Button Bashers Top 25 Draft: Super Nintendo Entertainment System

[Ribbelchips]

Deze game is vroeger compleet aan me voorbijgegaan, maar ik denk ook niet dat ik deze op die leeftijd had kunnen waarderen. Ik was immers ook geen fan van andere zogenaamde "cinematische platformers" zoals Prince of Persia, Another World en Flashback. Ik vond ze maar traag en saai. Ik was meer van de Mario's, Donkey Kongs en Sonics met wat meer recht toe recht aan actie. Ik denk dat ik nu veel meer geduld kan opbrengen voor dergelijke games en het is een vrij geliefde game, dus tijd om deze eens een kans te geven. Dank je wel, Mark!

Another World en Flashback waren ook niet mijn ding. PC gamers waren (vóór die games naar de consoles kwamen) vaak aan het opscheppen hoe vloeiend en natuurlijk die personages wel niet bewogen, maar ik vond het er altijd uit zien alsof ze in slow-mo over het scherm bewogen.

[Gozert]

Nou ja, het zag er natuurlijk wel geavanceerd en geloofwaardig uit (voor die tijd dan), maar dat wil nog niet zeggen dat het per se leuker is om te spelen. Je moet wel in een bepaalde mindset zitten en volgens mij had ik die destijds überhaupt nog nooit gehad.

[Mark]

Nou ja, het zag er natuurlijk wel geavanceerd en geloofwaardig uit (voor die tijd dan), maar dat wil nog niet zeggen dat het per se leuker is om te spelen. Je moet wel in een bepaalde mindset zitten en volgens mij had ik die destijds überhaupt nog nooit gehad.

Haha, wat je over de mindset zegt klopt wel. Als je zin hebt in een snelle platformer of snelle actie moet je 'm niet oppakken. Semi-zen is de juiste staat, op een brakke zondagmiddag als je ergste kater net voorbij is. Zo iets. Morgen zal ik het volgende 'artikel' even plaatsen.

[Gozert]

Nou ja, het zag er natuurlijk wel geavanceerd en geloofwaardig uit (voor die tijd dan), maar dat wil nog niet zeggen dat het per se leuker is om te spelen. Je moet wel in een bepaalde mindset zitten en volgens mij had ik die destijds überhaupt nog nooit gehad.

Haha, wat je over de mindset zegt klopt wel. Als je zin hebt in een snelle platformer of snelle actie moet je 'm niet oppakken. Semi-zen is de juiste staat, op een brakke zondagmiddag als je ergste kater net voorbij is. Zo iets. Morgen zal ik het volgende 'artikel' even plaatsen.

Oké, volgende keer als ik overweeg om zo'n titel te spelen zal ik me de dag ervoor klemzuipen. Dank je voor de tip!

En, prima ik ben benieuwd!

[Mark]

Goof Troop



Release date: 07-1993 (NA), 25-11-1993 (EU), 22-07-1994 (JP)
Ontwikkelaar: Capcom
Genre: "Action Adventure" (/top down puzzle)


In Goof Troop speel je als Goofy of Max (of samen met een vriend allebei). De game begint met een korte introductie van de verhaallijn: Goofy en Max zijn op een prachtige dag aan het vissen, wanneer ze op een groot piratenschip stuiten. Ze zien dat hun buurmannen, PJ en Pete, gekidnapt worden door het piratenschip en besluiten achter het schip aan te gaan. Ze stranden op een pirateneiland met een lastige opdracht; de buurmannen moeten gered worden uit de handen van de piraten.


Het spel is opgebouwd uit verschillende, aan elkaar geknoopte 'maps' en speelt als een soort puzzel-platformer (wat beter de lading dekt dan 'Action Adventure', vind ik). Met behulp van items die je moet verzamelen (sleutels, planken, grappling hook etc.) maak je progressie door de diverse, kleurrijke levels om uiteindelijk, aan het eind van het level, een baas te verslaan. Door de levels heen zijn er diverse puzzels die je de eerste keer niet zullen lukken, dus een kleine uitdaging zit er toch wel in verscholen.

