Games die je liever nooit uitspeelt?

[Kunstschilder1987]

Sinds een paar weken ben ik eigenlijk pas de "uitgespeelde games" aan het posten hier op het forum, heb ik eerder nooit gedaan - geen idee waarom niet en waarom nu wel. Zowel de retro als moderne komen dan voorbij, al speel je veel vaker retro uit omdat die (doorgaans) stukken sneller uit te spelen zijn.

Echter, terwijl ik mijn geliefde Donkey Kong Country 2 aan het plaatsen was, een game die ik al vanaf mijn 10 zo ongeveer speel (als mijn wiskunde knobbel niet enkel uit pus bestaat), is dit er eentje die ik heel vaak heb uitgespeeld in mijn leven en daarna weer een jaartje, soms 2, wegleg om m dan weer effe door te spelen. En iedere keer ben ik er daarna weer "effe klaar mee".

Niks mis mee ook, maar er zijn ook een páár van die games, die ik nooit heb uitgespeeld. En ja met savestates en weet ik het allemaal kun je wat foetelen en verder komen, maar dan is er ook gelijk de lol en uitdaging van af. en ik speel om lol te hebben, dus wat is dan the point?

Een paar games vind ik dan ook heerlijk dat ik die (nog) nooit echt heb uitgespeeld. En hoewel ik iedere keer tot t uiterste ga om het voor elkaar te krijgen, vind ik het stiekem ook HEERLIJK dat het me tot nog toe nooit gelukt is. Ze blijven daardoor juist leuk! een paar voorbeelden van mij uit:
Castlevania - Rondo of Blood (PC ENGINE)
Super Ghouls 'n Ghosts (SNES)
Ghouls 'n Ghosts (Megadrive)
Rygar (NES)
BattleToads (NES)
Contra - Hard Corps (megadrive, al is dit geloof ik de titel van de GENESIS versie, NTSC)

De laatste is echt een obsessie van me geworden... Metal Slug 1 en 2 gaan me bvb wel makkelijk af, Alien Hominid is vooral patronen uit het hoofd leren en dat gaat erg vlug, Gunstar Heroes kom ik ook wel doorheen, maar deze run 'n gun gaat me soms nét te snel of te hectisch. Nu speel ik deze nog niet zo lang en lukt alles beter met veel oefening uiteraard.

Ook Rondo of Blood.... Super castlevania heb ik wel vaker uitgespeeld, pittig -héél pittig- maar wel te doen. zelfde voor de megadrive castlevania. Maar deze lukt me gewoonweg niet zonder savestates ofzo. En mede daarom vind ik dit wel de gaafste van de 3! al sinds ik retropies in huis heb is het echt een heerlijke obsessie, haha, om het zonder savestate foetelen voor elkaar te krijgen.

Hebben jullie van die games waar t dubbel zou voelen om ze ooit écht uit te spelen? Of herkennen jullie t gevoel helemaal niet? Achja, zo eens iets dat in me opkwam.

[Don Cannoli 79]

Voor mij is het juist dat ik bijna nooit games uitspeel. En eigenlijk wil ik dat ook niet bij een hoop games. Er gaat een stukje magie verloren als de game klaar is. Ik heb moeite met loslaten denk ik.

Ik speel voor de fun, en het liefst iets wat ik kort kan spelen en dan weer dan naar een andere game kan switchen. Daarom speel ik graag beat'em ups, shoot'em ups, fighting games, race games. Ik heb er avonden bij zitten dat ik misschien wel 30 of 40 games speel.

Ik vind iets heel erg snel saai worden. Als ik buiten met de hond loop en ik heb in 1 week al 3x het zelfde rondje gelopen dan wordt ik heel onrustig en móet ik een andere route verzinnen anders trekt de saaiheid van mijn bestaan de energie uit m'n leven. Btje overdreven maar ook niet superoverdreven,

Met gamen gaat dat net zo. Bij grotere verhalende games die langer dan 6 uur duren (dan vind ik al groot en lang) om door te spelen moeten wel fucking interessant zijn moet ik die niet wegleggen.

Soms speel ik een game per ongeluk uit, ineens was daar het einde. Dan heb ik een dubbel gevoel. Aan de ene kant blij dat ik eens wat gefinisht heb en ook wel jammer de game klaar is.

Er zijn ook uitzonderingen: Ik weet niet hoe dat zit maar bijvoorbeeld Axiom Verge heb ik meerdere keren uitgespeeld.

