het precisie platformen.

[KillingRaptor]

Guacamelee is heel tof inderdaad! Heb hem zelf op PC gespeeld, via d me Steam Workshop kon je ook fanmade skins gebruiken en iemand had er eentje van Bayonetta gemaakt. Ja die moest ik proberen natuurlijk.

[OldSchool]

Echt een topper deze inderdaad, ik had de game in 2014 op de Vita gespeeld toen hij bij PS+ zat. Deel twee later op de PC aangeschaft en ook erg van genoten.

Nooit geweten dat deze bij PS Plus heeft gezeten! Was misschien net voor mijn PS4 tijd dan.

[OldSchool]

Ja aanraders! Ook voor mij een kennismaking met PS Plus en daarna ook nog eens genoten van deel 2. Maar blijft deel 1 wel mijn favoriet omdat die toch de meeste focus heeft op combat en iets minder op het precisie platformen.

Mijn eerste gevoel zei me ook dat ik een voorkeursbehandeling voor deel 1. Maar deel 2 heeft veel meer succes momentjes tussendoor. Ik zou nu niet meer kunnen kiezen.

[OldSchool]

Guacamelee is heel tof inderdaad! Heb hem zelf op PC gespeeld, via d me Steam Workshop kon je ook fanmade skins gebruiken en iemand had er eentje van Bayonetta gemaakt. Ja die moest ik proberen natuurlijk.

Dat klinkt tof! Pics? Or it didn’t happen!

[OldSchool]

Gaming Biography
Part thirty-nine: A Fisherman’s Tale - Oculus Quest 2

Is de Switch periode nu al weer voorbij? Ja en nee. Ja, omdat er op dit moment geen games zijn die ik moet bespreken. Nee, omdat we nog midden in de life span zitten van de Switch. Ik heb onlangs weer een aantal nieuwe games gekocht, zoals Little Nightmares en beide Ori games. Het kan dus zomaar zijn dat er nog titels bij komen in de toekomst. Vooralsnog schuif ik even door naar het laatste nieuwe systeem dat we in huis hebben aangeschaft: de Oculus Quest 2. En ik blijf het Oculus noemen, want Meta Quest klinkt nergens naar. De Oculus Quest vond ik zelf ook interessant, maar we kochten hem vooral voor mijn vrouw. We zijn beide fan van puzzles en escape rooms. Ze speelde dergelijke spellen bij bekenden in VR en vond dat erg leuk. Reden om er zelf één aan te schaffen.

Het zal je dan niet verbazen dat tussen de eerste aangeschafte games een puzzle game zat. Deze heette ‘A Fisherman’s Tale’. Met deze game krijg je inderdaad een escaperoom ervaring. Je hoeft niet binnen de tijd te ontsnappen, maar het spel idee is hetzelfde: puzzles oplossen om verder te komen. Wat geweldig om te ervaren hoe VR werkt. Je sluit al je sensoren af en je bént gewoon daar in die wereld. En je weet natuurlijk wel dat het niet echt is. Totdat je ergens over de rand van een afgrond moet kijken, dan zijn je hersenen er van overtuigd dat je daadwerkelijk naar beneden kunt vallen. A Fisherman’s Tale is een fijne game om mee te beginnen. Het is overzichtelijk, de ruimtes zijn klein. Je teleporteert als je je wil verplaatsen. We konden beide de game goed spelen zonder misselijk te worden.



De puzzles zijn leuk gemaakt. Ik ga niet spoilen, maar er zit een gimmick in. Als je die door hebt is dat helpend, want die gimmick zit door het hele spel verweven. De puzzels zijn soms makkelijk en soms wat moeilijker. Maar zeker als je escape room ervaring hebt, zijn ze goed te doen en vind je de oplossing wel. Als de game vindt dat het te lang duurt voor je de oplossing vindt, gaat de game je helpen met hints. Het zijn wel echt hints, het is niet dat je ineens de oplossing krijgt. Je moet dus altijd zelf na blijven denken. Maar dat is juist fijn en wat mij betreft de bedoeling van een dergelijk spel. In de game Floor Plan bijvoorbeeld, kun je ook hints vragen, maar ook uiteindelijk de oplossing. Dat wordt dan wel erg verleidelijk om te doen. Gelukkig is dat in Fisherman’s Tale dus niet zo.

Het verhaal in de game is een doorlopend verhaal. Het is wel opgedeeld in levels. Die levels komen grotendeels overeen met de ruimtes welke je in de game bezoekt. Het verhaal speelt zich af in een vuurtoren en je gaat steeds verder en hoger de vuurtoren in. Er is wel één minpuntje: je kunt maar van één persoon de voortgang opslaan. Ik was aan de game begonnen. Daarna wilde mijn vrouw het spel gaan spelen. Dat betekende dat mijn voortgang vervolgens weg was. De Oculus is aan één Facebook account gekoppeld. Op zich logisch, maar desondanks hebben de meeste games hebben toch wel drie plekken om je voortgang te bewaren. Als maker van games kun je natuurlijk er ook van uit gaan dat een dergelijk apparaat binnen een gezin gedeeld wordt. Gemiste kans.



A Fisherman’s Tale is zoals veel VR games geen lange game. Maar je krijgt wel veel. Het voelt door de immersion of je meer waar krijgt voor je geld en je tijdsinvestering. Als fan van escaperooms gaf het ons een andere manier om met dezelfde soort puzzles bezig te zijn. Een VR bril opzetten blijft een bijzonder iets. Het overstappen naar een andere wereld is elke keer toch weer bijzonder. Voor ons was A Fisherman’s Tale de eerste game waarin we ons in een dergelijke andere wereld bevonden. Een bijzondere ervaring.

[OldSchool]

Gisteren vergeten de titel aan te passen

Meer er was dus een nieuwe!