Dat klinkt allemaal onwijs basaal en dat is het eigenlijk ook. Goof Troop blinkt eigenlijk in geen enkel onderdeel uit: de graphics zijn middelmatig, de uitdaging is gemiddeld en ook is de muziek niet iets wat je jaren later nog op je MP3-speler gezet zou hebben. Tegelijkertijd bewijst Goof Troop ook dat dat helemaal niet hoeft om toch een hele mooie ervaring te hebben: de game is DIKKE FUN van start tot eind. Mocht je Goof Troop nog nooit gespeeld hebben, kan ik het eenieder van harte aanraden eens de multiplayer te proberen. Dat kan met je kind, met een vriend, met je vrouw (of man), maakt niet uit. De multiplayer-ervaring van Goof Troop is gewoon echt lachen en de kwaliteit van de game is wat je van Capcom uit die tijd gewend bent; solide games. Ik heb geen zin om de game op een meer 'professionele' manier te reviewen, waarbij de standaard elementen weer als een robot langsgelopen worden: besturing, muziek, grafisch, bla, bla bla. Het allerbelangrijkste in een game is voor mij nog altijd dat het gewoon leuk om te spelen is en dat is Goof Troop: een ongecompliceerd, heerlijk spelletje om even in gezelschap veel plezier aan te beleven. Misschien is dat wel de reden dat ik vind dat deze, ondanks dat de game nergens echt in uitblinkt, toch in een 'Top 25 games die je gespeeld moet hebben' thuishoort; van alle honderden games die ik op de Super Nintendo gespeeld heb, is er geen andere game waar ik in multiplayer-verband zo veel lol mee heb gehad als met deze.


Zoals uit mijn eerdere posts al bleek heb ik de Super Nintendo op een iets andere manier beleefd dan veel andere, wat oudere forumbezoekers. Ik kreeg de Super Nintendo pas op het moment dat de Nintendo 64 al lang en breed uit was en heb nooit met mijn zakgeld in de broekzak hoeven twijfelen welke game ik voor de SNES zou kopen; die lagen over het algemeen al lang niet meer in de schappen. Ik moest het doen met de circa 12 games die ik had en gelukkig zat dit pareltje er tussen.

Toen ik wat jaren later (rond 2008) een vriend van me had aangestoken met het Super Nintendo-virus, was Goof Troop een van de games waar we de meeste tijd in stopten. Tientallen keren hebben we het samen uitgespeeld, steeds met als doel om het sneller en sneller voor elkaar te krijgen. In die tijd hadden we ook nog wel eens visite die leuk was voor een uurtje of twee, maar daarna irritant werd. Wat we regelmatig deden in die tijd was wat we tegenwoordig een 'Goof Troeppie' noemen. Alle visite werd vriendelijk verzocht het huis te verlaten, waarna ik na een rondje door de buurt te fietsen op m'n gemakje weer terug naar die vriend ging. Dan speelden we Goof Troop samen nog een keer of 3 uit. Mooie tijden.


Zoals iedereen dachten wij ook altijd onwijs goed te zijn in de games die we speelden. In 2018 kwamen deze (nog vele malen meer dedicated) gasten naar GamesDoneQuick om te laten zien dat we eigenlijk niks voorstelden, maar veel fun hebben we wel gehad. Met zo'n outfit sta je volgens mij standaard al 1-0 voor.

[Apenheul]

Goof Troop hoort absoluut in een top 25 SNES games thuis IMO. An sich deed het inderdaad niet zoveel bijzonder, maar het had een hele mooie sfeer en speelde lekker vlot. Het was ook een van de eerste games die Shinji Mikami ontworpen had, hem zijn we vooral gaan kennen als de director van een aantall delen uit de Resident Evil serie.

[KillingRaptor]

Twee games na elkaar die ik nog niet heb gespeeld! Maar heb ze wel beide staan op de SNES Mini, zal er dus wel eens van komen.