En één keer in de zoveel tijd vind ik dat ik wat meer moet doorzetten. Ook al vind ik het al lang saai , ik wil gewoon iets meer games uitspelen.

Ik ben onlangs weer aan Monster Boy and the Cursed Kingdom begonnen, ik dacht; Focus op 1 grotere verhalende game, en speel wat arcade games er om heen zodat ik kan wisselen.
In middels heb daar Dead Space en Overlord 2 ook al aan toegevoegd. Ben benieuwd of ik 1 van die games daadwerkelijk ga uitspelen. want als ik niet oppas gaat het dan gaat het al gauw op werk lijken.

Ik speel eigenlijk gewoon waar ik zin in heb en dat is elke dag wat anders.

[toejam]

Heel herkenbaar. De meeste shmups vallen hier sowieso onder. Neemt niet weg dat ik ze gewoon leuk vind om te spelen. Recent nog Viewpoint en Philosoma bijvoorbeeld. Maakt me niet echt uit dat ik niet verder kom dan level 2 want wat ik speel, vind ik wel heel gaaf om te spelen en dat is wat me daarin aantrekt. Maar ook Xeno Crisis en Mickey's Wild Adventure zal ik nooit uitspelen heb ik het vermoeden van. En ik speel die games ook niet met het idee ze uit te spelen dus dat maakt het voor mij dan ook weer dat het zo goed is. Levert ook geen controllers door het scherm op

[Don Cannoli 79]

Recent nog Viewpoint en Philosoma bijvoorbeeld. Maakt me niet echt uit dat ik niet verder kom dan level 2 want wat ik speel, vind ik wel heel gaaf om te spelen en dat is wat me daarin aantrekt. Maar ook Xeno Crisis en Mickey's Wild Adventure zal ik nooit uitspelen heb ik het vermoeden van.

Oh Viewpoint, ooit tot het 2de level gekomen maar meestal kom ik het eerste level niet uit. Geeft niks, ik speel die ook gewoon nog steeds met plezier.

Philosoma heb ik pas net ontdekt gek genoeg. Al die jaren onder mn radar door gevlogen. Ik zag hem ook nooit in 'best shmup' lijstjes voorbij komen. Lijkt me een leuke game met al die verschillende shmup stijlen.

Xeno Crisis ben ik tot level 5 gekomen, die heeft nog wel kans dat ik die ooit uit ga spelen. Ik heb hem sinds release toch wel wekeklijks gespeeld tot nu toe.

[Kunstschilder1987]

Voor mij is het juist dat ik bijna nooit games uitspeel. En eigenlijk wil ik dat ook niet bij een hoop games. Er gaat een stukje magie verloren als de game klaar is. Ik heb moeite met loslaten denk ik.

Ik speel voor de fun, en het liefst iets wat ik kort kan spelen en dan weer dan naar een andere game kan switchen. Daarom speel ik graag beat'em ups, shoot'em ups, fighting games, race games. Ik heb er avonden bij zitten dat ik misschien wel 30 of 40 games speel.

Ik snap je erg goed. voor mij zit daar bvb ook football manager al jaren bij. daar ga ik weleens voor zitten wanneer ik ondertussen netflix/youtube of "echt voetbal" erbij aan heb staan. omdat je het nooit "uitspeelt" blijft ook dat leuk.
Je verwoordt het trouwens op je eigen manier wat ik ook probeerde te omschrijven, met er gaat een stukje magie verloren. En het moeite met loslaten is iets dat bijna iedereen wel heeft die dol is op retrogames, vermoed ik.

Met gamen gaat dat net zo. Bij grotere verhalende games die langer dan 6 uur duren (dan vind ik al groot en lang) om door te spelen moeten wel fucking interessant zijn moet ik die niet wegleggen.

Soms speel ik een game per ongeluk uit, ineens was daar het einde. Dan heb ik een dubbel gevoel. Aan de ene kant blij dat ik eens wat gefinisht heb en ook wel jammer de game klaar is.

Er zijn ook uitzonderingen: Ik weet niet hoe dat zit maar bijvoorbeeld Axiom Verge heb ik meerdere keren uitgespeeld.

Ik heb vaak effe het idee van "toch maar even doorzetten, als ik m nu wegleg start ik deze game misschien nooit meer op en das zonde", dat heb ik regelmatig bij rpg's en avonturen games.
Axiom Verge was voor mij de eerste keer dat ik een metroid achtige game leuk vond... het is een heel bijzondere game. het biedt naast een puzzeluitdaging ook een stukje rust, dus mogelijk is dat het wat jou die uitzondering maakt. Waarschijnlijk nóg meer rust na het eerste keer uitspelen, waardoor je ook al weet waar alles ligt. je weet dat t je wel lukt, das wel lekker.

Ik ben onlangs weer aan Monster Boy and the Cursed Kingdom begonnen, ik dacht; Focus op 1 grotere verhalende game, en speel wat arcade games er om heen zodat ik kan wisselen.
In middels heb daar Dead Space en Overlord 2 ook al aan toegevoegd. Ben benieuwd of ik 1 van die games daadwerkelijk ga uitspelen. want als ik niet oppas gaat het dan gaat het al gauw op werk lijken.

Ik speel eigenlijk gewoon waar ik zin in heb en dat is elke dag wat anders.

Ja ben ook benieuwd idd wat t voor je gaat worden!
in ieder geval is dat laatste zo belangrijk, vind het wel eens treurig wanneer ik merk dat anderen mensen vertellen hoe je zou moeten spelen enzo. vooral lekker op je eigen manier plezier halen uit je eigen games, das t voornaamste

Heel herkenbaar. De meeste shmups vallen hier sowieso onder. Neemt niet weg dat ik ze gewoon leuk vind om te spelen. Recent nog Viewpoint en Philosoma bijvoorbeeld. Maakt me niet echt uit dat ik niet verder kom dan level 2 want wat ik speel, vind ik wel heel gaaf om te spelen en dat is wat me daarin aantrekt. Maar ook Xeno Crisis en Mickey's Wild Adventure zal ik nooit uitspelen heb ik het vermoeden van. En ik speel die games ook niet met het idee ze uit te spelen dus dat maakt het voor mij dan ook weer dat het zo goed is. Levert ook geen controllers door het scherm op

Klopt ja, das echt een legendarisch genre in deze, de shmups. Das echt legendarisch niet ver komen om tóch fun te hebben. Wanneer een game écht goed is, en je hoort jezelf schelden, maar je blijft toch doorspelen (en ik lach mezelf dan uit om het gescheld)... das zo'n heerlijk moment altijd in gamen. Xeno crisis ook om die reden gekocht, ik vermoed dat mij dat daar ook gaat gebeuren, haha.

Zelf had ik het ook bij shovel knight, en alle castlevania's weleens... schelden en dan lekker lachen waarom je zo onnozel op een paar pixels loopt te bluffen hahaha.

[OldSchool]

Als ik een game uitspeel is het meestal ook “per ongeluk”. Door mijn liefde voor oude technologie vind ik het veel leuker om bijvoorbeeld te proberen een nieuwe high score te halen. Laten we Pac-man als voorbeeld nemen , af en toe slinger ik die aan om te kijken of ik een betere prestatie kan leveren.

Ik heb zelfs spreadsheets gemaakt om high scores bij te houden, alleen houd ik dat nooit lang genoeg vol om het serieus bij te houden en dan delete ik het weer. Ik vond trouwens op mijn oude C64 floppies al een basic programmaatje terug waarin ik destijds als kind al high scores aan het bewaren was.

Uitspelen komt bij mij dus niet heel vaak voor. De laatste keer dat ik het magie verlies na het uitspelen ervaarde was bij Child of Light. Ik vond dat een bijzondere game. Dan is het aan de ene kant jammer, maar aan de andere kant ook weer goed zo. Als een game te lang door zou gaan, ga je je ook vervelen denk ik. Ik in ieder geval wel.

Ik begin games vooral uit nieuwsgierigheid en soms word ik gegrepen, soms niet. Ik stel mezelf zelden het doel om een game uit te spelen. Ik speel iets zo lang ik het leuk vindt om te doen, of totdat de game is uitgespeeld. Meestal is dat dan dus het eerste.

[Kunstschilder1987]

Als ik een game uitspeel is het meestal ook “per ongeluk”. Door mijn liefde voor oude technologie vind ik het veel leuker om bijvoorbeeld te proberen een nieuwe high score te halen. Laten we Pac-man als voorbeeld nemen , af en toe slinger ik die aan om te kijken of ik een betere prestatie kan leveren.

Ik heb zelfs spreadsheets gemaakt om high scores bij te houden, alleen houd ik dat nooit lang genoeg vol om het serieus bij te houden en dan delete ik het weer. Ik vond trouwens op mijn oude C64 floppies al een basic programmaatje terug waarin ik destijds als kind al high scores aan het bewaren was.