[Ribbelchips]

Goof Troop is inderdaad een geweldig leuke game om in co-op te spelen. Heb deze regelmatig gehuurd vroeger. Capcom heeft geweldige dingen gedaan met de Disney licentie en ik was dan ook best wel teleurgesteld dat deze titel niet in de Afternoon Collectie zat. Heb hem gelukkig wel op de SNES liggen. Mooie toevoeging. Best wel een vergeten pareltje.

[arjen1981]

Ah ik wilde ook reageren met Shinji Mikami en dat het één van zijn eerste ontworpen spellen was. Niels was mij voor. Maar ik vind dit ook in coop een heel erg leuke titel. Goed uitgekozen!

[Gozert]

Wellicht niet één van de grootste namen op de console, maar ik ben ook niet echt verrast. Het is namelijk een van de tofste co-op multiplayer games, en als je de kans hebt om deze met z'n tweeën te spelen, dan raad ik het van harte aan! Mooie toevoeging weer, Mark!

De 16-bit periode was overigens sowieso wel een gouden tijd voor Disney games met wat Sega en Capcom ons wisten voor te schotelen. Jammer dat dat daarna nooit meer is geëvenaard ondanks een kleine opleving hier en daar. De klassieke Disney IP's blijven toch iets magisch hebben voor onze generatie.

[Mark]

@Gozert helemaal mee eens. Ik wilde nog zo iets toevoegen aan het stukje, maar wist het niet goed onder woorden te brengen. Disney in het 16-bit tijdperk was echt prima, talloze voorbeelden van goede games die met de Disney-saus geserveerd werden.

[Gozert]

Zeker! Capcom begon natuurlijk al op de NES, maar heeft het puik door weten te zetten op de SNES, en sinds Sega ook met Disney games begon werd het toch een flinke, consistente stroom goede games.

[Ruud]

Deze staat nog op mijn Backlog. Moet er binnenkort maar eens aan beginnen.

Overigens zijn er op de Sega Master System ook al prima Disney games van Sega .

[Gozert]

Ja, klopt, maar die zijn toch vooral uitgekomen toen de Mega Drive er al was? Het ging me eigenlijk vooral om het tijdperk.

[Ribbelchips]

Deze staat nog op mijn Backlog. Moet er binnenkort maar eens aan beginnen.

Overigens zijn er op de Sega Master System ook al prima Disney games van Sega .

3 van Sega zelf om precies te zijn. Castle of Illusion, Legend of Illusion en The Lucky Dime Caper.

Deep Duck Trouble (toffe game trouwens) is van Aspect. Legend of Illusion ook, maar die is alleen in Brazilie verschenen voor de SMS. Aladdin door SIMS ontwikkeld de rest is van Virgin Interactive.

[Shenglong83]

Ah ja, Goof Troop, leuk!
Ik zoek nog wat games om met Ms. Long te kunnen spelen en dit is zeker een goeie tip!
Jaren niet meer gespeeld, zal hem weer eens opzoeken, thanks!

Of het echt Top 25 op de SNES is trek ik btw wel in twijfel.
Top 25 van SNES multiplayer games? Zeker.
Top 25 overall? Mwa...

Maar die discussie is waar dit topic voor is, toch?
En dat het gewoon een hele leuk game is staat buiten kijf.

[Mark]

Of het echt Top 25 op de SNES is trek ik btw wel in twijfel.
Top 25 van SNES multiplayer games? Zeker.
Top 25 overall? Mwa...

Maar die discussie is waar dit topic voor is, toch?
En dat het gewoon een hele leuk game is staat buiten kijf.

Haha, daar is dit topic ook zeker voor bedoeld. Het blijft natuurlijk een subjectieve aangelegenheid. Speel maar met mevrouw Long, dan hoor ik je over een aantal weken wel weer .

[Galious]

Super Mario World



Release date: 1990
Ontwikkelaar: Nintendo
Genre: Platformer

Het was natuurlijk niet de vraag óf, maar wanneer deze game hier voorbij zou komen, althans dat mag ik hopen, want hoewel de SNES talloze pareltjes en klassiekers kent, waarvan we er in deze Top 25 slechts twee dozijn kunnen opnemen, is een evergreen als Super Mario World toch echt een klasse apart. Super Mario World was een van de launch games voor de Super Famicom op 21 november 1990 en met deze prille eerste stap in het 16-bit tijdperk leverde Nintendo al direct de beste platformer van de generatie af.