Uitspelen komt bij mij dus niet heel vaak voor. De laatste keer dat ik het magie verlies na het uitspelen ervaarde was bij Child of Light. Ik vond dat een bijzondere game. Dan is het aan de ene kant jammer, maar aan de andere kant ook weer goed zo. Als een game te lang door zou gaan, ga je je ook vervelen denk ik. Ik in ieder geval wel.

Ik begin games vooral uit nieuwsgierigheid en soms word ik gegrepen, soms niet. Ik stel mezelf zelden het doel om een game uit te spelen. Ik speel iets zo lang ik het leuk vindt om te doen, of totdat de game is uitgespeeld. Meestal is dat dan dus het eerste.

das wel geinig, dat je hetzelfde trekje als kind ook al had! maar idd bij highscore games -het echte gevoel van pick up en play- is het mooie dat iedereen het kan spelen, maar er goed in zijn vanzelf naderhand wel komt. vroeger had je dan ook nog die stimulans om alles uit je gulden te halen met de arcadegames.

Ik ben het wel met je eens, sommige games moeten ook vooral niet langer duren, dan is het ook minder en minder op een gegeven moment. en daar heb je ook niks aan.

Ik vind pac-man wel een slecht voorbeeld. het is helemaal relevant in het onderwerp en je legt het goed uit... ik bedoel meer... die pacman is een slecht voorbeeld voor de jeugd, voor ons oudere jongeren, nou ja, zeg maar voor ons aller mensen en emoticons across the globe

[Galious]

Contra - Hard Corps (megadrive, al is dit geloof ik de titel van de GENESIS versie, NTSC)

De laatste is echt een obsessie van me geworden... Metal Slug 1 en 2 gaan me bvb wel makkelijk af, Alien Hominid is vooral patronen uit het hoofd leren en dat gaat erg vlug, Gunstar Heroes kom ik ook wel doorheen, maar deze run 'n gun gaat me soms nét te snel of te hectisch. Nu speel ik deze nog niet zo lang en lukt alles beter met veel oefening uiteraard.

Mijnheer Kunstschilder, mag ik u dan Contra: Shattered Soldier aanbevelen voor uw spiksplinternieuwe PS2? Deze hard-as-nails game is niet voor niets niet op de Nixbox verschenen, want daar is die console veel te Microsoft voor.

Als je Hard Corps dan een keer toch uit mocht spelen, heb je in elk geval nog een uiterst waardig vervolg om naar uit te kijken en weer jaren je tanden op stuk te bijten, want oei, dit is ook een heerlijk taaie

Link naar lofzang:
http://www.button-bashers.nl/viewtopic. ... 29#p209929

[Galious]

En on-topic, ik herken dat gevoel van "een game liever niet uit willen spelen" niet echt. Ik speel tegenwoordig een game vrijwel altijd met de intentie en het doel om 'm ook uit te spelen. Alleen arcade games (en dan vooral shmups) wil ik nog wel eens "zomaar" spelen voor een high score potje of wat dan ook, maar dat doe ik ook niet zo vaak meer. Ik vind het juist lekkerder om games af te kunnen vinken, als het ware, weer eentje uitgespeeld. Als ik een game echt heel tof vind, keer ik er na het uitspelen nog wel naar terug, maar unfinished business, daar hou ik niet van

[Kunstschilder1987]

Contra - Hard Corps (megadrive, al is dit geloof ik de titel van de GENESIS versie, NTSC)

De laatste is echt een obsessie van me geworden... Metal Slug 1 en 2 gaan me bvb wel makkelijk af, Alien Hominid is vooral patronen uit het hoofd leren en dat gaat erg vlug, Gunstar Heroes kom ik ook wel doorheen, maar deze run 'n gun gaat me soms nét te snel of te hectisch. Nu speel ik deze nog niet zo lang en lukt alles beter met veel oefening uiteraard.

Mijnheer Kunstschilder, mag ik u dan Contra: Shattered Soldier aanbevelen voor uw spiksplinternieuwe PS2? Deze hard-as-nails game is niet voor niets niet op de Nixbox verschenen, want daar is die console veel te Microsoft voor.

Als je Hard Corps dan een keer toch uit mocht spelen, heb je in elk geval nog een uiterst waardig vervolg om naar uit te kijken en weer jaren je tanden op stuk te bijten, want oei, dit is ook een heerlijk taaie

Link naar lofzang:
http://www.button-bashers.nl/viewtopic. ... 29#p209929

is gelijk op de wishlist gegaan voor volgende aankopen. Thanks! ja stel je voor dat ik obsessies te kort zou komen, hahaha.
vind het altijd gaaf om jouw verdiepingen van games te zien... je omschrijft het altijd heel goed en ik krijg telkens een perfect beeld of iets bij me past of niet. supergaaf

[Kunstschilder1987]

En on-topic, ik herken dat gevoel van "een game liever niet uit willen spelen" niet echt. Ik speel tegenwoordig een game vrijwel altijd met de intentie en het doel om 'm ook uit te spelen. Alleen arcade games (en dan vooral shmups) wil ik nog wel eens "zomaar" spelen voor een high score potje of wat dan ook, maar dat doe ik ook niet zo vaak meer. Ik vind het juist lekkerder om games af te kunnen vinken, als het ware, weer eentje uitgespeeld. Als ik een game echt heel tof vind, keer ik er na het uitspelen nog wel naar terug, maar unfinished business, daar hou ik niet van

dat heb ik met de meeste games ook... maar net bij die sommige... achja... we ervaren t allemaal anders natuurlijk
Ik vermoed dat jij ook wat meer een doorzetter bent dan ik, haha.

[TheDarkWanderer]

Ik heb wel games waar ik graag nog veel meer content voor zou hebben gezien. En wellicht games die ik weer even zou willen kunnen vergeten. Maar echt dat ik ze liever niet uitspeel? Nee dat gevoel ken ik niet.

[segatarian]

Een goede rpg wil ik graag uitspelen, maar als het dan zover is, is het jammer, weinig replay waarde.

[Kunstschilder1987]

Ik heb wel games waar ik graag nog veel meer content voor zou hebben gezien. En wellicht games die ik weer even zou willen kunnen vergeten. Maar echt dat ik ze liever niet uitspeel? Nee dat gevoel ken ik niet.

ik zou teleurgesteld zijn wanneer ik bvb rondo of blood een keertje uitspeel... want dan leg ik m weg... daarom hoop ik ergens t nét niet te redden wanneer ik m opzet, haha. Achja
helaas is dit niet mn enige tic, was t maar zo
Vind het wel interessant dat we allemaal games nét effe anders spelen en ervaren

Een goede rpg wil ik graag uitspelen, maar als het dan zover is, is het jammer, weinig replay waarde.

Klopt helemaal. enige 2 waar dat bij mij afwijkt, zijn toch lufia 2 op de snes en de fable franchise. die speel ik iedere 2 jaar ongeveer allemaal even door. maar verder is dat helemaal waar bij met name rpg's dat de replay waarde er bijna niet is.

[segatarian]

Dat is ook zo, een goede rpg is idd na een jaar of 2 wel weer een speelbaar. ik ga zeker nog eens de shining serie opnieuw spelen en panzer dragoon saga.

[Ribbelchips]

Ik heb dat vooral bij een aantal games uit het 8bit tijdperk. Double Dragon, Wonder Boy in Monster Land, Snake Rattle & Roll en Zelda II heb ik nooit uitgespeeld en toch blijf ik ze spelen.

Dankzij savestates heb ik recent wel eindelijk Alex KIdd in Miracle World en Double Dragon II uitgespeeld. Dat was me op de originele hardware waarschijnlijk niet gelukt. Ergens vind ik het ook gewoon jammer dat ze na 20+ jaar nu heb uitgespeeld. Dat ga ik met die eerstgenoemden dan ook maar niet doen

[Kunstschilder1987]

Ik heb dat vooral bij een aantal games uit het 8bit tijdperk. Double Dragon, Wonder Boy in Monster Land, Snake Rattle & Roll en Zelda II heb ik nooit uitgespeeld en toch blijf ik ze spelen.

Dankzij savestates heb ik recent wel eindelijk Alex KIdd in Miracle World en Double Dragon II uitgespeeld. Dat was me op de originele hardware waarschijnlijk niet gelukt. Ergens vind ik het ook gewoon jammer dat ze na 20+ jaar nu heb uitgespeeld. Dat ga ik met die eerstgenoemden dan ook maar niet doen

ja precies dat gevoel! toen ik castlevania 1 en 3 op mn retropies uitspeelde zónder savestate gefoetel vond ik het ook zó jammer. nu kom ik met super ghouls 'n ghosts, en ghosts en goblins op de megadrive gelukkig niet ver genoeg, haha.

maar idd, het is jammer, je legt ze dan na tientallen jaren vermaak tóch weg

Vond het wel leuk om te peilen zo eens hoe anderen erin stonden, en zo te merken ervaar jij hetzelfde als ik dat heb. heel grappig om het zo terug te lezen

[Shenglong83]

Ik herken dit fenomeen zeker, maar enkel voor een heel specifieke catagorie games: spellen die ik vroeger speelde/bezat, maar waar ik nooit ver in kwam.