De prinses is weer eens gekidnapt door Bowser en het is aan Mario en/of Luigi om haar te redden. De setting is ditmaal verplaatst van de Mushroom Kingdom naar DInosaur Island, waar Bowser en zijn Koopalings de wereld onveilig maken.

Naast de bekende mushroom en fire flower power-ups uit de eerste Super Mario Bros. introduceert Super Mario World eigenlijk maar één nieuwe power-up, maar wel eentje die een echte gamechanger bleek: de feather cape, waarmee Mario na een aanloopje te hebben genomen de lucht in kan vliegen en met een beetje behendig manoeuvreren lang kan blijven zweven. Daarnaast kan de cape ook nog gebruikt worden voor een spinning attack. De tweede grote gamechanger was de introductie van Yoshi, een dino companion waar Mario op kan rijden en die een beetje a la Kirby verschillende abilities krijgt door gekleurde Koopa shells op te eten, maar er zijn ook weer gekleurde Yoshi's die met elke shell hun unieke ability kunnen gebruiken. Met een blauwe shell kan Yoshi bijvoorbeeld vliegen (een blauwe Yoshi kan dat met elke shell), met een rode shell kan hij vuurballen uitspugen en met een gele shell kan hij extra hard op de grond stampen.



Super Mario Bros. 3 had misschien meer power-ups met de Tanooki suit, Frog suit, Hammer suit en Goomba's shoe, maar deze voelden nooit echt helemaal thuis in Mario's wereld, vond ik, althans ze waren meer gimmicky en pasten nooit echt lekker in de flow van de gameplay. In Super Mario World daarentegen voelen alle elementen gewoon perfect aan. De cape en Yoshi bieden de speler talloze nieuwe gameplay mogelijkheden die ook op briljante wijze benut worden in het leveldesign. De grootste lol en uitdaging van de game zit hem dan ook niet zozeer in het simpelweg redden van de prinses, maar in het vinden van alle 96 exits die in de game verborgen zitten. Soms komt er een klein puzzelelement bij kijken, met name in de Ghost Houses, om de verborgen exit te vinden, een enkele keer is er een tijdselement aan verbonden, maar vaak komt het neer op exploren, skillful platformen en een beetje out of the box denken. En dat laatste is iets waar Super Mario World in uitblonk, zeker voor z'n tijd.

De inventiviteit en variatie die in deze game gestopt zijn, zijn werkelijk off the charts en dat maakt de game ook anno 2021 nog zo ongelofelijk fris, fun en eindeloos herspeelbaar. Het level design is ingenieus en geen twee werelden zijn hetzelfde. De eerste maal alle 96 exits vinden vergt echt flink wat gezoek en gepuzzel. En wie na het vinden van alle exits nog een stevige nieuwe uitdaging zoekt, moet maar eens proberen de game uit te spelen zonder de Switch Palaces te activeren.

Van alle SNES games is dit de titel die ik vaakst heb uitgespeeld in de loop der jaren, het speelt zo lekker en er is wat mij betreft geen andere Super Mario game die zo'n lekkere flow heeft. Ik kan alle levels inmiddels wel dromen en het liefst speel ik de game tegenwoordig dan ook met de Y-knop (om te rennen) permanent ingedrukt, want met de strakke controls is het heerlijk door de vertrouwde levels sjeezen. Maar hoe vaak ik de game ook al gespeeld heb, het is iedere keer weer opnieuw genieten geblazen. Super Mario World is pure 2D platforming perfectie. Ik kijk nu al uit naar mijn volgende playthrough, want het is niet de vraag óf die er komt, maar wanneer.

[Ok Impala!]

Deze kon natuurlijk onmogelijk ontbreken. Fantastische game die nog altijd zeer goed te spelen is!

[Apenheul]

Ik vroeg me al af "wie draft SMW?"

Ook herken ik je opmerking over de power-ups van SMB3 wel. Sommige komen misschien in 2 levels voor en zijn ook alleen van meerwaarde in die levels (en weer erg onhandig in andere levels). Wat dat betreft zijn de power-ups in SMW veel breder inzetbaar en voelt het nooit als een handicap (in tegenstelling tot bv het kikkerpak in SMB3 in niet-waterlevels).

Tegenwoordig twijfel ik of SMW echt mijn favoriete 2D Mario game is, dat komt met name omdat uitdaging mist en op een paar parels na de meeste levels vrij simpel qua ontwerp zijn. Thematisch gezien vind ik het absoluut wel de sterkste Mario game omdat alles van mechanics tot vijanden en omgevingen zo lekker samenkomen. De spiny shell beestjes en vleermuizen in de grotten, de wigglers in de Forest of Illusion, de dino's in Choco Island. Fantastisch!

[toejam]

Yay for SMW Ik kan ook meedoen in dit topic want dit is gewoon de beste game aller tijden

[Gozert]

Ik denk dat dit zo'n typisch gevalletje is van "Deze ligt zo erg voor de hand dat iemand anders hem wel kiest, dus kies ik een andere game.", maar uiteindelijk moet toch iemand het doen! Het is de originele pack-in game, (mede daardoor ook) de best verkochte game op het systeem en een van de meest geliefde games in de indrukwekkende Super Mario serie. Deze mag inderdaad niet ontbreken.

De discussie over Super Mario World versus Super Mario Bros. 3 is er natuurlijk eentje die al decennia lang gevoerd wordt en waar nog steeds geen consensus over is bereikt. Ik ben er zelf ook nog niet uit en als je op twee verschillende momenten vraagt aan welke ik de voorkeur geef, is de kans groot dat je twee verschillende antwoorden krijgt. Beide games pakken het net ietsjes anders aan, maar zijn beide fantastisch en absoluut de moeite waard; ook vandaag nog steeds!

[Mark]

Zoals de rest (en jij zelf) ook al aangeeft: zeer terechte keuze voor een Top 25. Ik heb 'm rond 2008 pas echt 'ontdekt', maar sindsdien ook talloze keren uitgespeeld. De gameplay voelt zo verdomd goed aan en de replay value is zeer hoog, je kunt jezelf op de een of andere manier altijd wel weer uitdagen voor een nieuwe playthrough.

[Zach]

Ik denk dat dit zo'n typisch gevalletje is van "Deze ligt zo erg voor de hand dat iemand anders hem wel kiest, dus kies ik een andere game.", maar uiteindelijk moet toch iemand het doen! Het is de originele pack-in game, (mede daardoor ook) de best verkochte game op het systeem en een van de meest geliefde games in de indrukwekkende Super Mario serie. Deze mag inderdaad niet ontbreken.

De discussie over Super Mario World versus Super Mario Bros. 3 is er natuurlijk eentje die al decennia lang gevoerd wordt en waar nog steeds geen consensus over is bereikt. Ik ben er zelf ook nog niet uit en als je op twee verschillende momenten vraagt aan welke ik de voorkeur geef, is de kans groot dat je twee verschillende antwoorden krijgt. Beide games pakken het net ietsjes anders aan, maar zijn beide fantastisch en absoluut de moeite waard; ook vandaag nog steeds!

Ik heb zelf de voorkeur voor deel 3, uitgespeeld op de fantastische Super Mario All-Stars collectie op de SNES. SMB3 heeft veel meer flow, waarbij ik in World nog weleens vast kwam te zitten. Misschien dat een replay mij nog eens van gedachten kan veranderen.

[Ribbelchips]

Waar Mario 3 meer een rechttoe rechtaan platformer is had 'World' veel meer geheimen. Dat vond ik de eerste keer dat ik de game speelde heel erg tof, maar het zorgde er later voor dat ik de game minder snel oppakte voor een re-run dan 3. Ik denk dat ik deze game twee keer heb uitgespeeld en 3 wel tien keer.

Dat zegt echter meer over de replayability (voor mij dan) dan over de kwaliteit van de game trouwens, want ik vind het nog altijd een geweldige game! Mooie toevoeging en dito verhaal!