Ik merk dat ik mijn reactie in deze op retro games in 4 categorieën kan scheiden:
1. Games die ik vroeger al op de originele hardware heb uitgespeeld. Deze games heb ik al eens 'legitiem' uitgespeeld, dus is het in mijn gedachten te verantwoorden als ik het nog eens wil doen met saves-states, voor quality of life redenen.
2. Game waar ik op originele hardware heel ver kwam, maar net niet uitspeelde. Hiervan heb ik er in de laatste jaren, met behulp van emulators/saves-states ook een stel uitgespeeld. Het voelt toch een beetje als smokkelen en ik leg mezelf dan toch vaak regels op, iets van enkel aan t begint van t laatste leven saven of in het geval van arcade games een maximum aantal muntjes.
3. Games die ik vaak heb gespeeld, maar waar ik nooit goed in was. (Bijv Super Ghouls N Ghosts) . Om de een of andere reden kan ik het niet aan mezelf verantwoorden om zo'n game met behulp van moderne gemakken uit te spelen. Het voelt als vals spelen; als ik het niet 'echt' kan dan ook niet op deze manier. Raar natuurlijk, want het boeit verder niemand geen ene moer, maar toch zit daar ergens een mentaal struikelblok.
4. Games die ik vroeger niet heb gespeeld en voor het eerst op emulators speelde. Gek genoeg voel ik bij deze games vrijwel nooit hetzelfde schuldgevoel voor het gebruik van savestates. Geen idee waarom, misschien omdat ik geen nostalgie voor deze spellen voel?

Intressant dat meer mensen vergelijkbare ideeën hebben. Misschien tijd voor een groepsessie bij de psycholoog?

[Kunstschilder1987]

3. Games die ik vaak heb gespeeld, maar waar ik nooit goed in was. (Bijv Super Ghouls N Ghosts) . Om de een of andere reden kan ik het niet aan mezelf verantwoorden om zo'n game met behulp van moderne gemakken uit te spelen. Het voelt als vals spelen; als ik het niet 'echt' kan dan ook niet op deze manier. Raar natuurlijk, want het boeit verder niemand geen ene moer, maar toch zit daar ergens een mentaal struikelblok.
4. Games die ik vroeger niet heb gespeeld en voor het eerst op emulators speelde. Gek genoeg voel ik bij deze games vrijwel nooit hetzelfde schuldgevoel voor het gebruik van savestates. Geen idee waarom, misschien omdat ik geen nostalgie voor deze spellen voel?

Intressant dat meer mensen vergelijkbare ideeën hebben. Misschien tijd voor een groepsessie bij de psycholoog?

ik:
Hoi! ik ben Daan en ik speel games
groep:
Hoi Daan
psycholoog in gedachten:
zo nog een uurtje deze onzin uitzitten en we kunnen weer factuurtjes sturen naar de zorgverzekeraar
Hahaha

het mentale struikelblok waar je bij 3 over spreekt... het zou de game verpesten... zon super ghouls n ghosts is er eentje puur op gebrand om jou uit te dagen met stijve controls de meest moeilijke challenges aan te gaan en te verslaan. Daar komt -denk ik bij mij- dat "het heurt niet" gevoel vandaan... om het maar een term te geven
Maar prima omschrijving van dat proces in je hoofd.

Bij 4 denk ik dat je toch niet helemaal het gevoel hebt dat je een game bezit, maar dat het even voorbij komt als "slechts een rommetje". ik herken het, op de retropie zie je duizenden games bij elkaar staan (of de nvidia in jouw geval als ik me niet vergis) en dan is het slechts een van de vele games... wanneer je een game vroeger ook had... dat hoort bij jou, dat is dus van jou... gevoelsmatig. Ik filosofeer hardop, meer niet, maar zou t door zoiets wellicht kunnen komen?

Enfin, leuk om zo eens over te hebben vind ik en interessant hoe goed je het zo op een rijtje weet te zetten! aan mijn 1e post zag je wel dat ik nog niet zover er bij mezelf ingedoken was dat ik het helemaal gestructureerd kreeg